غزل شماره ۲۲۳۸
ای كرده چهره تو چو گلنار شرم تو
پرهیز من ز چیست ز تو یار شرم تو
گلشن ز رنگ روی تو صد رنگ ریخته‌ست
چون گل چرا دمید ز رخسار شرم تو
من صد هزار خرقه ز سودا بدوختم
كان جمله را بسوخت به یك بار شرم تو
صافی شرم توست نهان در حجاب غیب
دردی بریخت بر رخ گلزار شرم تو
آن دل كه سنگ بود ز شرم تو آب ریخت
یا رب چه كرد در دل هشیار شرم تو
خون گشت نام كوه كه نامش شده‌ست لعل
چون درفتاد در كه و كهسار شرم تو
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- من از كجا پند از كجا باده بگردان ساقیا
- آمد خیال آن رخ چون گلستان تو
- دل من دل من دل من بر تو
- ای آنك تو را ما ز همه كون گزیده
- تا كه درآمد به باغ چهره گلنار تو
نظرات نوشته شده