غزل شماره ۷۴

گر زان كه نه‌ای طالب جوینده شوی با ما

ور زان كه نه‌ای مطرب گوینده شوی با ما

گر زان كه تو قارونی در عشق شوی مفلس

ور زان كه خداوندی هم بنده شوی با ما

یك شمع از این مجلس صد شمع بگیراند

گر مرده‌ای ور زنده هم زنده شوی با ما

پاهای تو بگشاید روشن به تو بنماید

تا تو همه تن چون گل در خنده شوی با ما

در ژنده درآ یك دم تا زنده دلان بینی

اطلس به دراندازی در ژنده شوی با ما

چون دانه شد افكنده بررست و درختی شد

این رمز چو دریابی افكنده شوی با ما

شمس الحق تبریزی با غنچه دل گوید

چون باز شود چشمت بیننده شوی با ما

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.