دیوان شمس - غزلیات مولوی
- ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها
- ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها
- ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها
- ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
- آن شكل بین وان شیوه بین وان قد و خد و دست و پا
- بگریز ای میر اجل از ننگ ما از ننگ ما
- بنشسته‌ام من بر درت تا بوك برجوشد وفا
- جز وی چه باشد كز اجل اندررباید كل ما
- من از كجا پند از كجا باده بگردان ساقیا
- مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا
- ای طوطی عیسی نفس وی بلبل شیرین نوا
- ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما
- ای باد بی‌آرام ما با گل بگو پیغام ما
- ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما
- ای نوش كرده نیش را بی‌خویش كن باخویش را
- ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا
- آمد ندا از آسمان جان را كه بازآ الصلا
- ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
- امروز دیدم یار را آن رونق هر كار را
- چندانك خواهی جنگ كن یا گرم كن تهدید را
- جرمی ندارم بیش از این كز دل هوا دارم تو را
- چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها
- چون خون نخسپد خسروا چشمم كجا خسپد مها
- چون نالد این مسكین كه تا رحم آید آن دلدار را
- من دی نگفتم مر تو را كای بی‌نظیر خوش لقا
- هر لحظه وحی آسمان آید به سر جان‌ها
- آن خواجه را در كوی ما در گل فرورفتست پا
- ای شاه جسم و جان ما خندان كن دندان ما
- ای از ورای پرده‌ها تاب تو تابستان ما
- ای فصل باباران ما برریز بر یاران ما
- بادا مبارك در جهان سور و عروسی‌های ما
- دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی
- می ده گزافه ساقیا تا كم شود خوف و رجا
- ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا
- ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما
- خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا
- یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
- رستم از این نفس و هوا زنده بلا مرده بلا
- آه كه آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا
- طوق جنون سلسله شد باز مكن سلسله را
- شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما
- كار تو داری صنما قدر تو باری صنما
- كاهل و ناداشت بدم كام درآورد مرا
- در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما كجا
- با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا
- دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را
- ای كه تو ماه آسمان ماه كجا و تو كجا
- ماه درست را ببین كو بشكست خواب ما
- با تو حیات و زندگی بی‌تو فنا و مردنا
- ای بگرفته از وفا گوشه كران چرا چرا
- گر تو ملولی ای پدر جانب یار من بیا
- چون همه عشق روی تست جمله رضای نفس ما
- عشق تو آورد قدح پر ز بلاها
- از این اقبالگاه خوش مشو یك دم دلا تنها
- شب قدر است جسم تو كز او یابند دولت‌ها
- عطارد مشتری باید متاع آسمانی را
- مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را
- رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را
- تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها
- ایا نور رخ موسی مكن اعمی صفورا را
- هلا ای زهره زهرا بكش آن گوش زهرا را
- بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را
- چه چیزست آنك عكس او حلاوت داد صورت را
- تو دیدی هیچ عاشق را كه سیری بود از این سودا
- ببین ذرات روحانی كه شد تابان از این صحرا
- تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را
- از آن مایی ای مولا اگر امروز اگر فردا
- چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را
- چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا
- برات آمد برات آمد بنه شمع براتی را
- اگر نه عشق شمس الدین بدی در روز و شب ما را
- به خانه خانه می‌آرد چو بیذق شاه جان ما را
- آمد بت میخانه تا خانه برد ما را
- گر زان كه نه‌ای طالب جوینده شوی با ما
- ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را
- آخر بشنید آن مه آه سحر ما را
- آب حیوان باید مر روح فزایی را
- ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را
- ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را
- امروز گزافی ده آن باده نابی را
- ای ساقی جان پر كن آن ساغر پیشین را
- معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا
- ای یار قمرسیما ای مطرب شكرخا
- چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها
- از بهر خدا بنگر در روی چو زر جانا
- ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا
- جانا سر تو یارا مگذار چنین ما را
- شاد آمدی ای مه رو ای شادی جان شاد آ
- یك پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا
- ای شاد كه ما هستیم اندر غم تو جانا
- در آب فكن ساقی بط زاده آبی را
- زهی باغ زهی باغ كه بشكفت ز بالا
- میندیش میندیش كه اندیشه گری‌ها
- زهی عشق زهی عشق كه ما راست خدایا
- زهی عشق زهی عشق كه ما راست خدایا
- لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا
- رفتم به سوی مصر و خریدم شكری را
- ای از نظرت مست شده اسم و مسما
- دلارام نهان گشته ز غوغا
- بیا ای جان نو داده جهان را
- بسوزانیم سودا و جنون را
- سلیمانا بیار انگشتری را
- دل و جان را در این حضرت بپالا
- خبر كن ای ستاره یار ما را
- چو او باشد دل دلسوز ما را
- مرا حلوا هوس كردست حلوا
- امیر حسن خندان كن چشم را
- به برج دل رسیدی بیست این جا
- بكت عینی غداه البین دمعا
- تو بشكن چنگ ما را ای معلا
- برای تو فدا كردیم جان‌ها
- ز روی تست عید آثار ما را
- ای مطرب دل برای یاری را
- اندر دل ما تویی نگارا
- ای جان و قوام جمله جان‌ها
- ای سخت گرفته جادوی را
- از دور بدیده شمس دین را
- بنمود وفا از این جا
- برخیز و صبوح را بیارا
- تا چند تو پس روی به پیش آ
- چون خانه روی ز خانه ما
- دیدم رخ خوب گلشنی را
- دیدم شه خوب خوش لقا را
- ساقی تو شراب لامكان را
- گفتی كه گزیده‌ای تو بر ما
- گستاخ مكن تو ناكسان را
- كو مطرب عشق چست دانا
- ما را سفری فتاد بی‌ما
- مشكن دل مرد مشتری را
- بیدار كنید مستیان را
- من چو موسی در زمان آتش شوق و لقا
- در میان پرده خون عشق را گلزارها
- غمزه عشقت بدان آرد یكی محتاج را
- ساقیا در نوش آور شیره عنقود را
- ساقیا گردان كن آخر آن شراب صاف را
- پرده دیگر مزن جز پرده دلدار ما
- با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا
- سكه رخسار ما جز زر مبادا بی‌شما
- رنج تن دور از تو ای تو راحت جان‌های ما
- درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما
- جمله یاران تو سنگند و توی مرجان چرا
- دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا
- دوش من پیغام كردم سوی تو استاره را
- عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا
- ای وصالت یك زمان بوده فراقت سال‌ها
- در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما
- آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا
- از پی شمس حق و دین دیده گریان ما
- خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا
- درد شمس الدین بود سرمایه درمان ما
- سر برون كن از دریچه جان ببین عشاق را
- دوش آن جانان ما افتان و خیزان یك قبا
- شمع دیدم گرد او پروانه‌ها چون جمع‌ها
- دیده حاصل كن دلا آنگه ببین تبریز را
- از فراق شمس دین افتاده‌ام در تنگنا
- ای هوس‌های دلم بیا بیا بیا بیا
- ای هوس‌های دلم باری بیا رویی نما
- امتزاج روح‌ها در وقت صلح و جنگ‌ها
- ای ز مقدارت هزاران فخر بی‌مقدار را
- مفروشید كمان و زره و تیغ زنان را
- چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را
- تو مرا جان و جهانی چه كنم جان و جهان را
- بروید ای حریفان بكشید یار ما را
- چو مرا به سوی زندان بكشید تن ز بالا
- اگر آن میی كه خوردی به سحر نبود گیرا
- چمنی كه تا قیامت گل او به بار بادا
- كی بپرسد جز تو خسته و رنجور تو را
- ای بروییده به ناخواست به مانند گیا
- رو ترش كن كه همه روترشانند این جا
- تا به شب ای عارف شیرین نوا
- چون نمایی آن رخ گلرنگ را
- در میان عاشقان عاقل مبا
- از یكی آتش برآوردم تو را
- ز آتش شهوت برآوردم تو را
- از ورای سر دل بین شیوه‌ها
- روح زیتونیست عاشق نار را
- ای بگفته در دلم اسرارها
- می‌شدی غافل ز اسرار قضا
- گر تو عودی سوی این مجمر بیا
- ای تو آب زندگانی فاسقنا
- دل چو دانه ما مثال آسیا
- در میان عاشقان عاقل مبا
- ای دل رفته ز جا بازمیا
- من رسیدم به لب جوی وفا
- از بس كه ریخت جرعه بر خاك ما ز بالا
- ای میرآب بگشا آن چشمه روان را
- از سینه پاك كردم افكار فلسفی را
- بر چشمه ضمیرت كرد آن پری وثاقی
- آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آ
- با آن كه می‌رسانی آن باده بقا را
- بیدار كن طرب را بر من بزن تو خود را
- بشكن سبو و كوزه ای میرآب جان‌ها
- جانا قبول گردان این جست و جوی ما را
- خواهم گرفتن اكنون آن مایه صور را
- شهوت كه با تو رانند صدتو كنند جان را
- در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را
- ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا
- ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها
- ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا
- نام شتر به تركی چه بود بگو دوا
- شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما
- هر روز بامداد سلام علیكما
- آمد بهار خرم آمد نگار ما
- سر بر گریبان درست صوفی اسرار را
- چند گریزی ز ما چند روی جا به جا
- ای همه خوبی تو را پس تو كرایی كه را
- ای كه به هنگام درد راحت جانی مرا
- از جهت ره زدن راه درآرد مرا
- ای در ما را زده شمع سرایی درآ
- گر نه تهی باشدی بیشترین جوی‌ها
- باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا
- اسیر شیشه كن آن جنیان دانا را
- اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا
- درخت اگر متحرك بدی ز جای به جا
- من از كجا غم و شادی این جهان ز كجا
- روم به حجره خیاط عاشقان فردا
- چه نیكبخت كسی كه خدای خواند تو را
- ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را
- چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
- ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا
- مرا تو گوش گرفتی همی‌كشی به كجا
- رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا
- كجاست مطرب جان تا ز نعره‌های صلا
- چه خیره می‌نگری در رخ من ای برنا
- بپخته است خدا بهر صوفیان حلوا
- برفت یار من و یادگار ماند مرا
- به جان پاك تو ای معدن سخا و وفا
- بیار آن كه قرین را سوی قرین كشدا
- شراب داد خدا مر مرا تو را سركا
- ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا
- سبكتری تو از آن دم كه می‌رسد ز صبا
- چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها
- كجاست ساقی جان تا به هم زند ما را
- ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا
- مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا
- مباركی كه بود در همه عروسی‌ها
- یار ما دلدار ما عالم اسرار ما
- هله ای كیا نفسی بیا
- كرانی ندارد بیابان ما
- تو جان و جهانی كریما مرا
- نرد كف تو بردست مرا
- خیك دل ما مشك تن ما
- بگشا در بیا درآ كه مبا عیش بی‌شما
- چه شدی گر تو همچون من شدییی عاشق ای فتا
- از برای صلاح مجنون را
- صد دهل می‌زنند در دل ما
- بانگ تسبیح بشنو از بالا
- گوش من منتظر پیام تو را
- دل بر ما شدست دلبر ما
- هین كه منم بر در در برگشا
- پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا
- نذر كند یار كه امشب تو را
- چند نهان داری آن خنده را
- باده ده آن یار قدح باره را
- خیز صبوحی كن و درده صلا
- داد دهی ساغر و پیمانه را
- لعل لبش داد كنون مر مرا
- گر بنخسبی شبی ای مه لقا
- پیش كش آن شاه شكرخانه را
- چرخ فلك با همه كار و كیا
- هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما
- فیما تری فیما تری یا من یری و لا یری
- به شكرخنده اگر می‌ببرد جان مرا
- لی حبیب حبه یشوی الحشا
- راح بفیها و الروح فیها
- هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا
- قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا
- فدیتك یا ذا الوحی آیاته تتری
- تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا
- افدی قمرا لاح علینا و تلالا
- تعالوا كلنا ذا الیوم سكری
- حداء الحادی صباحا بهواكم فاتینا
- طال ما بتنا بلاكم یا كرامی و شتنا
- ایه یا اهل الفرادیس اقرا منشورنا
- ابصرت روحی ملیحا زلزلت زلزالها
- یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجی
- سبق الجد الینا نزل الحب علینا
- انا لا اقسم الا برجال صدقونا
- مولانا مولانا اغنانا اغنانا
- یا منیر الخد یا روح البقا
- یا ساقی المدامه حی علی الصلا
- یا من لواء عشقك لا زال عالیا
- جاء الربیع مفتخرا فی جوارنا
- اخی رایت جمالا سبا القلوب سبا
- اتاك عید وصال فلا تذق حزنا
- یا من بنا قصر الكمال مشیدا
- ورد البشیر مبشرا ببشاره
- یا كالمینا یا حاكمینا
- یا مخجل البدر اشرقنا بلالا
- بی یار مهل ما را بی‌یار مخسب امشب
- ای خواب به جان تو زحمت ببری امشب
- زان شاهد شكرلب زان ساقی خوش مذهب
- مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب
- بریده شد از این جوی جهان آب
- الا ای روی تو صد ماه و مهتاب
- مخسب ای یار مهمان دار امشب
- ای در غم تو به سوز و یارب
- آه از این زشتان كه مه رو می‌نمایند از نقاب
- یا وصال یار باید یا حریفان را شراب
- كو همه لطف كه در روی تو دیدم همه شب
- هله صدر و بدر عالم منشین مخسب امشب
- در هوایت بی‌قرارم روز و شب
- مجلس خوش كن از آن دو پاره چوب
- هیچ می‌دانی چه می‌گوید رباب
- آواز داد اختر بس روشنست امشب
- رغبت به عاشقان كن ای جان صدر غایب
- كار همه محبان همچون زرست امشب
- خوابم ببسته‌ای بگشا ای قمر نقاب
- واجب كند چو عشق مرا كرد دل خراب
- بازآمد آن مهی كه ندیدش فلك به خواب
- زشت كسی كو نشد مسخره یار خوب
- به جان تو كه مرو از میان كار مخسب
- رباب مشرب عشقست و مونس اصحاب
- تو را كه عشق نداری تو را رواست بخسب
- چشم‌ها وا نمی‌شود از خواب
- چونك درآییم به غوغای شب
- یار آمد به صلح ای اصحاب
- علونا سماء الود من غیر سلم
- امسی و اصبح بالجوی اتعذب
- ابشروا یا قوم هذا فتح باب
- آن خواجه را از نیم شب بیماریی پیدا شده‌ست
- آمده‌ام كه تا به خود گوش كشان كشانمت
- آن نفسی كه باخودی یار چو خار آیدت
- درآ تا خرقه قالب دراندازم همین ساعت
- كه دید ای عاشقان شهری كه شهر نیكبختانست
- حالت ده و حیرت ده ای مبدع بی‌حالت
- از دفتر عمر ما یكتا ورقی مانده‌ست
- بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت
- بیایید بیایید كه گلزار دمیده‌ست
- بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت
- زان شاه كه او را هوس طبل و علم نیست
- این خانه كه پیوسته در او بانگ چغانه‌ست
- اندر دل هر كس كه از این عشق اثر نیست
- از اول امروز حریفان خرابات
- همه خوف آدمی را از درونست
- بده یك جام ای پیر خرابات
- ببستی چشم یعنی وقت خوابست
- سماع از بهر جان بی‌قرارست
- سماع آرام جان زندگانیست
- دگربار این دلم آتش گرفتست
- بیا كامروز ما را روز عیدست
- مرا چون تا قیامت یار اینست
- ز همراهان جدایی مصلحت نیست
- به جان تو كه سوگند عظیمست
- بگو ای یار همراز این چه شیوه‌ست
- شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت
- قرار زندگانی آن نگارست
- صدایی كز كمان آید نذیریست
- مبر رنج ای برادر خواجه سختست
- ز بعد وقت نومیدی امیدیست
- طبیب درد بی‌درمان كدامست
- چو با ما یار ما امروز جفتست
- زهی می كاندر آن دستست هیهات
- ز میخانه دگربار این چه بویست
- در این خانه كژی ای دل گهی راست
- تو را در دلبری دستی تمامست
- چو آن كان كرم ما را شكارست
- نگار خوب شكربار چونست
- در این جو دل چو دولاب خرابست
- ایا ساقی توی قاضی حاجات
- اگر حوا بدانستی ز رنگت
- دو چشم آهوانش شیرگیرست
- چنان كاین دل از آن دلدار مستست
- تا نقش خیال دوست با ماست
- میدان كه زمانه نقش سوداست
- دود دل ما نشان سوداست
- دل آمد و دی به گوش جان گفت
- گویم سخن شكرنباتت
- در شهر شما یكی نگاریست
- آمد رمضان و عید با ماست
- گر جام سپهر زهرپیماست
- من سر نخورم كه سر گران‌ست
- گر می‌نكند لبم بیانت
- پرسید كسی كه ره كدامست
- مر عاشق را ز ره چه بیمست
- امروز جنون نو رسیده‌ست
- آن را كه در آخرش خری هست
- ای گشته ز شاه عشق شهمات
- ای كرده میان سینه غارت
- آن خواجه اگر چه تیزگوش است
- آن ره كه بیامدم كدامست
- ای از كرم تو كار ما راست
- هین كه گردن سست كردی كو كبابت كو شرابت
- عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست
- خلق‌های خوب تو پیشت دود بعد از وفات
- چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات
- خاك آن كس شو كه آب زندگانش روشنست
- خدمت بی‌دوستی را قدر و قیمت هست نیست
- چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست
- ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست
- مطربا این پرده زن كان یار ما مست آمدست
- گر ندید آن شادجان این گلستان را شاد چیست
- جمع باشید ای حریفان زانك وقت خواب نیست
- چشمه‌ای خواهم كه از وی جمله را افزایش است
- عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست
- در ره معشوق ما ترسندگان را كار نیست
- آفتاب امروز بر شكل دگر تابان شدست
- از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست
- آخر ای دلبر نه وقت عشرت انگیزی شدست
- چون نظر كردن همه اوصاف خوب اندر دلست
- اندرآ ای مه كه بی‌تو ماه را استاره نیست
- نقش بند جان كه جان‌ها جانب او مایلست
- گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست
- هله ای آنك بخوردی سحری باده كه نوشت
- به خدا كت نگذارم كه روی راه سلامت
- چند گویی كه چه چاره‌ست و مرا درمان چیست
- چشم پرنور كه مست نظر جانانست
- آن شنیدی كه خضر تخته كشتی بشكست
- تا نلغزی كه ز خون راه پس و پیش‌ترست
- دوش آمد بر من آنك شب افروز منست
- عجب ای ساقی جان مطرب ما را چه شدست
- آنك بی‌باده كند جان مرا مست كجاست
- من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست
- روز و شب خدمت تو بی‌سر و بی‌پا چه خوشست
- تشنه بر لب جو بین كه چه در خواب شدست
- مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است
- من پری زاده‌ام و خواب ندانم كه كجا است
- سر مپیچان و مجنبان كه كنون نوبت تو است
- بوسه‌ای داد مرا دلبر عیار و برفت
- ذوق روی ترشش بین كه ز صد قند گذشت
- ساقیا این می از انگور كدامین پشته‌ست
- ای كه رویت چو گل و زلف تو چون شمشادست
- مگر این دم سر آن زلف پریشان شده است
- دلبری و بی‌دلی اسرار ماست
- عاشقان را جست و جو از خویش نیست
- غیر عشقت راه بین جستیم نیست
- در دل و جان خانه كردی عاقبت
- این چنین پابند جان میدان كیست
- عاشقی و بی‌وفایی كار ماست
- گم شدن در گم شدن دین منست
- عشوه دشمن بخوردی عاقبت
- این چنین پابند جان میدان كیست
- اندر این جمع شررها ز كجاست
- هم به بر این بت زیبا خوشكست
- هر كی بالاست مر او را چه غمست
- گفتا كه كیست بر در گفتم كمین غلامت
- هر جور كز تو آید بر خود نهم غرامت
- هر دم سلام آرد كاین نامه از فلانست
- بگذشت روز با تو جانا به صد سعادت
- امروز شهر ما را صد رونق‌ست و جانست
- بنمای رخ كه باغ و گلستانم آرزوست
- بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست
- از دل به دل برادر گویند روزنیست
- ساقی بیار باده كه ایام بس خوشست
- این طرفه آتشی كه دمی برقرار نیست
- گر چپ و راست طعنه و تشنیع بیهده‌ست
- ای گل تو را اگر چه رخسار نازكست
- امروز روز نوبت دیدار دلبرست
- جانا جمال روح بسی خوب و بافرست
- از بامداد روی تو دیدن حیات ماست
- پنهان مشو كه روی تو بر ما مباركست
- ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست
- بد دوش بی‌تو تیره شب و روشنی نداشت
- جان سوی جسم آمد و تن سوی جان نرفت
- آن روح را كه عشق حقیقی شعار نیست
- ما را كنار گیر تو را خود كنار نیست
- ای چنگ پرده‌های سپاهانم آرزوست
- امروز چرخ را ز مه ما تحیریست
- ای مرده‌ای كه در تو ز جان هیچ بوی نیست
- عاشق آن قند تو جان شكرخای ماست
- شاه گشادست رو دیده شه بین كه راست
- یوسف كنعانیم روی چو ماهم گواست
- هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
- نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست
- كار ندارم جز این كارگه و كارم اوست
- باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست
- آنك چنان می‌رود ای عجب او جان كیست
- با وی از ایمان و كفر باخبری كافریست
- ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست
- ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست
- پیش چنین ماه رو گیج شدن واجبست
- كالبد ما ز خواب كاهل و مشغول خاست
- هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
- ز عشق روی تو روشن دل بنین و بنات
- بیا كه عاشق ماهست وز اختران پیداست
- بخند بر همه عالم كه جای خنده تو راست
- ز آفتاب سعادت مرا شراباتست
- وجود من به كف یار جز كه ساغر نیست
- ستیزه كن كه ز خوبان ستیزه شیرینست
- به حق آن كه در این دل بجز ولای تو نیست
- چه گوهری تو كه كس را به كف بهای تو نیست
- برات عاشق نو كن رسید روز برات
- هر آنك از سبب وحشت غمی تنهاست
- هر آنچ دور كند مر تو را ز دوست بدست
- سه روز شد كه نگارین من دگرگونست
- به حق چشم خمار لطیف تابانت
- چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات
- در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست
- اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست
- مرا چو زندگی از یاد روی چون مه توست
- جهان و كار جهان سر به سر اگر بادست
- ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست
- تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست
- به شاه نهانی رسیدی كه نوشت
- اگر مر تو را صلح آهنگ نیست
- طرب ای بحر اصل آب حیات
- صوفیان آمدند از چپ و راست
- فعل نیكان محرض نیكیست
- عشق جز دولت و عنایت نیست
- قبله امروز جز شهنشه نیست
- امشب از چشم و مغز خواب گریخت
- اندرآ عیش بی‌تو شادان نیست
- بر شكرت جمع مگس‌ها چراست
- خیز كه امروز جهان آن ماست
- پیشتر آ روی تو جز نور نیست
- كار من اینست كه كاریم نیست
- كیست كه او بنده رای تو نیست
- شیر خدا بند گسستن گرفت
- مرغ دلم باز پریدن گرفت
- باز به بط گفت كه صحرا خوشست
- همچو گل سرخ برو دست دست
- صبر مرا آینه بیماریست
- كیست در این شهر كه او مست نیست
- قصد سرم داری خنجر به مشت
- خانه دل باز كبوتر گرفت
- بازرسیدیم ز میخانه مست
- ای ز بگه خاسته سر مست مست
- نفسی بهوی الحبیب فارت
- ای دل فرورو در غمش كالصبر مفتاح الفرج
- ای مبارك ز تو صبوح و صباح
- یا راهبا انظر الی مصباح
- ماه دیدم شد مرا سودای چرخ
- ای بی‌وفا جانی كه او بر ذوالوفا عاشق نشد
- بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
- بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
- ای لولیان ای لولیان یك لولیی دیوانه شد
- گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند
- آن كیست آن آن كیست آن كو سینه را غمگین كند
- خامی سوی پالیز جان آمد كه تا خربز خورد
- امروز خندانیم و خوش كان بخت خندان می‌رسد
- صوفی چرا هوشیار شد ساقی چرا بی‌كار شد
- مر عاشقان را پند كس هرگز نباشد سودمند
- رندان سلامت می‌كنند جان را غلامت می‌كنند
- رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌كنند
- سودای تو در جوی جان چون آب حیوان می‌رود
- آمد بهار عاشقان تا خاكدان بستان شود
- كاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود
- گر آتش دل برزند بر ممن و كافر زند
- مستی سلامت می‌كند پنهان پیامت می‌كند
- مستی سلامت می‌كند پنهان پیامت می‌كند
- صرفه مكن صرفه مكن صرفه گدارویی بود
- بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
- یار مرا می‌نهلد تا كه بخارم سر خود
- ای كه ز یك تابش تو كوه احد پاره شود
- بی تو به سر می نشود با دگری می‌نشود
- هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
- سجده كنم پیشكش آن قد و بالا چه شود
- چشم تو ناز می‌كند ناز جهان تو را رسد
- آب زنید راه را هین كه نگار می‌رسد
- پنبه ز گوش دور كن بانگ نجات می‌رسد
- جان و جهان چو روی تو در دو جهان كجا بود
- چیست صلای چاشتگه خواجه به گور می‌رود
- بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود
- این رخ رنگ رنگ من هر نفسی چه می‌شود
- چونك جمال حسن تو اسب شكار زین كند
- جور و جفا و دوریی كان كنكار می‌كند
- دل چو بدید روی تو چون نظرش به جان بود
- یار مرا چو اشتران باز مهار می‌كشد
- زهره عشق هر سحر بر در ما چه می‌كند
- عاشق دلبر مرا شرم و حیا چرا بود
- طوطی جان مست من از شكری چه می‌شود
- خیال ترك من هر شب صفات ذات من گردد
- دلا نزد كسی بنشین كه او از دل خبر دارد
- همی‌بینیم ساقی را كه گرد جام می‌گردد
- اگر صد همچو من گردد هلاك او را چه غم دارد
- بتی كو زهره و مه را همه شب شیوه آموزد
- نباشد عیب پرسیدن تو را خانه كجا باشد
- چو آمد روی مه رویم چه باشد جان كه جان باشد
- بهار آمد بهار آمد بهار مشكبار آمد
- بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد
- بیا كامشب به جان بخشی به زلف یار می‌ماند
- ورای پرده جانت دلا خلقان پنهانند
- برآمد بر شجر طوطی كه تا خطبه شكر گوید
- مرا عاشق چنان باید كه هر باری كه برخیزد
- ایا سر كرده از جانم تو را خانه كجا باشد
- دل من چون صدف باشد خیال دوست در باشد
- چو برقی می‌جهد چیزی عجب آن دلستان باشد
- مرا عهدیست با شادی كه شادی آن من باشد
- دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد
- صلا یا ایها العشاق كان مه رو نگار آمد
- مه دی رفت و بهمن هم بیا كه نوبهار آمد
- اگر خواب آیدم امشب سزای ریش خود بیند
- رسیدم در بیابانی كه عشق از وی پدید آید
- یكی گولی همی‌خواهم كه در دلبر نظر دارد
- مرا دلبر چنان باید كه جان فتراك او گیرد
- سعادت جو دگر باشد و عاشق خود دگر باشد
- صلا جان‌های مشتاقان كه نك دلدار خوب آمد
- صلا رندان دگرباره كه آن شاه قمار آمد
- شكایت‌ها همی‌كردی كه بهمن برگ ریز آمد
- سر از بهر هوس باید چو خالی گشت سر چه بود
- چه بویست این چه بویست این مگر آن یار می‌آید
- اگر چرخ وجود من از این گردش فروماند
- برون شو ای غم از سینه كه لطف یار می‌آید
- امروز جمال تو سیمای دگر دارد
- آن را كه درون دل عشق و طلبی باشد
- آن مه كه ز پیدایی در چشم نمی‌آید
- امروز جمال تو بر دیده مبارك باد
- یاران سحر خیزان تا صبح كی دریابد
- امشب عجبست ای جان گر خواب رهی یابد
- جامم بشكست ای جان پهلوش خلل دارد
- آن عشق كه از پاكی از روح حشم دارد
- آن كس كه تو را دارد از عیش چه كم دارد
- گویند به بلا ساقون تركی دو كمان دارد
- هرك آتش من دارد او خرقه ز من دارد
- ای دوست شكر خوشتر یا آنك شكر سازد
- با تلخی معزولی میری بنمی ارزد
- ای دل به غمش ده جان یعنی بنمی ارزد
- ایمان بر كفر تو ای شاه چه كس باشد
- در خانه غم بودن از همت دون باشد
- نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد
- ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد
- بگذشت مه روزه عید آمد و عید آمد
- ای خواجه بازرگان از مصر شكر آمد
- آن بنده آواره بازآمد و بازآمد
- خواب از پی آن آید تا عقل تو بستاند
- چونی و چه باشد چون تا قدر تو را داند
- چشم از پی آن باید تا چیز عجب بیند
- چون جغد بود اصلش كی صورت باز آید
- آن صبح سعادت‌ها چون نورفشان آید
- از سرو مرا بوی بالای تو می‌آید
- در تابش خورشیدش رقصم به چه می‌باید
- جان پیش تو هر ساعت می‌ریزد و می‌روید
- عاشق شده ای ای دل سودات مبارك باد
- هر ذره كه بر بالا می‌نوشد و پا كوبد
- گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد
- هر كتش من دارد او خرقه ز من دارد
- عاشق به سوی عاشق زنجیر همی‌درد
- ای دوست شكر بهتر یا آنك شكر سازد
- عاشق چو منی باید می‌سوزد و می‌سازد
- گر دیو و پری حارس باتیغ و سپر باشد
- نومید مشو جانا كاومید پدید آمد
- عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد
- شمس و قمرم آمد سمع و بصرم آمد
- نك ماه رجب آمد تا ماه عجب بیند
- مستان می ما را هم ساقی ما باید
- بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
- برانید برانید كه تا بازنمانید
- ملولان همه رفتند در خانه ببندید
- آن سرخ قبایی كه چو مه پار برآمد
- تا باد سعادت ز محمد خبر افكند
- در حلقه عشاق به ناگه خبر افتاد
- در خانه نشسته بت عیار كی دارد
- در كوی خرابات مرا عشق كشان كرد
- تا نقش تو در سینه ما خانه نشین شد
- بار دگر آن آب به دولاب درآمد
- بار دگر آن مست به بازار درآمد
- تدبیر كند بنده و تقدیر نداند
- ای قوم به حج رفته كجایید كجایید
- بر چرخ سحرگاه یكی ماه عیان شد
- آن سرخ قبایی كه چو مه پار برآمد
- مهتاب برآمد كلك از گور برآمد
- تدبیر كند بنده و تقدیر نداند
- چون بر رخ ما عكس جمال تو برآید
- هر نكته كه از زهر اجل تلختر آید
- از بهر خدا عشق دگر یار مدارید
- مرغان كه كنون از قفص خویش جدایید
- گر یك سر موی از رخ تو روی نماید
- بگو دل را كه گرد غم نگردد
- دلم امروز خوی یار دارد
- نثرنا فی ربیع الوصل بالورد
- بیا ای زیرك و بر گول می‌خند
- اگر عالم همه پرخار باشد
- تویی نقشی كه جان‌ها برنتابد
- دلی دارم كه گرد غم نگردد
- خنك جانی كه او یاری پسندد
- چمن جز عشق تو كاری ندارد
- سماع صوفیان می درنگیرد
- رجب بیرون شد و شعبان درآمد
- چو شب شد جملگان در خواب رفتند
- پریر آن چهره یارم چه خوش بود
- دلم را ناله سرنای باید
- بگویم خفیه تا خواجه نرنجد
- كسی كز غمزه‌ای صد عقل بندد
- چنان كز غم دل دانا گریزد
- هر آن دل‌ها كه بی‌تو شاد باشد
- سگ ار چه بی‌فغان و شر نباشد
- عجب آن دلبر زیبا كجا شد
- به صورت یار من چون خشمگین شد
- چو دیوم عاشق آن یك پری شد
- نگارا مردگان از جان چه دانند
- كسی كه غیر این سوداش نبود
- یكی لحظه از او دوری نباید
- ز خاك من اگر گندم برآید
- ز رویت دسته گل می‌توان كرد
- دل با دل دوست در حنین باشد
- ای مطرب جان چو دف به دست آمد
- كی باشد كاین قفص چمن گردد
- روی تو به رنگریز كان ماند
- دوش از بت من جهان چه می‌شد
- ای عشق كه جمله از تو شادند
- هر چند كه بلبلان گزینند
- رفتیم بقیه را بقا باد
- جانی كه ز نور مصطفی زاد
- آن كز دهن تو رنگ دارد
- این قافله بار ما ندارد
- بیچاره كسی كه زر ندارد
- دل بی‌لطف تو جان ندارد
- آن كس كه ز تو نشان ندارد
- بیچاره كسی كه می ندارد
- آن خواجه خوش لقا چه دارد
- آن خواجه خوش لقا چه دارد
- پركندگی از نفاق خیزد
- آن كس كه ز جان خود نترسد
- آن جا كه چو تو نگار باشد
- ای كز تو همه جفا وفا شد
- روزم به عیادت شب آمد
- آن یوسف خوش عذار آمد
- برخیز كه ساقی اندرآمد
- جان از سفر دراز آمد
- آن شعله نور می‌خرامد
- امروز نگار ما نیامد
- خوش باش كه هر كه راز داند
- ساقی زان می كه می‌چریدند
- اول نظر ار چه سرسری بود
- اول نظر ار چه سرسری بود
- دیر آمده‌ای سفر مكن زود
- آن كس كه به بندگیت آید
- آخر گهر وفا ببارید
- ای اهل صبوح در چه كارید
- از بهر چه در غم و زحیرید
- هر سینه كه سیمبر ندارد
- ما مست شدیم و دل جدا شد
- ساقی برخیز كان مه آمد
- گرمابه دهر جان فزا بود
- كس با چو تو یار راز گوید
- شب رفت حریفكان كجایید
- از دلبر ما نشان كی دارد
- دشمن خویشیم و یار آنك ما را می‌كشد
- اینك آن جویی كه چرخ سبز را گردان كند
- اینك آن مرغان كه ایشان بیضه‌ها زرین كنند
- پیش از آن كاندر جهان باغ و می و انگور بود
- دی میان عاشقان ساقی و مطرب میر بود
- ذره ذره آفتاب عشق دردی خوار باد
- مطربا این پرده زن كز رهزنان فریاد و داد
- دوش آمد پیل ما را باز هندستان به یاد
- گر یكی شاخی شكستم من ز گلزاری چه شد
- نام آن كس بر كه مرده از جمالش زنده شد
- مطربم سرمست شد انگشت بر رق می‌زند
- قند بگشا ای صنم تا عیش را شیرین كند
- مشك و عنبر گر ز مشك زلف یارم بو كند
- پنج در چه فایده چون هجر را شش تو كند
- عشق عاشق را ز غیرت نیك دشمن رو كند
- آن زمانی را كه چشم از چشم او مخمور بود
- رو ترش كردی مگر دی باده‌ات گیرا نبود
- آمدم تا رو نهم بر خاك پای یار خود
- برنشست آن شاه عشق و دام ظلمت بردرید
- ای طربناكان ز مطرب التماس می‌كنید
- فخر جمله ساقیانی ساغرت در كار باد
- مست آمد دلبرم تا دل برد از بامداد
- شاد شد جانم كه چشمت وعده احسان نهاد
- هر زمان كز غیب عشق یار ما خنجر كشد
- هم دلم ره می‌نماید هم دلم ره می‌زند
- هم لبان می‌فروشت باده را ارزان كند
- می‌خرامد آفتاب خوبرویان ره كنید
- شاه ما از جمله شاهان پیش بود و بیش بود
- علتی باشد كه آن اندر بهاران بد شود
- وصف آن مخدوم می‌كن گر چه می‌رنجد حسود
- دل من كار تو دارد گل و گلنار تو دارد
- دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
- خنك آن كس كه چو ما شد همه تسلیم و رضا شد
- چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد
- بدرد مرده كفن را به سر گور برآید
- خنك آن كس كه چو ما شد همگی لطف و رضا شد
- مشو ای دل تو دگرگون كه دل یار بداند
- هله نومید نباشی كه تو را یار براند
- خضری كه عمر ز آبت بكشد دراز گردد
- صنما جفا رها كن كرم این روا ندارد
- چمنی كه جمله گل‌ها به پناه او گریزد
- چه توقفست زین پس همه كاروان روان شد
- همه را بیازمودم ز تو خوشترم نیامد
- هله عاشقان بكوشید كه چو جسم و جان نماند
- صنما سپاه عشقت به حصار دل درآمد
- سحری چو شاه خوبان به وثاق ما درآمد
- به میان دل خیال مه دلگشا درآمد
- هله هش دار كه در شهر دو سه طرارند
- عاشقان بر درت از اشك چو باران كارند
- ای خدایی كه چو حاجات به تو برگیرند
- از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود
- همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد
- بر سر آتش تو سوختم و دود نكرد
- در دلم چون غمت ای سرو روان برخیزد
- خبرت هست كه در شهر شكر ارزان شد
- ای دریغا كه حریفان همه سر بنهادند
- عید بگذشت و همه خلق سوی كار شدند
- ما نه زان محتشمانیم كه ساغر گیرند
- آنك عكس رخ او راه ثریا بزند
- آنچ روی تو كند نور رخ خور نكند
- آه كان طوطی دل بی‌شكرستان چه كند
- از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود
- واقف سرمد تا مدرسه عشق گشود
- این كبوتربچه هم عزم هوا كرد و پرید
- هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد
- هست مستی كه مرا جانب میخانه برد
- هر كی از حلقه ما جای دگر بگریزد
- وقت آن شد كه ز خورشید ضیایی برسد
- وای آن دل كه بدو از تو نشانی نرسد
- ز اول روز كه مخموری مستان باشد
- ننگ عالم شدن از بهر تو ننگی نبود
- سفره كهنه كجا درخور نان تو بود
- گر نخسبی ز تواضع شبكی جان چه شود
- عشرتی هست در این گوشه غنیمت دارید
- می‌رسد یوسف مصری همه اقرار دهید
- بر سر كوی تو عقل از سر جان برخیزد
- صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند
- یا رب این بوی كه امروز به ما می‌آید
- یا رب این بوی خوش از روضه جان می‌آید
- لحظه‌ای قصه كنان قصه تبریز كنید
- عید بگذشت و همه خلق سوی كار شدند
- طرفه گرمابه بانی كو ز خلوت برآید
- باز شیری با شكر آمیختند
- آن شكرپاسخ نباتم می‌دهد
- خنب‌های لایزالی جوش باد
- موشكی صندوق را سوراخ كرد
- بار دیگر یار ما هنباز كرد
- شهر پر شد لولیان عقل دزد
- خلق می‌جنبند مانا روز شد
- چون مرا جمعی خریدار آمدند
- ساقیان سرمست در كار آمدند
- اندك اندك جمع مستان می‌رسند
- هر چه آن خسرو كند شیرین كند
- خنده از لطفت حكایت می‌كند
- عشق اكنون مهربانی می‌كند
- عمر بر اومید فردا می‌رود
- عاشقان پیدا و دلبر ناپدید
- برنشین ای عزم و منشین ای امید
- ای خدا از عاشقان خشنود باد
- نه فلك مر عاشقان را بنده باد
- هر كه را اسرار عشق اظهار شد
- هر چه دلبر كرد ناخوش چون بود
- صاف جان‌ها سوی گردون می‌رود
- هر زمان لطفت همی در پی رسد
- شب شد و هنگام خلوتگاه شد
- مرگ ما هست عروسی ابد
- از دل رفته نشان می‌آید
- گل خندان كه نخندد چه كند
- گر نخسپی شبكی جان چه شود
- هر كجا بوی خدا می‌آید
- گر نخسپی شبكی جان چه شود
- خشمین بر آن كسی شو كز وی گزیر باشد
- بعد از سماع گویی كان شورها كجا شد
- باز آفتاب دولت بر آسمان برآمد
- آن ماه كو ز خوبی بر جمله می‌دواند
- در عشق زنده باید كز مرده هیچ ناید
- گر ساعتی ببری ز اندیشه‌ها چه باشد
- مرغی كه ناگهانی در دام ما درآمد
- بیمار رنج صفرا ذوق شكر نداند
- پیمانه ایست این جان پیمانه این چه داند
- از چشم پرخمارت دل را قرار ماند
- ای آن كه از عزیزی در دیده جات كردند
- یك خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند
- ای آنك پیش حسنت حوری قدم دو آید
- جز لطف و جز حلاوت خود از شكر چه آید
- مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد
- گفتم مكن چنین‌ها ای جان چنین نباشد
- عید آمد و خوش آمد دلدار دلكش آمد
- برجه ز خواب و بنگر نك روز روشن آمد
- گفتی كه در چه كاری با تو چه كار ماند
- وقتی خوشست ما را لابد نبید باید
- نی دیده هر دلی را دیدار می‌نماید
- ای دل اگر كم آیی كارت كمال گیرد
- لطفی نماند كان صنم خوش لقا نكرد
- قومی كه بر براق بصیرت سفر كنند
- آتش پریر گفت نهانی به گوش دود
- بلبل نگر كه جانب گلزار می‌رود
- جانا بیار باده كه ایام می‌رود
- چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد
- چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد
- به حرم به خود كشید و مرا آشنا ببرد
- خیاط روزگار به بالای هیچ مرد
- چشمم همی‌پرد مگر آن یار می‌رسد
- آمد بهار خرم و رحمت نثار شد
- این عشق جمله عاقل و بیدار می‌كشد
- خفته نمود دلبر گفتم ز باغ زود
- امروز مرده بین كه چه سان زنده می‌شود
- گر عید وصل تست منم خود غلام عید
- تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید
- امسال بلبلان چه خبرها همی‌دهند
- صحرا خوشست لیك چو خورشید فر دهد
- صبح آمد و صحیفه مصقول بركشید
- صد مصر مملكت ز تعدی خراب شد
- آه كه بار دگر آتش در من فتاد
- جامه سیه كرد كفر نور محمد رسید
- جان من و جان تو بود یكی ز اتحاد
- پرده دل می‌زند زهره هم از بامداد
- بار دگر آمدیم تا شود اقبال شاد
- از رسن زلف تو خلق به جان آمدند
- روبهكی دنبه برد شیر مگر خفته بود
- زهره من بر فلك شكل دگر می‌رود
- روی تو چون روی مار خوی تو زهر قدید
- صبحدمی همچو صبح پرده ظلمت درید
- دی شد و بهمن گذشت فصل بهاران رسید
- آمد شهر صیام سنجق سلطان رسید
- نیك بدست آنك او شد تلف نیك و بد
- نعره آن بلبلان از سوی بستان رسید
- وسوسه تن گذشت غلغله جان رسید
- غره مشو گر ز چرخ كار تو گردد بلند
- شرح دهم من كه شب از چه سیه دل بود
- بانگ زدم من كه دل مست كجا می‌رود
- یار مرا عارض و عذار نه این بود
- بگیر دامن لطفش كه ناگهان بگریزد
- اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد
- ز سر بگیرم عیشی چو پا به گنج فروشد
- اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد
- ز باد حضرت قدسی بنفشه زار چه می‌شد
- شدم ز عشق به جایی كه عشق نیز نداند
- گرفت خشم ز بستان سرخری و برون شد
- مده به دست فراقت دل مرا كه نشاید
- چو درد گیرد دندان تو عدو گردد
- چه پادشاست كه از خاك پادشا سازد
- بر آستانه اسرار آسمان نرسد
- به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
- نگفتمت مرو آن جا كه مبتلات كنند
- بگو به گوش كسانی كه نور چشم منند
- ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود
- بیا كه ساقی عشق شراب باره رسید
- درخت و برگ برآید ز خاك این گوید
- به یاركان صفا جز می صفا مدهید
- چو كارزار كند شاه روم با شمشاد
- ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد
- كسی كه عاشق آن رونق چمن باشد
- سخن كه خیزد از جان ز جان حجاب كند
- چو عشق را هوس بوسه و كنار بود
- رسید ساقی جان ما خمار خواب آلود
- به روح‌های مقدس ز من سلام برید
- دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید
- حبیب كعبه جانست اگر نمی‌دانید
- به باغ بلبل از این پس حدیث ما گوید
- هزار جان مقدس فدای روی تو باد
- ز عشق آن رخ خوب تو ای اصول مراد
- سپاس و شكر خدا را كه بندها بگشاد
- مها به دل نظری كن كه دل تو را دارد
- مها به دل نظری كن كه دل تو را دارد
- میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
- میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
- مكن مكن كه پشیمان شوی و بد باشد
- مرا عقیق تو باید شكر چه سود كند
- فراغتی دهدم عشق تو ز خویشاوند
- سخن به نزد سخندان بزرگوار بود
- به پیش تو چه زند جان و جان كدام بود
- ربود عشق تو تسبیح و داد بیت و سرود
- ز بعد خاك شدن یا زیان بود یا سود
- اگر مرا تو نخواهی دلم تو را خواهد
- نماز شام چو خورشید در غروب آید
- به باغ بلبل از این پس نوای ما گوید
- ندا رسید به جان‌ها كه چند می‌پایید
- میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
- مخسب شب كه شبی صد هزار جان ارزد
- كسی خراب خرابات و مست می‌باشد
- مرا وصال تو باید صبا چه سود كند
- سپاس آن عدمی را كه هست ما بربود
- هر آن نوی كه رسد سوی تو قدید شود
- ز شمس دین طرب نوبهار بازآید
- سپیده دم بدمید و سپیده می‌ساید
- افزود آتش من آب را خبر ببرید
- سلام بر تو كه سین سلام بر تو رسید
- ز جان سوخته‌ام خلق را حذار كنید
- هزار جان مقدس فدای روی تو باد
- كدام لب كه از او بوی جان نمی‌آید
- اگر دل از غم دنیا جدا توانی كرد
- به حارسان نكوروی من خطاب كنید
- جهان را بدیدم وفایی ندارد
- سحر این دل من ز سودا چه می‌شد
- دل من كه باشد كه تو را نباشد
- گفتم كه ای جان خود جان چه باشد
- دل گردون خلل كند چو مه تو نهان شود
- دیده خون گشت و خون نمی‌خسبد
- رسم نو بین كه شهریار نهاد
- سیبكی نیم سرخ و نیمی زرد
- سیبكی نیم سرخ و نیمی زرد
- دیده‌ها شب فراز باید كرد
- عشق تو مست و كف زنانم كرد
- عاشقانی كه باخبر میرند
- صوفیان در دمی دو عید كنند
- گر تو را بخت یار خواهد بود
- آتش افكند در جهان جمشید
- خسروانی كه فتنه‌ای چینید
- عید بر عاشقان مبارك باد
- زندگانی صدر عالی باد
- شاهدی بین كه در زمانه بزاد
- مادر عشق طفل عاشق را
- شعر من نان مصر را ماند
- یوسف آخرزمان خرامان شد
- هر كی در ذوق عشق دنگ آمد
- هین كه هنگام صابران آمد
- هر كه بهر تو انتظار كند
- عشق را جان بی‌قرار بود
- هر كه را ذوق دین پدید آید
- بوی دلدار ما نمی‌آید
- صبر با عشق بس نمی‌آید
- من بسازم ولیك كی شاید
- عشق جانان مرا ز جان ببرید
- خسروانی كه فتنه‌ای چینید
- زان ازلی نور كه پرورده‌اند
- دوست همان به كه بلاكش بود
- دیدن روی تو هم از بامداد
- گفت كسی خواجه سنایی بمرد
- پیرهن یوسف و بو می‌رسد
- آتش عشق تو قلاووز شد
- از سوی دل لشكر جان آمدند
- آنچ گل سرخ قبا می‌كند
- آه در آن شمع منور چه بود
- چونك كمند تو دلم را كشید
- شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد
- دوش دل عربده گر با كی بود
- هر كه ز عشاق گریزان شود
- عشق مرا بر همگان برگزید
- گفت كسی خواجه سنایی بمرد
- یا من نعماه غیر معدود
- طارت الكتب الكرام من كرام یا عباد
- من رای درا تلالا نوره وسط الفاد
- میر خوبان را دگر منشور خوبی دررسید
- یا شبه الطیف لی انت قریب بعید
- اگر حریف منی پس بگو كه دوش چه بود
- حكم البین بموتی و عمد
- ای شاهد سیمین ذقن درده شرابی همچو زر
- انا فتحنا عینكم فاستبصروا الغیب البصر
- آمد ترش رویی دگر یا زمهریر است او مگر
- رو چشم جان را برگشا در بی‌دلان اندرنگر
- ما را خدا از بهر چه آورد بهر شور و شر
- ای تو نگار خانگی خانه درآ از این سفر
- گرم درآ و دم مده باده بیار و غم ببر
- دی سحری بر گذری گفت مرا یار
- اگر باده خوری باری ز دست دلبر ما خور
- مرا همچون پدر بنگر نه همچون شوهر مادر
- مرا آن اصل بیداری دگرباره به خواب اندر
- گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر
- یغمابك تركستان بر زنگ بزد لشكر
- ذاتت عسلست ای جان گفتت عسلی دیگر
- جان بر كف خود داری ای مونس جان زوتر
- نیمیت ز زهر آمد نیمی دگر از شكر
- جان من و جان تو بستست به همدیگر
- تا چند زنی بر من ز انكار تو خار آخر
- ای دیده مرا بر در واپس بكشیده سر
- مكن یار مكن یار مرو ای مه عیار
- ای عاشق بیچاره شده زار به زر بر
- ای رخت فكنده تو بر اومید و حذر بر
- گیرم كه بود میر تو را زر به خروار
- به حسن تو نباشد یار دیگر
- بگرد فتنه می‌گردی دگربار
- جفا از سر گرفتی یاد می‌دار
- مرا یارا چنین بی‌یار مگذار
- منم از جان خود بیزار بیزار
- مرا اقبال خندانید آخر
- به ساقی درنگر در مست منگر
- بگردان ساقیا آن جام دیگر
- نگشتم از تو هرگز ای صنم سیر
- در این سرما و باران یار خوشتر
- خداوند خداوندان اسرار
- صد بار بگفتمت نگهدار
- كی باشد اختری در اقطار
- شب گشت ولیك پیش اغیار
- نوریست میان شعر احمر
- نزدیك توام مرا مبین دور
- ای یار شگرف در همه كار
- انجیرفروش را چه بهتر
- انجیرفروش را چه بهتر
- دارد درویش نوش دیگر
- آخر كی شود از آن لقا سیر
- گفتی كه زیان كنی زیان گیر
- عاشقی در خشم شد از یار خود معشوق وار
- عرض لشكر می‌دهد مر عاشقان را عشق یار
- چون نبینم من جمالت صد جهان خود دیده گیر
- عزم رفتن كرده‌ای چون عمر شیرین یاد دار
- مطربا در پیش شاهان چون شدستی پرده دار
- یا ربا این لطف‌ها را از لبش پاینده دار
- مرحبا ای جان باقی پادشاه كامیار
- سر برآور ای حریف و روی من بین همچو زر
- نیشكر باید كه بندد پیش آن لب‌ها كمر
- در سماع عاشقان زد فر و تابش بر اثیر
- گر به خلوت دیدمی او را به جایی سیر سیر
- معده را پر كرده‌ای دوش از خمیر و از فطیر
- گر خورد آن شیر عشقت خون ما را خورده گیر
- خوی بد دارم ملولم تو مرا معذور دار
- گرم در گفتار آمد آن صنم این الفرار
- آینه چینی تو را با زنگی اعشی چه كار
- لحظه لحظه می برون آمد ز پرده شهریار
- از كنار خویش یابم هر دمی من بوی یار
- شادیی كان از جهان اندر دلت آید مخر
- بهر شهوت جان خود را می‌دهی همچون ستور
- ساقیا هستند خلقان از می ما دور دور
- ای صبا حالی ز خد و خال شمس الدین بیار
- عقل بند ره روان و عاشقانست ای پسر
- هله زیرك هله زیرك هله زیرك زوتر
- مه روزه اندرآمد هله ای بت چو شكر
- همه صیدها بكردی هله میر بار دیگر
- هله زیرك هله زیرك هله زیرك هله زوتر
- بده آن باده به ما باده به ما اولیتر
- سر فروكن به سحر كز سر بازار نظر
- هین كه آمد به سر كوی تو مجنون دگر
- صنما این چه گمانست فرودست حقیر
- نه كه مهمان غریبم تو مرا یار مگیر
- اختران را شب وصلست و نثارست و نثار
- روستایی بچه‌ای هست درون بازار
- پر ده آن جام می را ساقیا بار دیگر
- داد جاروبی به دستم آن نگار
- گر ز سر عشق او داری خبر
- عقل بند ره روانست ای پسر
- آمدم من بی‌دل و جان ای پسر
- ای نهاده بر سر زانو تو سر
- بس كه می‌انگیخت آن مه شور و شر
- نرم نرمك سوی رخسارش نگر
- عشق را با گفت و با ایما چه كار
- رفتم آن جا مست و گفتم ای نگار
- باز شد در عاشقی بابی دگر
- ای خیالت در دل من هر سحور
- راز را اندر میان نه وامگیر
- در چمن آیید و بربندید دید
- ساقیا باده چون نار بیار
- ساقیا باده گلرنگ بیار
- از لب یار شكر را چه خبر
- روزی خوشست رویت از نور روز خوشتر
- بر منبرست این دم مذكر مذكر
- ای جان جان جان‌ها جانی و چیز دیگر
- ای محو عشق گشته جانی و چیز دیگر
- ای آینه فقیری جانی و چیز دیگر
- هر كس به جنس خویش درآمیخت ای نگار
- دل ناظر جمال تو آن گاه انتظار
- میر شكار من كه مرا كرده‌ای شكار
- كس بی‌كسی نماند میدان تو این قدر
- مستیم و بیخودیم و جمال تو پرده در
- آمد بهار خرم و آمد رسول یار
- اندیشه را رها كن اندر دلش مگیر
- پرده خوش آن بود كز پس آن پرده دار
- تاخت رخ آفتاب گشت جهان مست وار
- چون سر كس نیستت فتنه مكن دل مبر
- سست مكن زه كه من تیر توام چارپر
- وجهك مثل القمر قلبك مثل الحجر
- بر سر ره دیدمش تیزروان چون قمر
- عمر كه بی‌عشق رفت هیچ حسابش مگیر
- آید هر دم رسول از طرف شهر یار
- گفت لبم چون شكر ارزد گنج گهر
- چون سر كس نیستت فتنه مكن دل مبر
- نه در وفات گذارد نه در جفا دلدار
- چرا ز قافله یك كس نمی‌شود بیدار
- بیار ساقی بادت فدا سر و دستار
- نبشتست خدا گرد چهره دلدار
- شدست نور محمد هزار شاخ هزار
- چه مایه رنج كشیدم ز یار تا این كار
- مجوی شادی چون در غمست میل نگار
- بیامدیم دگربار چون نسیم بهار
- ز بامداد چه دشمن كشست دیدن یار
- درخت اگر متحرك بدی به پا و به پر
- تو شاخ خشك چرایی به روی یار نگر
- ندا رسید به جان‌ها ز خسرو منصور
- به من نگر كه منم مونس تو اندر گور
- مرا بگاه ده ای ساقی كریم عقار
- بكش بكش كه چه خوش می‌كشی بیار بیار
- كسی بگفت ز ما یا از اوست نیكی و شر
- فغان فغان كه ببست آن نگار بار سفر
- به خدمت لبت آمد به انتجاع شكر
- قدح شكست و شرابم نماند و من مخمور
- ببین دلی كه نگردد ز جان سپاری سیر
- مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر
- چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر
- از آن مقام كه نبود گشاد زود گذر
- مطرب عاشقان بجنبان تار
- گر تو خواهی وطن پر از دلدار
- رحم بر یار كی كند هم یار
- عشق جانست عشق تو جانتر
- روی بنما به ما مكن مستور
- مطربا عیش و نوش از سر گیر
- مطربا عشقبازی از سر گیر
- عار بادا جهانیان را عار
- خلق را زیر گنبد دوار
- میر خرابات تویی ای نگار
- چند از این راه نو روزگار
- مست توام نه از می و نه از كوكنار
- جان خراباتی و عمر بهار
- هست كسی صافی و زیبانظر
- رحم كن ار زخم شوم سر به سر
- در بگشا كمد خامی دگر
- جاء الربیع و البطر زال الشتاء و الخطر
- بشنو خبر صادق از گفته پیغامبر
- مرا می‌گفت دوش آن یار عیار
- انجیرفروش را چه بهتر
- انتم الشمس و القمر منكم السمع و البصر
- آفتابی برآمد از اسرار
- جاء الربیع و البطر زال الشتاء و الخطر
- غره وجه سلبت قلب جمیع البشر
- سیدی انی كلیل انت فی زی النهار
- به سوی ما نگر چشمی برانداز
- تو چشم شیخ را دیدن میاموز
- اگر كی در فرینداش یوقسا یاوز
- بیا با تو مرا كارست امروز
- چنان مستم چنان مستم من امروز
- چنان مستم چنان مستم من امروز
- در این سرما سر ما داری امروز
- الا ای شمع گریان گرم می‌سوز
- در این سرما سر ما داری امروز
- ای خفته به یاد یار برخیز
- ماییم فداییان جانباز
- برخیز و صبوح را برانگیز
- من از سخنان مهرانگیز
- گر نه‌ای دیوانه رو مر خویش را دیوانه ساز
- سوی خانه خویش آمد عشق آن عاشق نواز
- عاشقان را شد مسلم شب نشستن تا به روز
- اگر آتش است یارت تو برو در او همی‌سوز
- سیمرغ كوه قاف رسیدن گرفت باز
- یا مكثر الدلال علی الخلق بالنشوز
- ساقی روحانیان روح شدم خیز خیز
- برای عاشق و دزدست شب فراخ و دراز
- به آفتاب شهم گفت هین مكن این ناز
- برو برو كه نفورم ز عشق عارآمیز
- عشق گزین عشق و در او كوكبه می‌ران و مترس
- سیر نگشت جان من بس مكن و مگو كه بس
- سوی لبش هر آنك شد زخم خورد ز پیش و پس
- نیم شب از عشق تا دانی چه می‌گوید خروس
- حال ما بی‌آن مه زیبا مپرس
- ای دل بی‌بهره از بهرام ترس
- نیست در آخرزمان فریادرس
- ای روترش به پیشم بد گفته‌ای مرا پس
- دست بنه بر دلم از غم دلبر مپرس
- ای سگ قصاب هجر خون مرا خوش بلیس
- بیا كه دانه لطیفست رو ز دام مترس
- ای مست ماه روی تو استاره و گردون خوش
- گر عاشقی از جان و دل جور و جفای یار كش
- الحذر از عشق حذر هر كی نشانی بودش
- ای شب خوش رو كه تویی مهتر و سالار حبش
- یار نخواهم كه بود بدخو و غمخوار و ترش
- دام دگر نهاده‌ام تا كه مگر بگیرمش
- اگر گم گردد این بی‌دل از آن دلدار جوییدش
- چه دارد در دل آن خواجه كه می‌تابد ز رخسارش
- قرین مه دو مریخند و آن دو چشمت ای دلكش
- پریشان باد پیوسته دل از زلف پریشانش
- ریاضت نیست پیش ما همه لطفست و بخشایش
- آن یار ترش رو را این سوی كشانیدش
- رویش خوش و مویش خوش وان طره جعدینش
- ای یوسف مه رویان ای جاه و جمالت خوش
- زلفی كه به جان ارزد هر تار بشوریدش
- جانم به چه آرامد ای یار به آمیزش
- وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شكركش
- هنگام صبوح آمد ای مرغ سحرخوانش
- درون ظلمتی می‌جو صفاتش
- قضا آمد شنو طبل نفیرش
- نگاری را كه می‌جویم به جانش
- برفتم دی به پیشش سخت پرجوش
- شنو پندی ز من ای یار خوش كیش
- امروز خوش است دل كه تو دوش
- ای خواجه تو عاقلانه می‌باش
- آن مطرب ما خوشست و چنگش
- ما نعره به شب زنیم و خاموش
- گر لاش نمود راه قلاش
- اندرآ ای اصل اصل شادمانی شاد باش
- ای سنایی گر نیابی یار یار خویش باش
- آنك بیرون از جهان بد در جهان آوردمش
- دوش رفتم در میان مجلس سلطان خویش
- عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش
- ساقیا بی‌گه رسیدی می بده مردانه باش
- شده‌ام سپند حسنت وطنم میان آتش
- به شكرخنده اگر می‌ببرد جان رسدش
- گر لب او شكند نرخ شكر می‌رسدش
- آن كه مه غاشیه زین چو غلامان كشدش
- بر ملك نیست نهان حال دل و نیك و بدش
- من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش
- اندك اندك راه زد سیم و زرش
- آنك جانش داده‌ای آن را مكش
- چون تو شادی بنده گو غمخوار باش
- آن مایی همچو ما دلشاد باش
- عقل آمد عاشقا خود را بپوش
- اندرآمد شاه شیرینان ترش
- روی تو جان جانست از جان نهان مدارش
- گر جان بجز تو خواهد از خویش بركنیمش
- سرمست شد نگارم بنگر به نرگسانش
- می‌گفت چشم شوخش با طره سیاهش
- آن مه كه هست گردون گردان و بی‌قرارش
- روحیست بی‌نشان و ما غرقه در نشانش
- در عشق آتشینش آتش نخورده آتش
- صد سال اگر گریزی و نایی بتا به پیش
- آینه‌ام من آینه‌ام من تا كه بدیدم روی چو ماهش
- مستی امروز من نیست چو مستی دوش
- باز درآمد طبیب از در رنجور خویش
- باز فرود آمدیم بر در سلطان خویش
- ما به سلیمان خوشیم دیو و پری گو مباش
- خواجه چرا كرده‌ای روی تو بر ما ترش
- چون بزند گردنم سجده كند گردنش
- باز درآمد ز راه بیخود و سرمست دوش
- خواجه غلط كرده‌ای در صفت یار خویش
- یار درآمد ز باغ بیخود و سرمست دوش
- باز درآمد طبیب از در ایوب خویش
- جان منست او هی مزنیدش
- ز هدهدان تفكر چو دررسید نشانش
- تمام اوست كه فانی شدست آثارش
- ندا رسید به عاشق ز عالم رازش
- سری برآر كه تا ما رویم بر سر عیش
- شكست نرخ شكر را بتم به روی ترش
- شنو ز سینه ترنگاترنگ آوازش
- مباد با كس دیگر ثنا و دشنامش
- چو رو نمود به منصور وصل دلدارش
- دلی كز تو سوزد چه باشد دوایش
- مست گشتم ز ذوق دشنامش
- توبه من درست نیست خموش
- آمد آن خواجه سیماترش
- علی الله ای مسلمانان از آن هجران پرآتش
- كل عقل بوصلكم مدهش
- بیا بیا كه تویی جان جان سماع
- بیا بیا كه تویی جان جان جان سماع
- مدارم یك زمان از كار فارغ
- امروز روز شادی و امسال سال لاغ
- گویند شاه عشق ندارد وفا دروغ
- عیسی روح گرسنه‌ست چو زاغ
- ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف
- ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف
- گر تو تنگ آیی ز ما زوتر برون رو ای حریف
- باده نمی‌بایدم فارغم از درد و صاف
- كعبه جان‌ها تویی گرد تو آرم طواف
- بیا بیا كه تویی شیر شیر شیر مصاف
- ای مونس و غمگسار عاشق
- گر خمار آرد صداعی بر سر سودای عشق
- ای جهان را دلگشا اقبال عشق
- ای ناطق الهی و ای دیده حقایق
- باز از آن كوه قاف آمد عنقای عشق
- فریفت یار شكربار من مرا به طریق
- جان و سر تو كه بگو بی‌نفاق
- به دلجویی و دلداری درآمد یار پنهانك
- روان شد اشك یاقوتی ز راه دیدگان اینك
- رو رو كه نه‌ای عاشق ای زلفك و ای خالك
- آن میر دروغین بین با اسپك و با زینك
- هر اول روز ای جان صد بار سلام علیك
- بباید عشق را ای دوست دردك
- اندرآ با ما نشان ده راستك
- ایا هوای تو در جان‌ها سلام علیك
- ای ظریف جهان سلام علیك
- ای ظریف جهان سلام علیك
- برخیز ز خواب و ساز كن چنگ
- عشق خامش طرفه‌تر یا نكته‌های چنگ چنگ
- عاشقی و آنگهانی نام و ننگ
- تتار اگر چه جهان را خراب كرد به جنگ
- حریف جنگ گزیند تو هم درآ در جنگ
- چو زد فراق تو بر سر مرا به نیرو سنگ
- بگردان شراب ای صنم بی‌درنگ
- هر كی در او نیست از این عشق رنگ
- توبه سفر گیرد با پای لنگ
- ای تو ولی احسان دل ای حسن رویت دام دل
- این بوالعجب كاندر خزان شد آفتاب اندر حمل
- بانگ زدم نیم شبان كیست در این خانه دل
- حلقه دل زدم شبی در هوس سلام دل
- الا ای رو ترش كرده كه تا نبود مرا مدخل
- بقا اندر بقا باشد طریق كم زنان ای دل
- مهم را لطف در لطفست از آنم بی‌قرار ای دل
- هر آن كو صبر كرد ای دل ز شهوت‌ها در این منزل
- امروز بحمدالله از دی بترست این دل
- چه كارستان كه داری اندر این دل
- صد هزاران همچو ما غرقه در این دریای دل
- شتران مست شدستند ببین رقص جمل
- تو مرا می بده و مست بخوابان و بهل
- رفت عمرم در سر سودای دل
- سوی آن سلطان خوبان الرحیل
- امروز روز شادی و امسال سال گل
- تا نزند آفتاب خیمه نور جلال
- چشم تو با چشم من هر دم بی‌قیل و قال
- شد پی این لولیان در حرم ذوالجلال
- چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال
- چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال
- تو را سعادت بادا در آن جمال و جلال
- دو چشم اگر بگشادی به آفتاب وصال
- اگر درآید ناگه صنم زهی اقبال
- پیام كرد مرا بامداد بحر عسل
- به گوش دل پنهانی بگفت رحمت كل
- ز خود شدم ز جمال پر از صفا ای دل
- باده ده ای ساقی جان باده بی‌درد و دغل
- عمرك یا واحدا فی درجات الكمال
- لجكنن اغلن هی بزه كلكل
- كجكنن اغلن اودیا كلكل
- ایها النور فی الفاد تعال
- یا منیر البدر قد اوضحت بالبلبال بال
- یا بدیع الحسن قد اوضحت بالبلبال بال
- رشاء العشق حبیبی لشرود و مضل
- عمرك یا واحدا فی درجات الكمال
- تعال یا مدد العیش و السرور تعال
- آمد بهار ای دوستان منزل سوی بستان كنیم
- ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم كرده‌ام
- این بار من یك بارگی در عاشقی پیچیده‌ام
- هان ای طبیب عاشقان دستی فروكش بر برم
- ای عاشقان ای عاشقان من خاك را گوهر كنم
- بازآمدم چون عید نو تا قفل زندان بشكنم
- كاری ندارد این جهان تا چند گل كاری كنم
- ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می كنم
- ای آسمان این چرخ من زان ماه رو آموختم
- آمد خیال خوش كه من از گلشن یار آمدم
- دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم
- هرگز ندانم راندن مستی كه افتد بر درم
- ای ساقی روشن دلان بردار سغراق كرم
- تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
- عشقا تو را قاضی برم كاشكستیم همچون صنم
- بس جهد می كردم كه من آیینه نیكی شوم
- آمد بهار ای دوستان منزل به سروستان كنیم
- هین خیره خیره می نگر اندر رخ صفراییم
- ای نفس كل صورت مكن وی عقل كل بشكن قلم
- ای پاك رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم
- بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدم
- تا كی به حبس این جهان من خویش زندانی كنم
- یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم
- مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
- دفع مده دفع مده من نروم تا نخورم
- مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم
- باز در اسرار روم جانب آن یار روم
- زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم
- جمع تو دیدم پس از این هیچ پریشان نشوم
- هر نفسی تازه ترم كز سر روزن بپرم
- تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم
- كوه نیم سنگ نیم چونك گدازان نشوم
- دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شكرم
- آمده‌ام كه سر نهم عشق تو را به سر برم
- كار مرا چو او كند كار دگر چرا كنم
- میل هواش می كنم طال بقاش می زنم
- هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم
- دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شكرم
- تا به كی ای شكر چو تن بی‌دل و جان فغان كنم
- ای تو بداده در سحر از كف خویش باده‌ام
- تا كه اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم
- گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم
- بیا هر كس كه می خواهد كه تا با وی گرو بندم
- كشید این دل گریبانم به سوی كوی آن یارم
- درخت و آتشی دیدم ندا آمد كه جانانم
- ز فرزین بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم
- ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم
- به حق روی تو كه من چنین رویی ندیدستم
- دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم
- بگفتم حال دل گویم از آن نوعی كه دانستم
- اگر شد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم
- بیا بشنو كه من پیش و پس اسبت چرا گردم
- طواف حاجیان دارم بگرد یار می گردم
- تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم
- بگفتم عذر با دلبر كه بی‌گه بود و ترسیدم
- دعا گویی است كار من بگویم تا نطق دارم
- چه دانی تو كه در باطن چه شاهی همنشین دارم
- من از اقلیم بالایم سر عالم نمی‌دارم
- همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم
- نه آن بی‌بهره دلدارم كه از دلدار بگریزم
- نهادم پای در عشق كه بر عشاق سر باشم
- مرا چون كم فرستی غم حزین و تنگ دل باشم
- تو خود دانی كه من بی‌تو عدم باشم عدم باشم
- من آنم كز خیالاتش تراشنده وثن باشم
- چو آمد روی مه رویم كه باشم من كه من باشم
- به گرد دل همی‌گردی چه خواهی كرد می دانم
- تو خورشیدی و یا زهره و یا ماهی نمی‌دانم
- چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
- ندارد پای عشق او دل بی‌دست و بی‌پایم
- من این ایوان نه تو را نمی‌دانم نمی‌دانم
- بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
- بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
- زهی سرگشته در عالم سر و سامان كه من دارم
- بشستم تخته هستی سر عالم نمی‌دارم
- ای عشق كه كردستی تو زیر و زبر خوابم
- من دلق گرو كردم عریان خراباتم
- گر بی‌دل و بی‌دستم وز عشق تو پابستم
- رفتم به طبیب جان گفتم كه ببین دستم
- در مجلس آن رستم در عربده بنشستم
- زان می كه ز بوی او شوریده و سرمستم
- بستان قدح از دستم ای مست كه من مستم
- گر تو بنمی خسپی بنشین تو كه من خفتم
- ساقی چو شه من بد بیش از دگران خوردم
- در آینه چون بینم نقش تو به گفت آرم
- گفتم به مهی كز تو صد گونه طرب دارم
- ای خواجه سلام علیك من عزم سفر دارم
- توبه نكنم هرگز زین جرم كه من دارم
- من خفته وشم اما بس آگه و بیدارم
- یك لحظه و یك ساعت دست از تو نمی‌دارم
- تا عاشق آن یارم بی‌كارم و بر كارم
- بشكسته سر خلقی سر بسته كه رنجورم
- پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم
- صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم
- شاگرد تو می باشم گر كودن و كژپوزم
- سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم
- ای كرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
- در عشق سلیمانی من همدم مرغانم
- این شكل كه من دارم ای خواجه كه را مانم
- امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم
- بیخود شده‌ام لیكن بیخودتر از این خواهم
- جانم به فدا بادا آن را كه نمی‌گویم
- مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم
- دگربار دگربار ز زنجیر بجستم
- بیایید بیایید به گلزار بگردیم
- حكیمیم طبیبیم ز بغداد رسیدیم
- بجوشید بجوشید كه ما اهل شعاریم
- طبیبیم حكیمیم طبیبان قدیمیم
- از اول امروز چو آشفته و مستیم
- المنه لله كه ز پیكار رهیدیم
- آن خانه كه صد بار در او مایده خوردیم
- خیزید مخسپید كه نزدیك رسیدیم
- ما آتش عشقیم كه در موم رسیدیم
- چون در عدم آییم و سر از یار برآریم
- امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم
- بشكن قدح باده كه امروز چنانیم
- صبح است و صبوح است بر این بام برآییم
- چون آینه رازنما باشد جانم
- امروز چنانم كه خر از بار ندانم
- ای خواجه بفرما به كی مانم به كی مانم
- ساقی ز پی عشق روان است روانم
- از شهر تو رفتیم تو را سیر ندیدیم
- خلقان همه نیكند جز این تن كه گزیدیم
- بار دگر از راه سوی چاه رسیدیم
- ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم
- افتادم افتادم در آبی افتادم
- اگر تو نیستی در عاشقی خام
- چه دیدم خواب شب كامروز مستم
- به جان جمله مستان كه مستم
- بیا كز غیر تو بیزار گشتم
- بیا كز عشق تو دیوانه گشتم
- چنان مست است از آن دم جان آدم
- منم فتنه هزاران فتنه زادم
- ز زندان خلق را آزاد كردم
- غلامم خواجه را آزاد كردم
- حسودان را ز غم آزاد كردم
- یكی مطرب همی‌خواهم در این دم
- همیشه من چنین مجنون نبودم
- ایا یاری كه در تو ناپدیدم
- سفر كردم به هر شهری دویدم
- سفر كردم به هر شهری دویدم
- اگر عشقت به جای جان ندارم
- بیا ای آنك بردی تو قرارم
- گهی در گیرم و گه بام گیرم
- اگر سرمست اگر مخمور باشم
- خداوندا مده آن یار را غم
- چه نزدیك است جان تو به جانم
- چه نزدیك است جان تو به جانم
- مرا گویی كه رایی من چه دانم
- من آن ماهم كه اندر لامكانم
- بیا كامروز بیرون از جهانم
- مرا پرسی كه چونی بین كه چونم
- من از عالم تو را تنها گزینم
- ورا خواهم دگر یاری نخواهم
- نه آن شیرم كه با دشمن برآیم
- چو آب آهسته زیر كه درآیم
- ز قند یار تا شاخی نخایم
- از آن باده ندانم چون فنایم
- بیا كامروز گرد یار گردیم
- به پیش باد تو ما همچو گردیم
- شب دوشینه ما بیدار بودیم
- من و تو دوش شب بیدار بودیم
- بیا كامروز شه را ما شكاریم
- بیا تا عاشقی از سر بگیریم
- بیا امروز ما مهمان میریم
- بیا ما چند كس با هم بسازیم
- بیا تا قدر یك دیگر بدانیم
- میان ما درآ ما عاشقانیم
- چرا شاید چو ما شه زادگانیم
- بر آن بودم كه فرهنگی بجویم
- مگردان روی خود ای دیده رویم
- بیا با هم سخن از جان بگوییم
- مرا خواندی ز در تو خستی از بام
- چنان مستم چنان مستم من این دم
- كجایی ساقیا درده مدامم
- مرا گویی چه سانی من چه دانم
- شراب شیره انگور خواهم
- رفتم تصدیع از جهان بردم
- من با تو حدیث بی‌زبان گویم
- روی تو چو نوبهار دیدم
- زنهار مرا مگو كه پیرم
- گر از غم عشق عار داریم
- از اصل چو حورزاد باشیم
- ما آفت جان عاشقانیم
- ما صحبت همدگر گزینیم
- چون ذره به رقص اندرآییم
- جز جانب دل به دل نیاییم
- ای برده نماز من ز هنگام
- یا رب توبه چرا شكستم
- دانی كامروز از چه زردم
- من دوش به تازه عهد كردم
- تا عشق تو سوخت همچو عودم
- تا چهره آن یگانه دیدم
- گر ناز تو را به گفت نارم
- من اشتر مست شهریارم
- روزی كه گذر كنی به گورم
- ای دشمن روزه و نمازم
- تا با تو قرین شده‌ست جانم
- امروز مرا چه شد چه دانم
- ای جان لطیف و ای جهانم
- ناآمده سیل تر شدستیم
- آن عشرت نو كه برگرفتیم
- در عشق قدیم سال خوردیم
- گر گمشدگان روزگاریم
- ما عاشق و بی‌دل و فقیریم
- نی سیم و نه زر نه مال خواهیم
- ما شاخ گلیم نی گیاهیم
- ما زنده به نور كبریاییم
- امروز نیم ملول شادم
- من جز احد صمد نخواهم
- ما آب دریم ما چه دانیم
- تا دلبر خویش را نبینیم
- گر به خوبی می بلافد لا نسلم لا نسلم
- هرچ گویی از بهانه لا نسلم لا نسلم
- می خرامد جان مجلس سوی مجلس گام گام
- هر كه گوید كان چراغ دیده‌ها را دیده‌ام
- ای جهان آب و گل تا من تو را بشناختم
- خویش را چون خار دیدم سوی گل بگریختم
- عشوه دادستی كه من در بی‌وفایی نیستم
- من سر خم را ببستم باز شد پهلوی خم
- چشم بگشا جان نگر كش سوی جانان می برم
- چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
- وقت آن آمد كه من سوگندها را بشكنم
- نی تو گفتی از جفای آن جفاگر نشكنم
- روی نیكت بد كند من نیك را بر بد نهم
- ایها العشاق آتش گشته چون استاره‌ایم
- سر قدم كردیم و آخر سوی جیحون تاختیم
- چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم
- این چه كژطبعی بود كه صد هزاران غم خوریم
- ای خوشا روزا كه ما معشوق را مهمان كنیم
- چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم
- از شهنشه شمس دین من ساغری را یافتم
- بار دیگر از دل و از عقل و جان برخاستیم
- می بسازد جان و دل را بس عجایب كان صیام
- چونك در باغت به زیر سایه طوبیستم
- بده آن باده دوشین كه من از نوش تو مستم
- بزن آن پرده نوشین كه من از نوش تو مستم
- هله دوشت یله كردم شب دوشت یله كردم
- ز فلك قوت بگیرم دهن از لوت ببندم
- چه كسم من چه كسم من كه بسی وسوسه مندم
- چو یكی ساغر مردی ز خم یار برآرم
- منم آن عاشق عشقت كه جز این كار ندارم
- مكن ای دوست غریبم سر سودای تو دارم
- منم آن كس كه نبینم بزنم فاخته گیرم
- به خدا كز غم عشقت نگریزم نگریزم
- بزن آن پرده دوشین كه من امروز خموشم
- من اگر دست زنانم نه من از دست زنانم
- ز یكی پسته دهانی صنمی بسته دهانم
- بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم
- علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم
- تو گواه باش خواجه كه ز توبه توبه كردم
- هوسی است در سر من كه سر بشر ندارم
- چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم
- تو ز من ملول گشتی كه من از تو ناشتابم
- هذیان كه گفت دشمن به درون دل شنیدم
- خبری اگر شنیدی ز جمال و حسن یارم
- دو هزار عهد كردم كه سر جنون نخارم
- فلكا بگو كه تا كی گله‌های یار گویم
- نظری به كار من كن كه ز دست رفت كارم
- دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم
- دل چه خورده‌ست عجب دوش كه من مخمورم
- گر مرا خار زند آن گل خندان بكشم
- در فروبند كه ما عاشق این میكده‌ایم
- هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم
- در فروبند كه ما عاشق این انجمنیم
- عقل گوید كه من او را به زبان بفریبم
- دم به دم از ره دل پیك خیالش رسدم
- از بت باخبر من خبری می رسدم
- منم آن دزد كه شب نقب زدم ببریدم
- مادرم بخت بده است و پدرم جود و كرم
- ای خوشا روز كه پیش چو تو سلطان میرم
- گر تو خواهی كه تو را بی‌كس و تنها نكنم
- من چو در گور درون خفته همی‌فرسایم
- ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم
- چند خسپیم صبوح است صلا برخیزیم
- جز ز فتان دو چشمت ز كی مفتون باشیم
- گر تو مستی بر ما آی كه ما مستانیم
- روز آن است كه ما خویش بر آن یار زنیم
- روز شادی است بیا تا همگان یار شویم
- ساقیا عربده كردیم كه در جنگ شویم
- وقت آن شد كه به زنجیر تو دیوانه شویم
- خوش بنوشم تو اگر زهر نهی در جامم
- ما سر و پنجه و قوت نه از این جان داریم
- ای دریغا كه شب آمد همه از هم ببریم
- من از این خانه پرنور به در می نروم
- تا كه ما از نظر و خوبی تو باخبریم
- دوش می گفت جانم كی سپهر معظم
- هم به درد این درد را درمان كنم
- می رسد بوی جگر از دو لبم
- عاشقم از عاشقان نگریختم
- دست من گیر ای پسر خوش نیستم
- ای گزیده یار چونت یافتم
- سالكان راه را محرم شدم
- بوی آن خوب ختن می آیدم
- نو به نو هر روز باری می كشم
- می شناسد پرده جان آن صنم
- عاشقی بر من پریشانت كنم
- گفته‌ای من یار دیگر می كنم
- من ز وصلت چون به هجران می روم
- من به سوی باغ و گلشن می روم
- آتشی نو در وجود اندرزدیم
- ما به خرمنگاه جان بازآمدیم
- گر دم از شادی وگر از غم زنیم
- روز باران است و ما جو می كنیم
- امشب ای دلدار مهمان توییم
- ما ز بالاییم و بالا می رویم
- دوش عشق شمس دین می باختیم
- عاقبت ای جان فزا نشكیفتم
- یك دمی خوش چو گلستان كندم
- من اگر نالم اگر عذر آرم
- من اگر مستم اگر هشیارم
- من اگر پرغم اگر شادانم
- من از این خانه به در می نروم
- من اگر پرغم اگر خندانم
- من كه حیران ز ملاقات توام
- من از این خانه به در می نروم
- ای مطرب این غزل گو كی یار توبه كردم
- گفتم كه عهد بستم وز عهد بد برستم
- گر جان منكرانت شد خصم جان مستم
- رفتم ز دست خود من در بیخودی فتادم
- صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم
- اندر دو كون جانا بی‌تو طرب ندیدم
- خواهم كه كفك خونین از دیگ جان برآرم
- یا رب چه یار دارم شیرین شكار دارم
- من پاكباز عشقم تخم غرض نكارم
- بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم
- پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم
- ای چرخ عیب جویم وی سقف پرستیزم
- آری ستیزه می كن تا من همی‌ستیزم
- ای توبه‌ام شكسته از تو كجا گریزم
- دل را ز من بپوشی یعنی كه من ندانم
- عالم گرفت نورم بنگر به چشم‌هایم
- آوازه جمالت از جان خود شنیدیم
- درده شراب یك سان تا جمله جمع باشیم
- من آن شب سیاهم كز ماه خشم كردم
- اشكم دهل شده‌ست از این جام دم به دم
- از ما مشو ملول كه ما سخت شاهدیم
- برخیز تا شراب به رطل و سبو خوریم
- چیزی مگو كه گنج نهانی خریده‌ام
- ای گوش من گرفته تویی چشم روشنم
- ما قحطیان تشنه و بسیارخواره‌ایم
- با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم
- بگشای چشم خود كه از آن چشم روشنیم
- ما در جهان موافقت كس نمی‌كنیم
- خیزید عاشقان كه سوی آسمان رویم
- چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام
- هر كی بمیرد شود دشمن او دوستكام
- امشب جان را ببر از تن چاكر تمام
- لولیكان توییم در بگشا ای صنم
- ای تو ترش كرده رو تا كه بترسانیم
- پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم
- بار دگر ذره وار رقص كنان آمدیم
- خوش سوی ما آ دمی ز آنچ كه ما هم خوشیم
- بدار دست ز ریشم كه باده‌ای خوردم
- نیم ز كار تو فارغ همیشه در كارم
- همه جمال تو بینم چو چشم باز كنم
- نگفتمت مرو آن جا كه آشنات منم
- بیار باده كه دیر است در خمار توام
- به غم فرونروم باز سوی یار روم
- مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم
- اگر چه شرط نهادیم و امتحان كردیم
- چه روز باشد كاین جسم و رسم بنوردیم
- اگر زمین و فلك را پر از سلام كنیم
- به حق آنك بخواندی مرا ز گوشه بام
- به جان عشق كه از بهر عشق دانه و دام
- سماع چیست ز پنهانیان دل پیغام
- به گوش من برسانید هجر تلخ پیام
- به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم
- بیار باده كه اندر خمار خمارم
- به گوشه‌ای بروم گوش آن قدح گیرم
- زهی حلاوت پنهان در این خلای شكم
- خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم
- به كوی عشق تو من نامدم كه بازروم
- ببسته است پری نهانیی پایم
- اگر چه ما نه خروس و نه ماكیان داریم
- بیار مطرب بر ما كریم باش كریم
- فضول گشته‌ام امروز جنگ می جویم
- بر آن شده‌ست دلم كتشی بگیرانم
- اگر به عقل و كفایت پی جنون باشم
- می گریزد از ما و ما قوامش داریم
- گه چرخ زنان همچون فلكم
- تلخی نكند شیرین ذقنم
- تشنه خویش كن مده آبم
- كون خر را نظام دین گفتم
- آمدم باز تا چنان گردم
- آتشی از تو در دهان دارم
- در طریقت دو صد كمین دارم
- تا به جان مست عشق آن یارم
- همتم شد بلند و تدبیرم
- در وصالت چرا بیاموزم
- اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان كه منم
- به خدایی كه در ازل بوده‌ست
- ما همه از الست همدستیم
- آمدستیم تا چنان گردیم
- ما كه باده ز دست یار خوریم
- ناله بلبل بهار كنیم
- عاشق روی جان فزای توییم
- خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم
- تو چه دانی كه ما چه مرغانیم
- چند قبا بر قد دل دوختم
- ای دل صافی دم ثابت قدم
- آمد سرمست سحر دلبرم
- شد ز غمت خانه سودا دلم
- چند گهی فاتحه خوانت كنم
- بار دگر جانب یار آمدیم
- ما به تماشای تو بازآمدیم
- گر تو كنی روی ترش زحمت از این جا ببرم
- منم آن بنده مخلص كه از آن روز كه زادم
- انا فتحنا بابكم لا تهجروا اصحابكم
- رحت انا من بینكم غبت كذا من عینكم
- اتیناكم اتیناكم فحیونا نحییكم
- اقبل الساقی علینا حاملا كاس المدام
- قد رجعنا قد رجعنا جائیا من طوركم
- ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم
- فان وفق الله الكریم وصالكم
- علی اهل نجد الثنا و سلام
- بیا بیا دلدار من دلدار من درآ درآ در كار من در كار من
- دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
- گر آخر آمد عشق تو گردد ز اول‌ها فزون
- تا كی گریزی از اجل در ارغوان و ارغنون
- ای عاشقان ای عاشقان هنگام كوچ است از جهان
- دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن
- بویی همی‌آید مرا مانا كه باشد یار من
- این كیست این این كیست این این یوسف ثانی است این
- این كیست این این كیست این هذا جنون العاشقین
- ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان
- هین دف بزن هین كف بزن كاقبال خواهی یافتن
- دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن
- ای دل شكایت‌ها مكن تا نشنود دلدار من
- ای یار من ای یار من ای یار بی‌زنهار من
- در غیب پر این سو مپر ای طایر چالاك من
- هذا رشاد الكافرین هذا جزاء الصابرین
- آن شاخ خشك است و سیه‌هان ای صبا بر وی مزن
- چندان بگردم گرد دل كز گردش بسیار من
- بخت نگار و چشم من هر دو نخسبد در زمن
- با آن سبك روحی گل وان لطف شه برگ سمن
- پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من
- آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من
- ای بس كه از آواز دش وامانده‌ام زین راه من
- با آنك از پیوستگی من عشق گشتم عشق من
- بر گرد گل می گشت دی نقش خیال یار من
- من دزد دیدم كو برد مال و متاع مردمان
- خوش می گریزی هر طرف از حلقه ما نی مكن
- ای نور افلاك و زمین چشم و چراغ غیب بین
- كو خر من كو خر من پار بمرد آن خر من
- عشق تو آورد قدح پر ز بلای دل من
- من خوشم از گفت خسان وز لب و لنج ترشان
- آینه‌ای بزدایم از جهت منظر من
- قصد جفاها نكنی ور بكنی با دل من
- قصد جفاها نكنی ور بكنی با دل من
- كافرم ار در دو جهان عشق بود خوشتر از این
- هی چه گریزی چندین یك نفس این جا بنشین
- آب حیات عشق را در رگ ما روانه كن
- ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من
- سیر نمی‌شوم ز تو نیست جز این گناه من
- سیر نمی‌شوم ز تو ای مه جان فزای من
- من طربم طرب منم زهره زند نوای من
- هر كی ز حور پرسدت رخ بنما كه همچنین
- دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مكن
- باز نگار می كشد چون شتران مهار من
- گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من
- تا تو حریف من شدی ای مه دلستان من
- راز تو فاش می كنم صبر نماند بیش از این
- مانده شده‌ست گوش من از پی انتظار آن
- آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان
- عید نمای عید را ای تو هلال عید من
- گرم درآ و دم مده ساقی بردبار من
- باز بهار می كشد زندگی از بهار من
- یا رب من بدانمی‌چیست مراد یار من
- چند گریزی ای قمر هر طرفی ز كوی من
- واقعه‌ای بدیده‌ام لایق لطف و آفرین
- مطرب خوش نوای من عشق نواز همچنین
- تا چه خیال بسته‌ای ای بت بدگمان من
- چهره شرمگین تو بستد شرمگان من
- دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مكن
- مرا در دل همی‌آید كه من دل را كنم قربان
- عدو توبه و صبرم مرا امروز ناگاهان
- حرام است ای مسلمانان از این خانه برون رفتن
- خرامان می روی در دل چراغ افروز جان و تن
- چه باشد پیشه عاشق بجز دیوانگی كردن
- چرا كوشد مسلمان در مسلمان را فریبیدن
- چراغ عالم افروزم نمی‌تابد چنین روشن
- نشانی‌هاست در چشمش نشانش كن نشانش كن
- چو آمد روی مه رویم كی باشم من كه باشم من
- چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
- چه دانی تو خراباتی كه هست از شش جهت بیرون
- چه دانستم كه این سودا مرا زین سان كند مجنون
- مرا هر دم همی‌گویی كه برگو قطعه شیرین
- توقع دارم از لطف تو ای صدر نكوآیین
- چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
- منم آن حلقه در گوش و نشسته گوش شمس الدین
- الا ای باد شبگیرم بیار اخبار شمس الدین
- ای قاعده مستان در همدگر افتادن
- چون چنگ شدم جانا آن چنگ تو دروا كن
- ای سنجق نصرالله وی مشعله یاسین
- در پرده دل بنگر صد دختر آبستان
- ای سرو و گل بستان بنگر به تهی دستان
- ای كار من از تو زر ای سیمبر مستان
- ای جانك من چونی یك بوسه به چند ای جان
- دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان
- رو مذهب عاشق را برعكس روش‌ها دان
- ای نفس چو سگ آخر تا چند زنی دندان
- دو چیز نخواهد بد در هر دو جهان می دان
- ای در غم بیهوده رو كم تركوا برخوان
- دانی كه كجا جویی ما را به گه جستن
- از آتش روی خود اندر دلم آتش زن
- ای یار مقامردل پیش آ و دمی كم زن
- بی جا شو در وحدت در عین فنا جا كن
- ای دل چو نمی‌گردد در شرح زبان من
- من گوش كشان گشتم از لیلی و از مجنون
- آرایش باغ آمد این روی چه روی است این
- در زیر نقاب شب این زنگیكان را بین
- از چشمه جان ره شد در خانه هر مسكین
- آن كس كه تو را بیند وانگه نظرش بر تن
- بی او نتوان رفتن بی‌او نتوان گفتن
- آن ساعد سیمین را در گردن ما افكن
- ای سرده صد سودا دستار چنین می كن
- نی نی به از این باید با دوست وفا كردن
- گرت هست سر ما سر و ریش بجنبان
- بیا بوسه به چند است از آن لعل مثمن
- دل دل دل تو دل مرا مرنجان
- با روی تو كفر است به معنی نگریدن
- ما دست تو را خواجه بخواهیم كشیدن
- هر شب كه بود قاعده سفره نهادن
- صد گوش نوم باز شد از راز شنودن
- گر زانك ملولی ز من ای فتنه حوران
- بفریفتیم دوش و پرندوش به دستان
- نشاید از تو چندین جور كردن
- در این دم همدمی آمد خمش كن
- ندا آمد به جان از چرخ پروین
- دل خون خواره را یك باره بستان
- بیا ای مونس جان‌های مستان
- ز زخم دف كفم بدرید ای جان
- چرا منكر شدی ای میر كوران
- شنیدی تو كه خط آمد ز خاقان
- كجا خواهی ز چنگ ما پریدن
- اگر تو عاشقی غم را رها كن
- تو نقد قلب را از زر برون كن
- گر این جا حاضری سر همچنین كن
- نتانی آمدن این راه با من
- دل معشوق سوزیده است بر من
- تو هر جزو جهان را بر گذر بین
- تو را پندی دهم ای طالب دین
- بیا ساقی می ما را بگردان
- به باغ آییم فردا جمله یاران
- اگر خواهی مرا می در هوا كن
- برو ای دل به سوی دلبر من
- برآ بر بام و اكنون ماه نو بین
- چو بربندند ناگاهت زنخدان
- فرود آ تو ز مركب بار می بین
- عشق است بر آسمان پریدن
- دیر آمده‌ای مرو شتابان
- ای ساقی و دستگیر مستان
- ما شادتریم یا تو ای جان
- ای روی مه تو شاد خندان
- ای روی تو نوبهار خندان
- بازآمد آستین فشانان
- مال است و زر است مكسب تن
- وقت آمد توبه را شكستن
- ای دوست عتاب را رها كن
- ای عربده كرده دوش با من
- امروز تو خوشتری و یا من
- عقل از كف عشق خورد افیون
- ای دشمن عقل و جان شیرین
- برخیز و صبوح را برنجان
- از ما مرو ای چراغ روشن
- دلبر بیگانه صورت مهر دارد در نهان
- عاشقان نالان چو نای و عشق همچون نای زن
- هر خوشی كه فوت شد از تو مباش اندوهگین
- نازنینی را رها كن با شهان نازنین
- می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان
- ای ز تو مه پای كوبان وز تو زهره دف زنان
- مهره‌ای از جان ربودم بی‌دهان و بی‌دهان
- من ز گوش او بدزدم حلقه دیگر نهان
- می گزید او آستین را شرمگین در آمدن
- چون ببینی آفتاب از روی دلبر یاد كن
- هر چه آن سرخوش كند بویی بود از یار من
- كاشكی از غیر تو آگه نبودی جان من
- سوی بیماران خود شد شاه مه رویان من
- بانگ آید هر زمانی زین رواق آبگون
- آنچ می آید ز وصفت این زمانم در دهن
- بوی آن باغ و بهار و گلبن رعناست این
- ای برادر تو چه مرغی خویشتن را بازبین
- هست ما را هر زمانی از نگار راستین
- هر صبوحی ارغنون‌ها را برنجان همچنین
- عیش‌هاتان نوش بادا هر زمان ای عاشقان
- ای زیان و ای زیان و ای زیان و ای زیان
- سر فروكرد از فلك آن ماه روی سیمتن
- هست عاقل هر زمانی در غم پیدا شدن
- ساقیا چون مست گشتی خویش را بر من بزن
- روی او فتوی دهد كز كعبه بر بتخانه زن
- آفتابا بار دیگر خانه را پرنور كن
- نوبهارا جان مایی جان‌ها را تازه كن
- یار خود را خواب دیدم ای برادر دوش من
- پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من
- شمس دین بر یوسفان و نازنینان نازنین
- در میان ظلمت جان تو نور چیست آن
- جام پر كن ساقیا آتش بزن اندر غمان
- ای تو را گردن زده آن تسخرت بر گرد نان
- ای دل من در هوایت همچو آب و ماهیان
- از بدی‌ها آن چه گویم هست قصدم خویشتن
- مطربا بردار چنگ و لحن موسیقار زن
- از دخول هر غری افسرده‌ای در كار من
- عاشقا دو چشم بگشا چارجو در خود ببین
- موی بر سر شد سپید و روی من بگرفت چین
- ای چراغ آسمان و رحمت حق بر زمین
- عشق شمس الدین است یا نور كف موسی است آن
- عشق شمس حق و دین كان گوهر كانی است آن
- در ستایش‌های شمس الدین نباشم مفتتن
- ایها الساقی ادر كأس الحمیا نصف من
- عاشقان را مژده‌ای از سرفراز راستین
- یاركان رقصی كنید اندر غمم خوشتر از این
- مطربا نرمك بزن تا روح بازآید به تن
- گلسن بنده ستایك غرضم یق اشد رسن
- به خدا میل ندارم نه به چرب و نه به شیرین
- بده آن مرد ترش را قدحی ای شه شیرین
- صنما بیار باده بنشان خمار مستان
- صنما به چشم شوخت كه به چشم اشارتی كن
- هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد كن
- چه شكر داد عجب یوسف خوبی به لبان
- جنتی كرد جهان را ز شكر خندیدن
- جان حیوان كه ندیده است بجز كاه و عطن
- همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن
- خوی با ما كن و با بی‌خبران خوی مكن
- هیچ باشد كه رسد آن شكر و پسته من
- بشنو از بوالهوسان قصه میر عسسان
- اینك آن انجم روشن كه فلك چاكرشان
- چون خیال تو درآید به دلم رقص كنان
- هر كه را گشت سر از غایت برگردیدن
- به خدا گل ز تو آموخت شكر خندیدن
- مكن ای دوست ز جور این دلم آواره مكن
- ای ز هجران تو مردن طرب و راحت من
- دم ده و عشوه ده ای دلبر سیمین بر من
- تو سبب سازی و دانایی آن سلطان بین
- همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن
- شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان
- چه نشستی دور چون بیگانگان
- هر كجا كه پا نهی ای جان من
- شاه ما باری برای كاهلان
- می بده ای ساقی آخرزمان
- نك بهاران شد صلا ای لولیان
- بشنو از دل نكته‌های بی‌سخن
- جان جان‌هایی تو جان را برشكن
- ای دلارام من و ای دل شكن
- ساقیا برخیز و می در جام كن
- راز چون با من نگوید یار من
- فقر را در خواب دیدم دوش من
- جان من جان تو جانت جان من
- آمد آمد در میان خوب ختن
- مرغ خانه با هما پر وا مكن
- ای ببرده دل تو قصد جان مكن
- ای خدا این وصل را هجران مكن
- صبحدم شد زود برخیز ای جوان
- ای زیان و ای زیان و ای زیان
- رو قرار از دل مستان بستان
- مات خود را صنما مات مكن
- ای به انكار سوی ما نگران
- به شكرخنده ببردی دل من
- ای امتان باطل بر نان زنید بر نان
- گر چه بسی نشستم در نار تا به گردن
- ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن
- گفتی مرا كه چونی در روی ما نظر كن
- ای محو راه گشته از محو هم سفر كن
- من از كی باك دارم خاصه كه یار با من
- جانا نخست ما را مرد مدام گردان
- ای دل ز شاه حوران یا قبله صبوران
- آن خوب را طلب كن اندر میان حوران
- امروز سركشان را عشقت جلوه كردن
- چون جان تو می‌ستانی چون شكر است مردن
- از زنگ لشكر آمد بر قلب لشكرش زن
- رو سر بنه به بالین تنها مرا رها كن
- روز است ای دو دیده در روزنم نظر كن
- پروانه شد در آتش گفتا كه همچنین كن
- ای سنگ دل تو جان را دریای پرگهر كن
- دیدی چه گفت بهمن هیزم بنه چو خرمن
- جانا بیار باده و بختم بلند كن
- تو آب روشنی تو در این آب گل مكن
- مستی و عاشقی و جوانی و جنس این
- می‌آیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن
- آن كیست ای خدای كز این دام خامشان
- ای دم به دم مصور جان از درون تن
- جانا بیار باده و بختم تمام كن
- می‌بینمت كه عزم جفا می‌كنی مكن
- ای آنك از میانه كران می‌كنی مكن
- با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین
- بشنیده‌ام كه عزم سفر می‌كنی مكن
- مست شدی عاقبت آمدی اندر میان
- خواجه غلط كرده‌ای در روش یار من
- یار شو و یار بین دل شو و دلدار بین
- با رخ چون مشعله بر در ما كیست آن
- گفت لبم ناگهان نام گل و گلستان
- یك غزل آغاز كن بر صفت حاضران
- بوسه بده خویش را ای صنم سیمتن
- سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من
- ای رخ خندان تو مایه صد گلستان
- باز فروریخت عشق از در و دیوار من
- باز درآمد ز راه فتنه برانگیز من
- باز برآمد ز كوه خسرو شیرین من
- ای هوس عشق تو كرده جهان را زبون
- بازشكستند خلق سلسله یا مسلمین
- بیش مكن همچنان خانه درآ همچنین
- یا تو ترش كرده رو مایه ده شكران
- هر چه كنی تو كرده من دان
- جفای تلخ تو گوهر كند مرا ای جان
- دلا تو شهد منه در دهان رنجوران
- مكن مكن كه روا نیست بی‌گنه كشتن
- توی كه بدرقه باشی گهی گهی رهزن
- به جان تو كه از این دلشده كرانه مكن
- به من نگر به دو رخسار زعفرانی من
- چهار روز ببودم به پیش تو مهمان
- مقام ناز نداری برو تو ناز مكن
- چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این
- نعیم تو نه از آن است كه سیر گردد جان
- برای چشم تو صد چشم بد توان دیدن
- اگر سزای لب تو نبود گفته من
- بیا بیا كه ز هجرت نه عقل ماند نه دین
- به صلح آمد آن ترك تند عربده كن
- من كجا بودم عجب بی‌تو این چندین زمان
- بگویم مثالی از این عشق سوزان
- ببردی دلم را بدادی به زاغان
- تنت زین جهان است و دل زان جهان
- به پیش آر سغراق گلگون من
- ای هفت دریا گوهر عطا كن
- آن دلبر من آمد بر من
- تازه شد از او باغ و بر من
- یك قوصره پر دارم ز سخن
- با من صنما دل یك دله كن
- گر تنگ بدی این سینه من
- چون دل جانا بنشین بنشین
- شب محنت كه بد طبیب و تو افكار یاد كن
- چند نظاره جهان كردن
- چند بوسه وظیفه تعیین كن
- سیر گشتم ز نازهای خسان
- چیست با عشق آشنا بودن
- گر چه اندر فغان و نالیدن
- شب كه جهان است پر از لولیان
- ساقی من خیزد بی‌گفت من
- مست رسید آن بت بی‌باك من
- جان منی جان منی جان من
- می‌نروم هیچ از این خانه من
- ای تو پناه همه روز محن
- بانگ برآمد ز خرابات من
- بانگ برآمد ز خرابات من
- ظلمت شب پرتو ظلمات من
- ای تو چو خورشید و شه خاص من
- بانگ برآمد ز دل و جان من
- بازرسید آن بت زیبای من
- آمده‌ای بی‌گه خامش مشین
- پیشتر آ ای صنم شنگ من
- می تلخی كه تلخی‌ها بدو گردد همه شیرین
- اگر امروز دلدارم درآید همچو دی خندان
- دگرباره چو مه كردیم خرمن
- افندس مسین كاغا یومیندن
- كیف اتوب یا اخی من سكر كارجوان
- العشق یقول لی تزین
- ایا بدر الدجی بل انت احسن
- اطیب الاسفار عندی انتقالی من مكان
- اطیب الاعمار عمر فی طریق العاشقین
- یا صغیر السن یا رطب البدن
- ابشر ثم ابشر یا متمن
- نحن الی سیدنا راجعون
- ای عاشقان ای عاشقان آن كس كه بیند روی او
- حیلت رها كن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
- مستی ببینی رازدان می‌دانك باشد مست او
- بیدار شو بیدار شو هین رفت شب بیدار شو
- نبود چنین مه در جهان ای دل همین جا لنگ شو
- ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو
- ساقی اگر كم شد میت دستار ما بستان گرو
- آن كون خر كز حاسدی عیسی بود تشویش او
- ای عشق تو موزونتری یا باغ و سیبستان تو
- والله ملولم من كنون از جام و سغراق و كدو
- دل دی خراب و مست و خوش هر سو همی‌افتاد از او
- ای تن و جان بنده او بند شكرخنده او
- چون بجهد خنده ز من خنده نهان دارم از او
- روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو
- كار جهان هر چه شود كار تو كو بار تو كو
- شب شد ای خواجه ز كی آخر آن یار تو كو
- ای شكران ای شكران كان شكر دارم از او
- چیست كه هر دمی چنین می‌كشدم به سوی او
- جان و سر تو ای پسر نیست كسی به پای تو
- ای تو خموش پرسخن چیست خبر بیا بگو
- عید نمی‌دهد فرح بی‌نظر هلال تو
- در سفر هوای تو بی‌خبرم به جان تو
- سخت خوش است چشم تو و آن رخ گلفشان تو
- ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو
- هین كژ و راست می‌روی باز چه خورده‌ای بگو
- كی ز جهان برون شود جزو جهان هله بگو
- سیمبرا ز سیم تو سیمبرم به جان تو
- سنگ شكاف می‌كند در هوس لقای تو
- من كه ستیزه روترم در طلب لقای تو
- باده چو هست ای صنم بازمگیر و نی مگو
- ندیدم در جهان كس را كه تا سر پر نبوده‌ست او
- اگر نه عاشق اویم چه می‌پویم به كوی او
- دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو
- چو شیرینتر نمود ای جان مها شور و بلای تو
- اگر بگذشت روز ای جان به شب مهمان مستان شو
- فقیر است او فقیر است او فقیر ابن الفقیر است او
- دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو
- دل آتش پذیر از توست برق و سنگ و آهن تو
- نمی‌گفتی مرا روزی كه ما را یار غاری تو
- ز مكر حق مباش ایمن اگر صد بخت بینی تو
- هر شش جهتم ای جان منقوش جمال تو
- گشته‌ست طپان جانم ای جان و جهان برگو
- هم آگه و هم ناگه مهمان من آمد او
- چنگ خردم بگسل تاری من و تاری تو
- ای یار قلندردل دلتنگ چرایی تو
- در خشكی ما بنگر و آن پرده تر برگو
- آن دلبر عیار جگرخواره ما كو
- خزان عاشقان را نوبهار او
- تو كمترخواره‌ای هشیار می‌رو
- تو جام عشق را بستان و می‌رو
- از این پستی به سوی آسمان شو
- دل و جان را طربگاه و مقام او
- به پیشت نام جان گویم زهی رو
- به پیشت نام جان گویم زهی رو
- بیا ای رونق گلزار از این سو
- چو بگشادم نظر از شیوه تو
- خداوندا چو تو صاحب قران كو
- گران جانی مكن ای یار برگو
- در این رقص و در این های و در این هو
- بازم صنما چه می‌فریبی تو
- دیدی كه چه كرد آن پری رو
- ای رونق نوبهار برگو
- ای عارف خوش كلام برگو
- ای صید رخ تو شیر و آهو
- آن وعده كه كرده‌ای مرا كو
- خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو
- از حلاوت‌ها كه هست از خشم و از دشنام او
- ای خراب اسرارم از اسرار تو اسرار تو
- جمله خشم از كبر خیزد از تكبر پاك شو
- ای سنایی عاشقان را درد باید درد كو
- ای صبا بادی كه داری در سر از یاری بگو
- در گذر آمد خیالش گفت جان این است او
- ای جهان برهم زده سودای تو سودای تو
- جسم و جان با خود نخواهم خانه خمار كو
- عاشقی بر من پریشانت كنم نیكو شنو
- دوش خوابی دیده‌ام خود عاشقان را خواب كو
- ای برادر عاشقی را درد باید درد كو
- در خلاصه عشق آخر شیوه اسلام كو
- ناله ای كن عاشقانه درد محرومی بگو
- ای ز رویت تافته در هر زمانی نور نو
- طرب اندر طرب است او كه در عقل شكست او
- ز من و تو شرری زاد در این دل ز چنان رو
- تو بمال گوش بربط كه عظیم كاهل است او
- خنك آن جان كه رود مست و خرامان بر او
- خنك آن دم كه نشینیم در ایوان من و تو
- گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو
- تن مزن ای پسر خوش دم خوش كام بگو
- چهره زرد مرا بین و مرا هیچ مگو
- همه خوردند و برفتند و بماندم من و تو
- من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
- هله ای شاه مپیچان سر و دستار مرو
- سر و پا گم كند آن كس كه شود دلخوش از او
- سر عثمان تو مست است بر او ریز كدو
- ای همه سرگشتگان مهمان تو
- ای بمرده هر چه جان در پای او
- شكر ایزد را كه دیدم روی تو
- ای بكرده رخت عشاقان گرو
- مطربا اسرار ما را بازگو
- جان ما را هر نفس بستان نو
- ای غذای جان مستم نام تو
- صوفیانیم آمده در كوی تو
- می‌دوید از هر طرف در جست و جو
- به حریفان بنشین خواب مرو
- ای ترك ماه چهره چه گردد كه صبح تو
- ای دیده من جمال خود اندر جمال تو
- آمد خیال آن رخ چون گلستان تو
- جانا تویی كلیم و منم چون عصای تو
- این ترك ماجرا ز دو حكمت برون نبو
- ای كرده چهره تو چو گلنار شرم تو
- رفتم به كوی خواجه و گفتم كه خواجه كو
- ننشیند آتشم چو ز حق خاست آرزو
- هان ای جمال دلبر ای شاد وقت تو
- تا كه درآمد به باغ چهره گلنار تو
- آینه جان شده چهره تابان تو
- سیر نیم سیر نی از لب خندان تو
- مطرب مهتاب رو آنچ شنیدی بگو
- ای سر مردان برگو برگو
- مرا اگر تو نیابی به پیش یار بجو
- من آن نیم كه بگویم حدیث نعمت او
- به وقت خواب بگیری مرا كه هین برگو
- هزار بار كشیده‌ست عشق كافرخو
- چو از سر بگیرم بود سرور او
- بی‌دل شده‌ام بهر دل تو
- نور دل ما روی خوش تو
- دل من دل من دل من بر تو
- بنشسته به گوشه‌ای دو سه مست ترانه گو
- به قرار تو او رسد كه بود بی‌قرار تو
- قلم از عشق بشكند چو نویسد نشان تو
- هله ای طالب سمو بگداز از غمش چو مو
- هله طبل وفا بزن كه بیامد اوان تو
- طیب الله عیشكم لا وحش الله منكم
- بوقلمون چند از انكار تو
- پرده بگردان و بزن ساز نو
- یا قمرا لوعه للقمرین سكن
- بوسیسی افندیمو هم محسن و هم مه رو
- الیوم من الوصل نسیم و سعود
- بگردان ساقی مه روی جام
- هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب
- یا عاشقین المقصد سیحوا الی ما ترشدوا
- الا یا ساقیا انی لظمن و مشتاق
- ابناء ربیعنا تعالوا
- جود الشموس علی الوری اشراق
- حد البشیر بشاره یا جار
- امسی و اصبح بالجوی اتعذب
- مررت بدر فی هواه بحار
- امروز مستان را نگر در مست ما آویخته
- ای جبرئیل از عشق تو اندر سما پا كوفته
- یك چند رندند این طرف در ظل دل پنهان شده
- این كیست این این كیست این شیرین و زیبا آمده
- این كیست این این كیست این در حلقه ناگاه آمده
- ای عاشقان ای عاشقان دیوانه‌ام كو سلسله
- ای از تو خاكی تن شده تن فكرت و گفتن شده
- ای جان و دل از عشق تو در بزم تو پا كوفته
- ساقی فرخ رخ من جام چو گلنار بده
- باده بده باد مده وز خودمان یاد مده
- یا رجلا حصیده مجبنه و مبخله
- ای تو برای آبرو آب حیات ریخته
- آمد یار و بر كفش جام میی چو مشعله
- شحنه عشق می‌كشد از دو جهان مصادره
- دایم پیش خود نهی آینه را هرآینه
- كجا شد عهد و پیمانی كه كردی دوش با بنده
- بر آنم كز دل و دیده شوم بیزار یك باره
- به لاله دوش نسرین گفت برخیزیم مستانه
- یكی ماهی همی‌بینم برون از دیده در دیده
- ز بردابرد عشق او چو بشنید این دل پاره
- سراندازان همی‌آیی نگارین جگرخواره
- مرا گویی كه چونی تو لطیف و لمتر و تازه
- چو در دل پای بنهادی بشد از دست اندیشه
- زهی بزم خداوندی زهی می‌های شاهانه
- سراندازان همی‌آیی ز راه سینه در دیده
- با زر غم و بی‌زر غم آخر غم با زر به
- من سرخوش و تو دلخوش غم بی‌دل و بی‌سر به
- هشیار شدم ساقی دستار به من واده
- ناگاه درافتادم زان قصر و سراپرده
- هر روز پری زادی از سوی سراپرده
- كی باشد من با تو باده به گرو خورده
- ناموس مكن پیش آ ای عاشق بیچاره
- بربند دهان از نان كمد شكر روزه
- یا رب چه كس است آن مه یا رب چه كس است آن مه
- من بیخود و تو بیخود ما را كی برد خانه
- ای غایب از این محضر از مات سلام الله
- از انبهی ماهی دریا به نهان گشته
- دیدم رخ ترسا را با ما چو گل اشكفته
- ای جان تو جانم را از خویش خبر كرده
- ای روی تو رویم را چون روی قمر كرده
- دل دست به یك كاسه با شهره صنم كرده
- امروز بت خندان می‌بخش كند خنده
- ای خاك كف پایت رشك فلكی بوده
- مستی ده و هستی ده‌ای غمزه خماره
- آن یار غریب من آمد به سوی خانه
- بی‌برگی بستان بین كمد دی دیوانه
- ای دل به كجایی تو آگاه هیی یا نه
- هر روز فقیران را هم عید و هم آدینه
- ای دل تو بگو هستم چون ماهی بر تابه
- روزی تو مرا بینی میخانه درافتاده
- امروز من و باده و آن یار پری زاده
- ای بر سر بازاری دستار چنان كرده
- ای جنبش هر شاخی از لون دگر میوه
- چون عزم سفر كردی فی لطف امان الله
- هر موی من از عشقت بیت و غزلی گشته
- آن عشق جگرخواره كز خون شود او فربه
- ای دلبر بی‌صورت صورتگر ساده
- ای آنك تو را ما ز همه كون گزیده
- این كیست چنین مست ز خمار رسیده
- ای طبل رحیل از طرف چرخ شنیده
- رندان همه جمعند در این دیر مغانه
- این نیم شبان كیست چو مهتاب رسیده
- هلا ساقی بیا ساغر مرا ده
- بیا دل بر دل پردرد من نه
- ایا گم گشتگان راه و بیراه
- چنین می‌زن دو دستك تا سحرگاه
- سماع آمد هلا ای یار برجه
- خدایا مطربان را انگبین ده
- ایا خورشید بر گردون سواره
- مبارك باد آمد ماه روزه
- چو بی‌گاه است و باران خانه خانه
- مكن راز مرا ای جان فسانه
- خدایا رحمت خود را به من ده
- فریاد ز یار خشم كرده
- ای دیده راست راست دیده
- آمد مه و لشكر ستاره
- دیدی كه چه كرد آن یگانه
- یك جام ز صد هزار جان به
- جان آمده در جهان ساده
- ای بی تو حیات‌ها فسرده
- ای دوش ز دست ما رهیده
- ماییم قدیم عشق باره
- ای گشته دلت چو سنگ خاره
- ماییم و دو چشم و جان خیره
- آن سفره بیار و در میان نه
- ای نقد تو را زكات نسیه
- ای روز مبارك و خجسته
- ای دو چشمت جاودان را نكته‌ها آموخته
- ای ز هندستان زلفت رهزنان برخاسته
- ای ز هجرانت زمین و آسمان بگریسته
- ای ز گلزار جمالت یاسمین پا كوفته
- ای سراندازان همه در عشق تو پا كوفته
- تا چه عشق است آن صنم را با دل پرخون شده
- ای به میدان‌های وحدت گوی شاهی باخته
- چشم بگشا جان‌ها بین از بدن بگریخته
- این چه باد صرصر است از آسمان پویان شده
- كی بود خاك صنم با خون ما آمیخته
- هله بحری شو و در رو مكن از دور نظاره
- مشنو حیلت خواجه هله ای دزد شبانه
- هله صیاد نگویی كه چه دام است و چه دانه
- سوی اطفال بیامد به كرم مادر روزه
- صنما از آنچ خوردی بهل اندكی به ما ده
- ای خداوند یكی یار جفاكارش ده
- صد خمار است و طرب در نظر آن دیده
- بده آن باده جانی كه چنانیم همه
- پیش جوش عفو بی‌حد تو شاه
- عشق بین با عاشقان آمیخته
- ای بخاری را تو جان پنداشته
- عشق تو از بس كشش جان آمده
- جسته‌اند دیوانگان از سلسله
- روز ما را دیگران را شب شده
- قرابه باز دانا هش دار آبگینه
- پیغام زاهدان را كمد بلای توبه
- این جا كسی است پنهان دامان من گرفته
- در خانه دل ای جان آن كیست ایستاده
- آن آتشی كه داری در عشق صاف و ساده
- بازآمد آن مغنی با چنگ سازكرده
- ای كهربای عشقت دل را به خود كشیده
- برجه ز خواب و بنگر صبحی دگر دمیده
- از بس كه مطرب دل از عشق كرد ناله
- دیدم نگار خود را می‌گشت گرد خانه
- ای پاك از آب و از گل پایی در این گلم نه
- ای گرد عاشقانت از رشك تخته بسته
- آن دم كه دررباید باد از رخ تو پرده
- ای از تو من برسته ای هم توام بخورده
- گل را نگر ز لطف سوی خار آمده
- ای صد هزار خرمن‌ها را بسوخته
- باده بده ساقیا عشوه و بادم مده
- ساقی جان غیر آن رطل گرانم مده
- ای مه و ای آفتاب پیش رخت مسخره
- ای همه منزل شده از تو ره بی‌رهه
- ایا دلی چو صبا ذوق صبح‌ها دیده
- زهی لواء و علم لا اله الا الله
- چو آفتاب برآمد ز قعر آب سیاه
- كه بوده است تو را دوش یار و همخوابه
- مقام خلوت و یار و سماع و تو خفته
- دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده
- چو مست روی توام ای حكیم فرزانه
- عجب دلی كه به عشق بت است پیوسته
- ز لقمه‌ای كه بشد دیده تو را پرده
- تو دیده گشته و ما را بكرده نادیده
- برو برو كه به بز لایق است بزغاله
- خلاصه دو جهان است آن پری چهره
- ای جان ای جان فی ستر الله
- خوش بود فرش تن نور دیده
- آمد آمد نگار پوشیده
- مطرب جان‌های دل برده
- رخ نفسی بر رخ این مست نه
- یا رشا فدیته من زمن رایته
- هل طربا لعاشق وافقه زمانه
- طوبی لمن آواه سر فاده
- فدیتتك یا ستی الناسیه
- گر باغ از او واقف بدی از شاخ تر خون آمدی
- فصل بهاران شد ببین بستان پر از حور و پری
- ای در طواف ماه تو ماه و سپهر مشتری
- ای آن كه بر اسب بقا از دیر فانی می‌روی
- این عشق گردان كو به كو بر سر نهاده طبله‌ای
- ای رونق هر گلشنی وی روزن هر خانه‌ای
- ای آنك اندر باغ جان آلاجقی برساختی
- از دار ملك لم یزل ای شاه سلطان آمدی
- من دوش دیدم سر دل اندر جمال دلبری
- ای یار اگر نیكو كنی اقبال خود صدتو كنی
- ای یوسف خوش نام هی در ره میا بی‌همرهی
- دزدید جمله رخت ما لولی و لولی زاده‌ای
- دامن كشانم می‌كشد در بتكده عیاره‌ای
- ای آفتاب سركشان با كهكشان آمیختی
- آخر مراعاتی بكن مر بی‌دلان را ساعتی
- بانكی عجب از آسمان در می‌رسد هر ساعتی
- ای تو ملول از كار من من تشنه تر هر ساعتی
- چون درشوی در باغ دل مانند گل خوش بو شوی
- از بامدادان ساغری پر كرد خوش خماره‌ای
- ای شهسوار خاص بك كز عالم جان تاختی
- یك ساعت ار دو قبلكی از عقل و جان برخاستی
- ای داده جان را لطف تو خوشتر ز مستی حالتی
- من پیش از این می‌خواستم گفتار خود را مشتری
- در دل خیالش زان بود تا تو به هر سو ننگری
- دریوزه‌ای دارم ز تو در اقتضای آشتی
- ای دل نگویی چون شدی ور عشق روزافزون شدی
- بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداریی
- عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی
- برگذری درنگری جز دل خوبان نبری
- هم نظری هم خبری هم قران را قمری
- ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی
- سنگ مزن بر طرف كارگه شیشه گری
- عارف گوینده اگر تا سحر صبر كنی
- تو نه چنانی كه منم من نه چنانم كه تویی
- چون دل من جست ز تن بازنگشتی چه شدی
- طوطی و طوطی بچه‌ای قند به صد ناز خوری
- آه چه دیوانه شدم در طلب سلسله‌ای
- هر طربی كه در جهان گشت ندیم كهتری
- آمده‌ای كه راز من بر همگان بیان كنی
- ای كه به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای
- كعبه طواف می‌كند بر سر كوی یك بتی
- نیست بجز دوام جان ز اهل دلان روایتی
- آه خجسته ساعتی كه صنما به من رسی
- جان به فدای عاشقان خوش هوسی است عاشقی
- سوخت یكی جهان به غم آتش غم پدید نی
- چشم تو خواب می‌رود یا كه تو ناز می‌كنی
- آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی
- ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی
- باز ترش شدی مگر یار دگر گزیده‌ای
- هین كه خروس بانگ زد وقت صبوح یافتی
- سركه هفت ساله را از لب او حلاوتی
- باز چه شد تو را دلا باز چه مكر اندری
- پیش از آنك از عدم كرد وجودها سری
- ای دل بی‌قرار من راست بگو چه گوهری
- با همگان فضولكی چون كه به ما ملولكی
- ای كه لب تو چون شكر هان كه قرابه نشكنی
- تلخ كنی دهان من قند به دیگران دهی
- خواجه اگر تو همچو ما بیخود و شوخ و مستی
- یاور من تویی بكن بهر خدای یاریی
- ای زده مطرب غمت در دل ما ترانه‌ای
- هست به خطه عدم شور و غبار و غارتی
- ای كه غریب آتشی در دل و جان ما زدی
- گر ز تو بوسه ای خرد صد مه و مهر و مشتری
- ساقی جان فزای من بهر خدا ز كوثری
- جمع مكن تو برف را بر خود تا كه نفسری
- هر بشری كه صاف شد در دو جهان ورا دلی
- رو بنمودی به تو گر همگی نه جانمی
- زرگر آفتاب را بسته گاز می‌كنی
- آنك بخورد دم به دم سنگ جفای صدمنی
- خواجه ترش مرا بگو سركه به چند می‌دهی
- صبح چو آفتاب زد رایت روشناییی
- مرا سودای آن دلبر ز دانایی و قرایی
- مسلمانان مسلمانان مرا تركی است یغمایی
- چه افسردی در آن گوشه چرا تو هم نمی‌گردی
- گرم سیم و درم بودی مرا مونس چه كم بودی
- امیر دل همی‌گوید تو را گر تو دلی داری
- چو سرمست منی ای جان ز خیر و شر چه اندیشی
- اگر زهر است اگر شكر چه شیرین است بی‌خویشی
- چو بی گه آمدی باری درآ مردانه‌ای ساقی
- مبارك باشد آن رو را بدیدن بامدادانی
- بیامد عید ای ساقی عنایت را نمی‌دانی
- مرا آن دلبر پنهان همی‌گوید به پنهانی
- بر دیوانگان امروز آمد شاه پنهانی
- مرا پرسید آن سلطان به نرمی و سخن خایی
- به باغ و چشمه حیوان چرا این چشم نگشایی
- رها كن ماجرا ای جان فروكن سر ز بالایی
- بیا ای عارف مطرب چه باشد گر ز خوش خویی
- درآمد در میان شهر آدم زفت سیلابی
- یكی گنجی پدید آمد در آن دكان زركوبی
- اگر الطاف شمس الدین بدیده برفتادستی
- ز رنگ روی شمس الدین گرم خود بو و رنگستی
- اگر امروز دلدارم كند چون دوش بدمستی
- غلام پاسبانانم كه یارم پاسبانستی
- گر آبت بر جگر بودی دل تو پس چه كاره ستی
- اگر یار مرا از من غم و سودا نبایستی
- دل پردرد من امشب بنوشیده‌ست یك دردی
- دل آتش پرست من كه در آتش چو گوگردی
- اگر آب و گل ما را چو جان و دل پری بودی
- اگر گل‌های رخسارش از آن گلشن بخندیدی
- نكو بنگر به روی من نه آنم من كه هر باری
- بنامیزد نگویم من كه تو آنی كه هر باری
- مروت نیست در سرها كه اندازند دستاری
- ایا نزدیك جان و دل چنین دوری روا داری
- دلم همچون قلم آمد در انگشتان دلداری
- چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
- كی افسون خواند در گوشت كه ابرو پرگره داری
- برآ بر بام ای عارف بكن هر نیم شب زاری
- مها یك دم رعیت شو مرا شه دان و سالاری
- هر آن بیمار مسكین را كه از حد رفت بیماری
- مثال باز رنجورم زمین بر من ز بیماری
- مگر دانید با دلبر به حق صحبت و یاری
- حجاب از چشم بگشایی كه سبحان الذی اسری
- یكی طوطی مژده آور یكی مرغی خوش آوازی
- چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی
- الا ای جان جان جان چو می‌بینی چه می‌پرسی
- بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی
- بیا ای شاه خودكامه نشین بر تخت خودكامی
- شنیدم كاشتری گم شد ز كردی در بیابانی
- مگر مستی نمی‌دانی كه چون زنجیر جنبانی
- سحرگه گفتم آن مه را كه ای من جسم و تو جانی
- شدم از دست یك باره ز دست عشق تا دانی
- تو استظهار آن داری كه رو از ما بگردانی
- چو دید آن طره كافر مسلمان شد مسلمانی
- یكی دودی پدید آمد سحرگاهی به هامونی
- دلی یا دیده عقلی تو یا نور خدابینی
- كجا باشد دورویان را میان عاشقان جایی
- كجا شد عهد و پیمانی كه می‌كردی نمی‌گویی
- اگر بی‌من خوشی یارا به صد دامم چه می‌بندی
- چرا چون ای حیات جان در این عالم وطن داری
- زهی چشم مرا حاصل شده آیین خون ریزی
- هر آن چشمی كه گریان است در عشق دلارامی
- الا ای نقش روحانی چرا از ما گریزانی
- الا ای یوسف مصری از این دریای ظلمانی
- الا ای جان قدس آخر به سوی من نمی‌آیی
- مسلمانان مسلمانان مرا جانی است سودایی
- یكی فرهنگ دیگر نو برآر ای اصل دانایی
- من پای همی‌كوبم ای جان و جهان دستی
- گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی
- ای دوست ز شهر ما ناگه به سفر رفتی
- آورد طبیب جان یك طبله ره آوردی
- افتاد دل و جانم در فتنه طراری
- یك حمله و یك حمله كمد شب و تاریكی
- آن زلف مسلسل را گر دام كنی حالی
- پنهان به میان ما می‌گردد سلطانی
- ای شاه مسلمانان وی جان مسلمانی
- جانا به غریبستان چندین به چه می‌مانی
- در پرده خاك ای جان عیشی است به پنهانی
- از آتش ناپیدا دارم دل بریانی
- هر لحظه یكی صورت می‌بینی و زادن نی
- ای خواجه سلام علیك از زحمت ما چونی
- همرنگ جماعت شو تا لذت جان بینی
- ای بود تو از كی نی وی ملك تو تا كی نی
- با هر كی تو درسازی می‌دانك نیاسایی
- ای خیره نظر در جو پیش آ و بخور آبی
- ای سوخته یوسف در آتش یعقوبی
- خواهم كه روم زین جا پایم بگرفتستی
- آمد مه ما مستی دستی فلكا دستی
- ماییم در این گوشه پنهان شده از مستی
- گر نرگس خون خوارش دربند امانستی
- گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی
- ای ساكن جان من آخر به كجا رفتی
- ای یار غلط كردی با یار دگر رفتی
- نه چرخ زمرد را محبوس هوا كردی
- ای پرده در پرده بنگر كه چه‌ها كردی
- ای پرده در پرده بنگر كه چه‌ها كردی
- ای صورت روحانی امروز چه آوردی
- گر شمس و قمر خواهی نك شمس و قمر باری
- از مرگ چه اندیشی چون جان بقا داری
- امشب پریان را من تا روز به دلداری
- نظاره چه می‌آیی در حلقه بیداری
- گر روی بگردانی تو پشت قوی داری
- ای جان و جهان آخر از روی نكوكاری
- ای بر سر بازارت صد خرقه به زناری
- گفتم كه بجست آن مه از خانه چو عیاری
- ای بر سر هر سنگی از لعل لبت نوری
- ای دشمن عقل من وی داروی بی‌هوشی
- ای بر سر و پا گشته داری سر حیرانی
- آن چهره و پیشانی شد قبله حیرانی
- ای باغ همی‌دانی كز باد كی رقصانی
- مانده شدم از گفتن تا تو بر ما مانی
- آن ماه همی‌تابد بر چرخ و زمین یا نی
- افند كلیمیرا از زحمت ما چونی
- در عشق كجا باشد مانند تو عشقینی
- چون بسته كنی راهی آخر بشنو آهی
- جانا تو بگو رمزی از آتش همراهی
- در كوی كی می‌گردی ای خواجه چه می‌خواهی
- ای شادی آن روزی كز راه تو بازآیی
- ما می‌نرویم ای جان زین خانه دگر جایی
- هم پهلوی خم سر نه‌ای خواجه هرجایی
- من نیت آن كردم تا باشم سودایی
- عیسی چو تویی جانا ای دولت ترسایی
- جانا نظری فرما چون جان نظرهایی
- گل گفت مرا نرمی از خار چه می‌جویی
- ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی
- از هر چه ترنجیدی با دل تو بگو حالی
- ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی
- ما گوش شماییم شما تن زده تا كی
- برخیز كه جان است و جهان است و جوانی
- گر علم خرابات تو را همنفسستی
- ای دل تو در این غارت و تاراج چه دیدی
- عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری
- هر روز بگه ای شه دلدار درآیی
- ای ماه اگر باز بر این شكل بتابی
- یا ساقی شرف بشراباتك زندی
- تو دوش رهیدی و شب دوش رهیدی
- ای جان گذركرده از این گنبد ناری
- در خانه خود یافتم از شاه نشانی
- امروز در این شهر نفیر است و فغانی
- امروز سماع است و مدام است و سقایی
- ای مونس ما خواجه ابوبكر ربابی
- امروز سماع است و شراب است و صراحی
- ای آنك به دل‌ها ز حسد خار خلیدی
- برخیز كه صبح است و صبوح است و سكاری
- مگریز ز آتش كه چنین خام بمانی
- گیرم كه نبینی رخ آن دختر چینی
- زان جای بیا خواجه بدین جای نه جایی
- ای شاه تو تركی عجمی وار چرایی
- یك روز مرا بر لب خود میر نكردی
- بخوردم از كف دلبر شرابی
- چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی
- دلا چون واقف اسرار گشتی
- دریغا كز میان ای یار رفتی
- منم فانی و غرقه در ثبوتی
- تو آن ماهی كه در گردون نگنجی
- كریما تو گلی یا جمله قندی
- نگارا تو در اندیشه درازی
- گر این سلطان ما را بنده باشی
- ببین این فتح ز استفتاح تا كی
- تو نقشی نقش بندان را چه دانی
- نه آتش‌های ما را ترجمانی
- دلا تا نازكی و نازنینی
- اگر درد مرا درمان فرستی
- كسی كو را بود در طبع سستی
- چرا ز اندیشه ای بیچاره گشتی
- كجا شد عهد و پیمانی كه كردی
- دلا رو رو همان خون شو كه بودی
- مرا چون ناف بر مستی بریدی
- از این تنگین قفص جانا پریدی
- صلا ای صوفیان كامروز باری
- به تن این جا به باطن در چه كاری
- مبارك باد بر ما این عروسی
- خبر واده كز این دنیای فانی
- برفتیم ای عقیق لامكانی
- خوشی آخر بگو ای یار چونی
- بر من نیستی یارا كجایی
- دلا در روزه مهمان خدایی
- سالی دارم ای خواجه خدایی
- هلا ای آب حیوان از نوایی
- بیاموز از پیمبر كیمیایی
- سبك بنواز ای مطرب ربایی
- سلام علیك ای مقصود هستی
- اگر خورشید جاویدان نگشتی
- ز ما برگشتی و با گل فتادی
- چنین باشد چنین گوید منادی
- كجا شد عهد و پیمان را چه كردی
- به بخت و طالع ما ای افندی
- نگارا تو گلی یا جمله قندی
- شنودم من كه چاكر را ستودی
- دگرباره شه ساقی رسیدی
- اگر یار مرا از من برآری
- صلا ای صوفیان كامروز باری
- صلا ای صوفیان كامروز باری
- منم غرقه درون جوی باری
- چو عشق آمد كه جان با من سپاری
- نگفتم دوش ای زین بخاری
- به جان تو پس گردن نخاری
- به تن با ما به دل در مرغزاری
- مرا بگرفت روحانی نگاری
- متاز ای دل سوی دریای ناری
- مرا در خنده می‌آرد بهاری
- بدید این دل درون دل بهاری
- خداوندا زكات شهریاری
- ندارد مجلس ما بی‌تو نوری
- ز هر چیزی ملول است آن فضولی
- مرا هر لحظه قربان است جانی
- مگیر ای ساقی از مستان كرانی
- ز مهجوران نمی‌جویی نشانی
- برون كن سر كه جان سرخوشانی
- مرا هر لحظه منزل آسمانی
- چه دلشادم به دلدار خدایی
- كجایید ای شهیدان خدایی
- تو هر روزی از آن پشته برآیی
- دلاراما چنین زیبا چرایی
- بیا ای غم كه تو بس باوفایی
- بیا ای یار كامروز آن مایی
- بیا جانا كه امروز آن مایی
- چنان گشتم ز مستی و خرابی
- چو اسم شمس دین اسما تو دیدی
- مرا اندر جگر بنشست خاری
- بگفتم با دلم آخر قراری
- تو جانا بی‌وصالش در چه كاری
- بیا ای آنك سلطان جمالی
- مگر تو یوسفان را دلستانی
- تو تا بنشسته‌ای بر دار فانی
- نه آتش‌های ما را ترجمانی
- به كوی دل فرورفتم زمانی
- دیدی كه چه كرد یار ما دیدی
- روز ار دو هزار بار می‌آیی
- مندیش از آن بت مسیحایی
- ای دیده ز نم زبون نگشتی
- گر وسوسه ره دهی به گوشی
- باغ است و بهار و سرو عالی
- با این همه مهر و مهربانی
- آورد خبر شكرستایی
- بشنیده بدم كه جان جانی
- ای ساقی باده معانی
- ای وصل تو آب زندگانی
- ای بی‌تو حرام زندگانی
- برجه كه بهار زد صلایی
- چون سوی برادری بپویی
- مجلس چو چراغ و تو چو آبی
- من پار بخورده‌ام شرابی
- ای یار یگانه چند خسبی
- بازم صنما چه می‌فریبی
- ای آنك تو خواب ما ببستی
- ای آنك تو خواب ما ببستی
- رو رو كه از این جهان گذشتی
- روز طرب است و سال شادی
- آخر گل و خار را بدیدی
- آن را كه به لطف سر بخاری
- خضری به میان سینه داری
- می‌آید سنجق بهاری
- ای چشم و چراغ شهریاری
- ای جان و جهان چه می‌گریزی
- از قصه حال ما نپرسی
- ای دلبر بی‌دلان صوفی
- ای آنك تو شاه مطربانی
- روزی كه مرا ز من ستانی
- چون عشق كند شكرفشانی
- ای وصل تو اصل شادمانی
- كژزخمه مباش تا توانی
- مست می عشق را حیا نی
- گویم سخن لب تو یا نی
- با دل گفتم چرا چنینی
- در خون دلم رسید فتوی
- در عشق هر آنك شد فدایی
- عشق است دلاور و فدایی
- ماها چو به چرخ دل برآیی
- آن شمع چو شد طرب فزایی
- ای بی‌تو محال جان فزایی
- گر یار لطیف و باوفایی
- ساقی انصاف خوش لقایی
- برخیز و بزن یكی نوایی
- رخ‌ها بنگر تو زعفرانی
- ای قلب و درست را روایی
- ای آنك تو خواب ما ببستی
- با یار بساز تا توانی
- در فنای محض افشانند مردان آستی
- مرغ دل پران مبا جز در هوای بیخودی
- ای رها كرده تو باغی از پی انجیركی
- شاد آن صبحی كه جان را چاره آموزی كنی
- ای خدایی كه مفرح بخش رنجوران تویی
- بانگ می‌زن ای منادی بر سر هر رسته‌ای
- در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی
- ساقیا بر خاك ما چون جرعه‌ها می‌ریختی
- گر شراب عشق كار جان حیوانیستی
- ای نرفته از دل من اندرآ شاد آمدی
- در جهان گر بازجویی نیست بی‌سودا سری
- گر من از اسرار عشقش نیك دانا بودمی
- آتشینا آب حیوان از كجا آورده‌ای
- ای مهی كاندر نكویی از صفت افزوده‌ای
- آه از آن رخسار برق انداز خوش عیاره‌ای
- پیش شمع نور جان دل هست چون پروانه‌ای
- بار دیگر ملتی برساختی برساختی
- هر دلی را گر سوی گلزار جانان خاستی
- سر نهاده بر قدم‌های بت چین نیستی
- این چه چتر است این كه بر ملك ابد برداشتی
- ای ملامت گر تو عاشق را سبك پنداشتی
- ای تو جان صد گلستان از سمن پنهان شدی
- ای كه جان‌ها خاك پایت صورت اندیش آمدی
- تا بنستانی تو انصاف از جهود خیبری
- در دو چشم من نشین ای آن كه از من منتری
- بی گهان شد هر رفتن سوی روزن ننگری
- در میان جان نشین كامروز جان دیگری
- عاشقان را آتشی وآنگه چه پنهان آتشی
- آخر ای دلبر تو ما را می‌نجویی اندكی
- ساقیا شد عقل‌ها هم خانه دیوانگی
- چون تو آن روبند را از روی چون مه بركنی
- ای خوشا عیشی كه باشد ای خوشا نظاره‌ای
- آه كان سایه خدا گوهردلی پرمایه‌ای
- گشت جان از صدر شمس الدین یكی سوداییی
- گر چه در مستی خسی را تو مراعاتی كنی
- ساخت بغراقان به رسم عید بغراقانیی
- ای بداده دیده‌های خلق را حیرانیی
- از هوای شمس دین بنگر تو این دیوانگی
- ای دهان آلوده جانی از كجا می خورده‌ای
- اقتلونی یا ثقاتی ان فی قتلی حیاتی
- خنك آن دم كه به رحمت سر عشاق بخاری
- بمشو همره مرغان كه چنین بی‌پر و بالی
- كه شكیبد ز تو ای جان كه جگرگوشه جانی
- مكن ای دوست نشاید كه بخوانند و نیایی
- صنما چونك فریبی همه عیار فریبی
- اگر او ماه منستی شب من روز شدستی
- چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی
- تو ز هر ذره وجودت بشنو ناله و زاری
- تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری
- ز كجایی ز كجایی هله ای مجلس سامی
- مه ما نیست منور تو مگر چرخ درآیی
- مثل ذره روزن همگان گشته هوایی
- همه چون ذره روزن ز غمت گشته هوایی
- بده ای دوست شرابی كه خدایی است خدایی
- خبری است نورسیده تو مگر خبر نداری
- تو نفس نفس بر این دل هوسی دگر گماری
- هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی
- چو نماز شام هر كس بنهد چراغ و خوانی
- صنما چنان لطیفی كه به جان ما درآیی
- سوی باغ ما سفر كن بنگر بهار باری
- به مباركی و شادی بستان ز عشق جامی
- ز گزاف ریز باده كه تو شاه ساقیانی
- به چه روی پشت آرم به كسی كه از گزینی
- هله عاشقان بشارت كه نماند این جدایی
- صفت خدای داری چو به سینه‌ای درآیی
- بكشید یار گوشم كه تو امشب آن مایی
- منگر به هر گدایی كه تو خاص از آن مایی
- به خدا كسی نجنبد چو تو تن زنی نجنبی
- بت من ز در درآمد به مباركی و شادی
- هله ای پری شب رو كه ز خلق ناپدیدی
- تو كیی در این ضمیرم كه فزونتر از جهانی
- بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی
- چو مرا ز عشق كهنه صنما به یاد دادی
- دل بی‌قرار را گو كه چو مستقر نداری
- سحر است خیز ساقی بكن آنچ خوی داری
- ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری
- ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی
- شب و روز آن نكوتر كه به پیش یار باشی
- چو یقین شده‌ست دل را كه تو جان جان جانی
- تو ز عشق خود نپرسی كه چه خوب و دلربایی
- برسید لك لك جان كه بهار شد كجایی
- هله ای دلی كه خفته تو به زیر ظل مایی
- صنما چگونه گویم كه تو نور جان مایی
- چه جمال جان فزایی كه میان جان مایی
- صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
- برو ای عشق كه تا شحنه خوبان شده‌ای
- هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی
- چند روز است كه شطرنج عجب می‌بازی
- هله هشدار كه با بی‌خبران نستیزی
- وقت آن شد كه بدان روح فزا آمیزی
- به شكرخنده اگر می‌ببرد دل ز كسی
- در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی
- گر گریزی به ملولی ز من سودایی
- نیستی عاشق ای جلف شكم خوار گدای
- در دلت چیست عجب كه چو شكر می‌خندی
- هست اندر غم تو دلشده دانشمندی
- ای دریغا در این خانه دمی بگشودی
- به دغل كی بگزیند دل یارم یاری
- مرغ اندیشه كه اندر همه دل‌ها بپری
- رو رو ای جان سبك خیز غریب سفری
- سحری كرد ندایی عجب آن رشك پری
- نی تو شكلی دگری سنگ نباشی تو زری
- شكنی شیشه مردم گرو از من گیری
- بر یكی بوسه حقستت كه چنان می‌لرزی
- هله تا ظن نبری كز كف من بگریزی
- ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی
- به حق و حرمت آنك همگان را جانی
- گر تو ما را به جفای صنمان ترسانی
- تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی
- چه حریصی كه مرا بی‌خور و بی‌خواب كنی
- به شكرخنده بتا نرخ شكر می‌شكنی
- هله آن به كه خوری این می و از دست روی
- اگر امشب بر من باشی و خانه نروی
- بده ای كف تو را قاعده لطف افزایی
- به شكرخنده اگر می‌ببرد جان ز كسی
- ای كه تو چشمه حیوان و بهار چمنی
- سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی
- هر كی از نیستی آید به سوی او خبری
- ای شه جاودانی وی مه آسمانی
- قدر غم گر چشم سر بگریستی
- با چنین رفتن به منزل كی رسی
- چاره‌ای كو بهتر از دیوانگی
- قره العین منی ای جان بلی
- بوی باغ و گلستان آید همی
- هر دم ای دل سوی جانان می‌روی
- بار دیگر عزم رفتن كرده‌ای
- بوی مشكی در جهان افكنده‌ای
- فارغم گر گشت دل آواره‌ای
- ای درآورده جهانی را ز پای
- باوفا یارا جفا آموختی
- عاقبت از عاشقان بگریختی
- اندرآ در خانه یارا ساعتی
- گوید آن دلبر كه چون همدل شدی
- آفتابا سوی مه رویان شدی
- باوفاتر گشت یارم اندكی
- هست امروز آنچ می‌باید بلی
- باز گردد عاقبت این در بلی
- طبع چیزی نو به نو خواهد همی
- با من ای عشق امتحان‌ها می‌كنی
- باز چون گل سوی گلشن می‌روی
- ناگهان اندردویدم پیش وی
- خوش بود گر كاهلی یك سو نهی
- مرحبا ای پرده تو آن پرده‌ای
- هیچ خمری بی‌خماری دیده‌ای
- می‌زنم حلقه در هر خانه‌ای
- گر سران را بی‌سری درواستی
- ای بهار سبز و تر شاد آمدی
- ساقی این جا هست ای مولا بلی
- هم تو شمعی هم تو شاهد هم تو می
- باد بین اندر سرم از باده‌ای
- آه از عشق جمال حوریی
- ای دلی كز گلشكر پرورده‌ای
- گر در آب و گر در آتش می‌روی
- ز كجا آمده‌ای می‌دانی
- آنچ در سینه نهان می‌داری
- ای خیالی كه به دل می‌گذری
- تو چرا جمله نبات و شكری
- از دلبر نهانی گر بوی جان بیابی
- چه باشد ای برادر یك شب اگر نخسپی
- ای آنك امام عشقی تكبیر كن كه مستی
- گفتی شكار گیرم رفتی شكار گشتی
- گر چه به زیر دلقی شاهی و كیقبادی
- ای نوبهار خندان از لامكان رسیدی
- از بهر مرغ خانه چون خانه‌ای بسازی
- آن مه چو در دل آید او را عجب شناسی
- ما را مسلم آمد هم عیش و هم عروسی
- چون زخمه رجا را بر تار می‌كشانی
- ای گوهر خدایی آیینه معانی
- اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی
- گرمی مجوی الا از سوزش درونی
- ای مبدعی كه سگ را بر شیر می‌فزایی
- ای حیله‌هات شیرین تا كی مرا فریبی
- دی عهد و توبه كردی امروز درشكستی
- یا من عجب فتادم یا تو عجب فتادی
- ای كرده رو چو سركه چه گردد ار بخندی
- در غیب هست عودی كاین عشق از او است دودی
- ای آنك جان ما را در گلشكر كشیدی
- زان خاك تو شدم تا بر من گهر بباری
- گر از شراب دوشین در سر خمار داری
- بازآمدی كه ما را درهم زنی به شوری
- گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری
- چون روی آتشین را یك دم تو می‌نپوشی
- دل را تمام بركن ای جان ز نیك نامی
- اندر شكست جان شد پیدا لطیف جانی
- مطرب چو زخمه‌ها را بر تار می‌كشانی
- ای آنك جمله عالم از توست یك نشانی
- رقصان شو ای قراضه كز اصل اصل كانی
- در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی
- با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی
- می‌زن سه تا كه یكتا گشتم مكن دوتایی
- دی دامنش گرفتم كای گوهر عطایی
- ای برده اختیارم تو اختیار مایی
- هر چند بی‌گه آیی بی‌گاه خیز مایی
- آمد ز نای دولت بار دگر نوایی
- ای چنگیان غیبی از راه خوش نوایی
- بوی كباب داری تو نیز دل كبابی
- با صد هزار دستان آمد خیال یاری
- اندر قمارخانه چون آمدی به بازی
- ای آن كه مر مرا تو به از جان و دیده‌ای
- ای از جمال حسن تو عالم نشانه‌ای
- آن دم كه دل كند سوی دلبر اشارتی
- هر روز بامداد به آیین دلبری
- شد جادوی حرام و حق از جادوی بری
- هر روز بامداد درآید یكی پری
- ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری
- هر روز بامداد طلبكار ما تویی
- آن لحظه كفتاب و چراغ جهان شوی
- ای سیرگشته از ما ما سخت مشتهی
- ای ساقیی كه آن می احمر گرفته‌ای
- ای ساقیی كه آن می احمر گرفته‌ای
- ای مرغ گیر دام نهانی نهاده‌ای
- مه طلعتی و شهره قبایی بدیده‌ای
- ای عشق كز قدیم تو با ما یگانه‌ای
- ای جان و ای دو دیده بینا چگونه‌ای
- هر چند شیر بیشه و خورشیدطلعتی
- رویش ندیده پس مكنیدم ملامتی
- جان خاك آن مهی كه خداش است مشتری
- ای عشق پرده در كه تو در زیر چادری
- ای بس فراز و شیب كه كردم طلب گری
- شاها بكش قطار كه شهوار می‌كشی
- ای نای خوش نوای كه دلدار و دلخوشی
- اندر میان جمع چه جان است آن یكی
- گر من ز دست بازی هر غم پژولمی
- ای آسمان كه بر سر ما چرخ می‌زنی
- سوگند خورده‌ای كه از این پس جفا كنی
- تا چند از فراق مرا كار بشكنی
- ساقی بیار باده سغراق ده منی
- ای نای بس خوش است كز اسرار آگهی
- شوری فتاد در فلك ای مه چه شسته‌ای
- ای كاشكی تو خویش زمانی بدانیی
- بزم و شراب لعل و خرابات و كافری
- آن دل كه گم شده‌ست هم از جان خویش جوی
- سیمرغ و كیمیا و مقام قلندری
- دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی
- خواجه سلام علیك گنج وفا یافتی
- آه كه چه شیرین بتیست در تتق زركشی
- روی من از روی تو دارد صد روشنی
- هر نفسی از درون دلبر روحانیی
- ای دل چون آهنت بوده چو آیینه‌ای
- یار در آخرزمان كرد طرب سازیی
- رو كه به مهمان تو می‌نروم ای اخی
- جان و جهان می‌روی جان و جهان می‌بری
- بازرهان خلق را از سر و از سركشی
- لاله ستانست از عكس تو هر شوره‌ای
- ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری
- ای كه تو عشاق را همچو شكر می‌كشی
- پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی
- شیردلا صد هزار شیردلی كرده‌ای
- گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده‌ای
- قصر بود روح ما نی تل ویرانه‌ای
- بستگی این سماع هست ز بیگانه‌ای
- جای دگر بوده‌ای زانك تهی روده‌ای
- خیره چرا گشته‌ای خواجه مگر عاشقی
- نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری
- ای صنم گلزاری چند مرا آزاری
- آه كه دلم برد غمزه‌های نگاری
- سلمك الله نیست مثل تو یاری
- خوشدلم از یار همچنانك تو دیدی
- از پگه ای یار زان عقار سمایی
- چند دویدم سوی افندی
- می‌رسد ای جان باد بهاری
- دوش همه شب دوش همه شب
- گاه چو اشتر در وحل آیی
- به خاك پای تو ای مه هر آن شبی كه بتابی
- ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی
- هزار جان مقدس هزار گوهر كانی
- چه آفتاب جمالی كه از مجره گشادی
- اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری
- چو مهر عشق سلیمان به هر دو كون تو داری
- ز حد چون بگذشتی بیا بگوی كه چونی
- گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی
- من آن نیم كه تو دیدی چو بینیم نشناسی
- چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی
- به جان تو ای طایی كه سوی ما بازآیی
- تو آسمان منی من زمین به حیرانی
- ربود عقل و دلم را جمال آن عربی
- خدایگان جمال و خلاصه خوبی
- به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی
- چه باده بود كه در دور از بگه دادی
- ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی
- منم كه كار ندارم به غیر بی‌كاری
- بیا بیا كه نیابی چو ما دگر یاری
- خورانمت می جان تا دگر تو غم نخوری
- اگر ز حلقه این عاشقان كران گیری
- ز بامداد درآورد دلبرم جامی
- چه باك دارد عاشق ز ننگ و بدنامی
- نهان شدند معانی ز یار بی‌معنی
- اگر تو یار نداری چرا طلب نكنی
- اگر تو مست شرابی چرا حشر نكنی
- به هر دلی كه درآیی چو عشق بنشینی
- ز بامداد دلم می‌پرد به سودایی
- شدم به سوی چه آب همچو سقایی
- رسید تركم با چهره‌های گل وردی
- تو در عقیله ترتیب كفش و دستاری
- فرست باده جان را به رسم دلداری
- نگاهبان دو دیده‌ست چشم دلداری
- اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری
- دلا همای وصالی بپر چرا نپری
- به من نگر كه بجز من به هر كی درنگری
- بیا بیا كه پشیمان شوی از این دوری
- مسلم آمد یار مرا دل افروزی
- بیا بیا كه تو از نادرات ایامی
- بلندتر شده‌ست آفتاب انسانی
- ایا مربی جان از صداع جان چونی
- ز آب تشنه گرفته‌ست خشم می‌بینی
- بیامدیم دگربار سوی مولایی
- تو نور دیده جان یا دو دیده مایی
- تو عاشقی چه كسی از كجا رسیدستی
- رهید جان دوم از خودی و از هستی
- بیا بیا كه چو آب حیات درخوردی
- به جان تو كه بگویی وطن كجا داری
- به حق آنك تو جان و جهان جانداری
- شبی كه دررسد از عشق پیك بیداری
- اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری
- حرام گشت از این پس فغان و غمخواری
- به اهل پرده اسرارها ببر خبری
- بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی
- اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی
- هزار جان مقدس فدای سلطانی
- نگفتمت كه تو سلطان خوبرویانی
- بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی
- از این درخت بدان شاخ و بر نمی‌بینی
- ز بامداد دلم می‌جهد به سودایی
- بیا بیا كه شدم در غم تو سودایی
- ترش ترش بنشستی بهانه دربستی
- بداد پندم استاد عشق از استادی
- ببست خواب مرا جاودانه دلداری
- كسی كه باده خورد بامداد زین ساقی
- برست جان و دلم از خودی و از هستی
- پدید گشت یكی آهوی در این وادی
- طواف كعبه دل كن اگر دلی داری
- ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی
- فرست باده‌ی جان را به رسم دلداری
- میان تیرگی خواب و نور بیداری
- به دست هجر تو زارم تو نیز می‌دانی
- كالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی
- جان جان مایی، خوشتر از حلوایی
- تو چنین نبودی تو چنین چرایی
- تو خدای خویی تو صفات هویی
- نه ز عاقلانم كه ز من بگیری
- عشق تو خواند مرا كز من چه می‌گذری
- در لطف اگر بروی شاه همه چمنی
- دلا گر مرا تو ببینی ندانی
- پذیرفت این دل ز عشقت خرابی
- نگارا، چرا قول دشمن شنیدی؟!
- نشانت كی جوید كه تو بی‌نشانی
- اگر چه لطیفی و زیبالقایی
- هم ایثار كردی هم ایثار گفتی
- الا میر خوبان هلا تا نرنجی
- به حیلت تو خواهی كه در را ببندی
- چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری
- بتا گر مرا تو ببینی ندانی
- گل سرخ دیدم شدم زعفرانی
- عجب‌العجایب توی در كیایی
- تو هر چند صدری شه مجلسی
- رضیت بما قسم‌الله لی
- تماشا مرو نك تماشا تویی
- الا هات حمرا كالعندم
- خواهیم یارا كامشب نخسپی
- حدی نداری در خوش لقایی
- تو جان مایی، ماه سمایی
- با چرخ گردان تیره هوایی
- خواهی ز جنون بویی ببری
- سلطان منی سلطان منی
- آن به كه مرا تمكین نكنی
- صنما خرگه توم كه بسازی و بركنی
- صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری
- ای خجل از تو شكر و آزادی
- حكم نو كن كه شاه دورانی
- مستی و عاشقانه می‌گویی
- بحر ما را كنار بایستی
- آوخ آوخ چو من وفاداری
- ای دلزار محنت و بلا داری
- ساقیا ساقیا روا داری
- تا شدستی امیر چوگانی
- مستم از باده‌های پنهانی
- من مرید توام مراد تویی
- چند اندر میان غوغایی
- گر چه تو نیم شب رسیدستی
- ز اول بامداد سر مستی
- ز اول بامداد سرمستی
- در غم یار یار بایستی
- در غم یار، یار بایستی
- آنكه چون ابر خواند كف ترا
- رو، مسلم تراست بی‌كاری
- زندگانی مجلس سامی
- جان جانی و جان صد جانی
- خامشی ناطقی مگر جانی
- ای كه مستك شدی و می‌گویی
- عشق در كفر كرد اظهاری
- مست و خوشی باده كجا خورده‌ی؟
- جان و جهان! دوش كجا بوده‌ی
- ای دل سرمست، كجا می‌پری؟
- از مه من مست دو صد مشتری
- یا ملك المغرب والمشرق
- گر نه شكار غم دلدارمی
- ای كه تو از عالم ما می‌روی
- خشم مرو خواجه! پشیمان شوی
- ای كه ازین تنگ قفص می‌پری
- باده ده، ای ساقی هر متقی
- صد دل و صد جان بدمی دادمی
- كار به پیری و جوانیستی
- كردم با كان گهر آشتی
- آدمیی، آدمیی، آدمی
- در دل من پرده‌ی نو می‌زنی
- این طریق دارهم یا سندی و سیدی
- اخلائی! اخلائی! صفونی عند مولایی
- ما انصف ندمانی، لو انكر ادمانی
- بغداد همانست كه دیدی و شنیدی
- ای جان، چندان خوبی، نوباوه‌ی یعقوبی
- كسی كو را بود خلق خدایی
- عزیزی و كریم و لطف داری
- بگو ای تازه رو، كم كن ملولی
- اتی‌النیروز مسرورالجنان
- ادر كاسی و دعنی عن فنونی
- یا ساقی اسقنی براح
- سلب‌العشق فادی، حصل‌الیوم مرادی
- كالی تیشی آینوسای افندی چلبی
- لا یغرنك سد هوس عن رایی
- غدرالعشق فزلت قدمی
- وقتت خوش ای حبیبی، بشنو بحق یاری
- درهم شكن چو شیشه خود را، چو مست جامی
- بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی
- سیدی ایم هو كی، خذیدی ایم هو كی
- گهی پرده‌سوزی، گهی پرده‌داری
- الام طماعیة العاذل
- هذا طبیبی، عند الدوآء
- یا ساقی الحی اسمع سالی
- هذا سیدی، هذا سندی
- طیب‌الله عیشكم، لا اوحش‌الله من ابی
- یا ملك المبعث والمحشر
- روزن دل! آه چه خوش روزنی
- اضحكنی بنظرة، قلت له فهكذی
- قد اسكرنی ربی من قهوة مد راری
- الا فی‌الغشق تشریفی و عیدی
- نسیت الیوم من عشقی صلاتی
- اتاك الصوم فی حلل السعود
- نسیم‌الصبح جد بابتشار
- الا یا مالكا رق‌الزمان
- املا قدح البقا ندیمی!
- یا مالك دمة الزمان
- یا ساقیةالمدام هاتی
- طارت حیلی و زال حیلی
- قالت الكأس ارفعونی كم تحبسونی
- تركبن طبقا عن طبق مولائی
- اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری
- لا قی‌الفراش نارا كن هكذا حبیبی
- الا حریم لیلی، علیكم سلامی
- اخرج عن‌المكان، یا صارم‌الزمان
- یا من یزید حسنك حقا تحیری
- یا ویح نفسنا بفوات الفضائل
- یا ملك‌المحشر، ترحم لا ترتشی
- قلت له مصیحا یا ملك‌المشرق
- یا ساقی الراح خذ و امرلاء به طاسی
- ایا ملتقی العیش كم تبعدی
- یا ولی نعمتی و سلطانی