غزل شماره ۳۲۳
آن نفسی كه باخودی یار چو خار آیدت
وان نفسی كه بیخودی یار چه كار آیدت
آن نفسی كه باخودی خود تو شكار پشه‌ای
وان نفسی كه بیخودی پیل شكار آیدت
آن نفسی كه باخودی بسته ابر غصه‌ای
وان نفسی كه بیخودی مه به كنار آیدت
آن نفسی كه باخودی یار كناره می‌كند
وان نفسی كه بیخودی باده یار آیدت
آن نفسی كه باخودی همچو خزان فسرده‌ای
وان نفسی كه بیخودی دی چو بهار آیدت
جمله بی‌قراریت از طلب قرار تست
طالب بی‌قرار شو تا كه قرار آیدت
جمله ناگوارشت از طلب گوارش است
ترك گوارش ار كنی زهر گوار آیدت
جمله بی‌مرادیت از طلب مراد تست
ور نه همه مرادها همچو نثار آیدت
عاشق جور یار شو عاشق مهر یار نی
تا كه نگار نازگر عاشق زار آیدت
خسرو شرق شمس دین از تبریز چون رسد
از مه و از ستاره‌ها والله عار آیدت
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- چه كسم من چه كسم من كه بسی وسوسه مندم
- مرغ دل پران مبا جز در هوای بیخودی
- به قرار تو او رسد كه بود بی‌قرار تو
- هله عاشقان بشارت كه نماند این جدایی
- میر شكار من كه مرا كرده‌ای شكار
نظرات نوشته شده
- 09101192551 در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۴۰۱ نوشته
- عالی عالی عالی بی نهایت
- محبوبه در تاریخ ۲ بهمن ۱۴۰۱ نوشته
- عالی بود
- مریم در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۴۰۱ نوشته
- در آخر شمس و انتظار برای رسیدن شمس را طلب می‌کنه پس طلب یار میکند
- فرزاد در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۴۰۲ نوشته
- شاهکاره