زن، زندگی، آزادی
غزل شماره ۱۴۲۱
بیا بشنو كه من پیش و پس اسبت چرا گردم
ازیرا نعل اسبت را به هنگام چرا گردم
امانی از ندم دادی نه لافیدی نه دم دادی
زهی عیسی دم فردم زهی باكر و بافر دم
چو دخلم از لبی دادی كه پاك آمد ز بیدادی
كی داند وسعت خرجم كجا گشته‌ست هر خرجم
چو دیدم داد و جود تو شدم محو وجود تو
یكی رنگی برآوردم كه گویی باغ را وردم
تو داوود جوانمردی امام قدرالسردی
چو من محصون آن سردم برون از گرم و از سردم
چو عكس جیش حسن تو طراد آورد بر نقشم
برون جستم ز فكرت من نه در عكسم نه در طردم
خمش كن كاندر این وادی شرابی بود جاویدی
رواق و درد او خوردم كه هر دو بود درخوردم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- چو مرا ز عشق كهنه صنما به یاد دادی
- طواف حاجیان دارم بگرد یار می گردم
- تو گواه باش خواجه كه ز توبه توبه كردم
- آمدم باز تا چنان گردم
- تو ز عشق خود نپرسی كه چه خوب و دلربایی
نظرات نوشته شده