غزل شماره ۱۶۱۷
بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم
تویی آرام دل من مبر ای دوست قرارم
ز جفای تو حزینم جز عشقت نگزینم
هوسی نیست جز اینم جز از این كار ندارم
تو به رخسار چو ماهی چه لطیفی و چه شاهی
تو مرا پشت و پناهی ز تو آراسته كارم
جز عشقت نپذیرم جز زلف تو نگیرم
كه در این عهد چو تیرم كه بر این چنگ چو تارم
تن ما را همه جان كن همه را گوهر كان كن
ز طرب چشمه روان كن به سوی باغ و بهارم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- منم آن عاشق عشقت كه جز این كار ندارم
- هوسی است در سر من كه سر بشر ندارم
- اگر عشقت به جای جان ندارم
- جز لطف و جز حلاوت خود از شكر چه آید
- صنما به چشم شوخت كه به چشم اشارتی كن
نظرات نوشته شده