غزل شماره ۱۲۹
مشكن دل مرد مشتری را
بگذار ره ستمگری را
رحم آر مها كه در شریعت
قربان نكنند لاغری را
مخمور توام به دست من ده
آن جام شراب گوهری را
پندی بده و به صلح آور
آن چشم خمار عبهری را
فرمای به هندوان جادو
كز حد نبرند ساحری را
در شش دره‌ای فتاد عاشق
بشكن در حبس شش دری را
یك لحظه معزمانه پیش آ
جمع آور حلقه پری را
سر می نهد این خمار از بن
هر لحظه شراب آن سری را
صد جا چو قلم میان ببسته
تنگ شكر معسكری را
ای عشق برادرانه پیش آ
بگذار سلام سرسری را
ای ساقی روح از در حق
مگذار حق برادری را
ای نوح زمانه هین روان كن
این كشتی طبع لنگری را
ای نایب مصطفی بگردان
آن ساغر زفت كوثری را
پیغام ز نفخ صور داری
بگشای لب پیمبری را
ای سرخ صباغت علمدار
بگشا پر و بال جعفری را
پرلاله كن و پر از گل سرخ
این صحن رخ مزعفری را
اسپید نمی‌كنم دگر من
درریز رحیق احمری را
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- سلیمانا بیار انگشتری را
- ساقی تو شراب لامكان را
- داد دهی ساغر و پیمانه را
- ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را
- دیدم شه خوب خوش لقا را
نظرات نوشته شده