غزل شماره ۶۰۹

در خانه غم بودن از همت دون باشد

و اندر دل دون همت اسرار تو چون باشد

بر هر چه همی‌لرزی می‌دان كه همان ارزی

زین روی دل عاشق از عرش فزون باشد

آن را كه شفا دانی درد تو از آن باشد

وان را كه وفا خوانی آن مكر و فسون باشد

آن جای كه عشق آمد جان را چه محل باشد

هر عقل كجا پرد آن جا كه جنون باشد

سیمرغ دل عاشق در دام كجا گنجد

پرواز چنین مرغی از كون برون باشد

بر گرد خسان گردد چون چرخ دل تاری

آن دل كه چنین گردد او را چه سكون باشد

جام می موسی كش شمس الحق تبریزی

تا آب شود پیشت هر نیل كه خون باشد

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

با عرض پوزش ؛
فقط کسی میتونه نظر بده که توی اون جایگاه قرار داشته باشه و اون شخص فقط شخص محترم سراینده میباشد
مصداقش؛ هرکسی از ظن خود شد یار من هیچ کس از درون من نجست اسرار من

عاشقان راسرشوریده به پیکر عجب است،،،ازجناب مولانا واستاد عشق حضرت شمس خداوندگاران،مقام عشق وفنا فی الله ،درس شجاعت وشهادت آموختم،،وطلب استقامت راه دارم،آنها بر دنیا غالب شدن،دیگه ترس واندوهی،ندارن،وجام خلاص ازدست ساقی درمحضر شاهد خوردن، تاروزی،ازکالبد خاکی به آسان رهیده وبه پرواز درامدن، این ماییم آفرینش به سخره وبازی گرفتبم وبه سختی گرفتارو به سختی اندریم هرلحظه میمیریم ومیمانیم،چه سنگین شده راه، پس ما ازکجا عشق ازکجا ،ایکاش مارا کمی ازاین مقام دوپیر فرزانه دمی بود،