غزل شماره ۸۲۳
عمر بر اومید فردا می‌رود
غافلانه سوی غوغا می‌رود
روزگار خویش را امروز دان
بنگرش تا در چه سودا می‌رود
گه به كیسه گه به كاسه عمر رفت
هر نفس از كیسه ما می‌رود
مرگ یك یك می‌برد وز هیبتش
عاقلان را رنگ و سیما می‌رود
مرگ در ره ایستاده منتظر
خواجه بر عزم تماشا می‌رود
مرگ از خاطر به ما نزدیكتر
خاطر غافل كجاها می‌رود
تن مپرور زانك قربانیست تن
دل بپرور دل به بالا می‌رود
چرب و شیرین كم ده این مردار را
زانك تن پرورد رسوا می‌رود
چرب و شیرین ده ز حكمت روح را
تا قوی گردد كه آن جا می‌رود
حكمتت از شه صلاح الدین رسد
آنك چون خورشید یكتا می‌رود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- بانگ زدم من كه دل مست كجا می‌رود
- زهره من بر فلك شكل دگر می‌رود
- جانا بیار باده كه ایام می‌رود
- بلبل نگر كه جانب گلزار می‌رود
- صاف جان‌ها سوی گردون می‌رود
نظرات نوشته شده
- ناشناس در تاریخ ۱۵ آذر ۱۴۰۱ نوشته
- با شعر مولاناى بزرگ صد فيصد موافقم شعر عالى با مفهوم بلند