غزل شماره ۴۵۵

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
آن روح را كه عشق حقیقی شعار نیست
نابوده به كه بودن او غیر عار نیست
در عشق باش كه مست عشقست هر چه هست
بی كار و بار عشق بر دوست بار نیست
گویند عشق چیست بگو ترك اختیار
هر كو ز اختیار نرست اختیار نیست
عاشق شهنشهیست دو عالم بر او نثار
هیچ التفات شاه به سوی نثار نیست
عشقست و عاشقست كه باقیست تا ابد
دل بر جز این منه كه بجز مستعار نیست
تا كی كنار گیری معشوق مرده را
جان را كنار گیر كه او را كنار نیست
آن كز بهار زاد بمیرد گه خزان
گلزار عشق را مدد از نوبهار نیست
آن گل كه از بهار بود خار یار اوست
وان می كه از عصیر بود بی‌خمار نیست
نظاره گو مباش در این راه و منتظر
والله كه هیچ مرگ بتر ز انتظار نیست
بر نقد قلب زن تو اگر قلب نیستی
این نكته گوش كن اگرت گوشوار نیست
بر اسب تن ملرز سبكتر پیاده شو
پرش دهد خدای كه بر تن سوار نیست
اندیشه را رها كن و دل ساده شو تمام
چون روی آینه كه به نقش و نگار نیست
چون ساده شد ز نقش همه نقش‌ها در اوست
آن ساده رو ز روی كسی شرمسار نیست
از عیب ساده خواهی خود را در او نگر
كو را ز راست گویی شرم و حذار نیست
چون روی آهنین ز صفا این هنر بیافت
تا روی دل چه یابد كو را غبار نیست
گویم چه یابد او نه نگویم خمش به است
تا دلستان نگوید كو رازدار نیست

آینهاندیشهباقیبهارخداخماردوستشوقعاشقعشقغبارمستمعشوقنگارگلزار


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید