غزل شماره ۳۵۰

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
ز بعد وقت نومیدی امیدیست
به زیر كوری اندر سینه دیدیست
نبینی نور چون دانی تو كوری
سیه نادیده كی داند سپیدیست
قرین صد هزاران نقش و معنی
نهان تصریف سلطان وحیدیست
كه جنباننده این نقش و معنی‌ست
چو بادی رقص‌های شاخ بیدیست
مشو نومید از دشنام دلدار
كه بعد رنج روزه روز عیدیست
كه یبقی الحب ما بقی العتاب
كه هر نقصی كشاننده مزیدیست
رها كن گفت به از گفت یابی
یقین هر حادثی را خود ندیدیست

امیددیدهرقصسلطانسینهقرینیقین


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید