غزل شماره ۱۶۸

ای بروییده به ناخواست به مانند گیا

چون تو را نیست نمك خواه برو خواه بیا

هر كه را نیست نمك گر چه نماید خدمت

خدمت او به حقیقت همه زرقست و ریا

برو ای غصه دمی زحمت خود كوته كن

باده عشق بیا زود كه جانت بزیا

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.