تو نه چنانی كه منم من نه چنانم كه تویی
تو نه بر آنی كه منم من نه بر آنم كه تویی
من همه در حكم توام تو همه در خون منی
گر مه و خورشید شوم من كم از آنم كه تویی
با همه ای رشك پری چون سوی من برگذری
باش چنین تیز مران تا كه بدانم كه تویی
دوش گذشتی ز درم بوی نبردم ز تو من
كرد خبر گوش مرا جان و روانم كه تویی
چون همه جان روید و دل همچو گیاه خاك درت
جان و دلی را چه محل ای دل و جانم كه تویی
ای نظرت ناظر ما ای چو خرد حاضر ما
لیك مرا زهره كجا تا به جهانم كه تویی
چون تو مرا گوش كشان بردی از آن جا كه منم
بر سر آن منظرهها هم بنشانم كه تویی
مستم و تو مست ز من سهو و خطا جست ز من
من نرسم لیك بدان هم تو رسانم كه تویی
زین همه خاموش كنم صبر و صبر نوش كنم
عذر گناهی كه كنون گفت زبانم كه تویی