غزل شماره ۲۷۶۶

ای بی‌تو محال جان فزایی

وی در دل و جان ما كجایی

گر نیم شبی زنان و گویان

سرمست ز كوی ما درآیی

جان پیش كشیم و جان چه باشد

آخر نه تو جان جان مایی

در بام فلك درافتد آتش

گر بر سر بام خود برآیی

با روی تو كیست قرص خورشید

تا لاف زند ز روشنایی

هم چشمی و هم چراغ ما را

هم دفع بلا و هم بلایی

در دیده ناامید هر دم

ای دیده دل چه می‌نمایی

ای بلبل مست از فغانت

می‌آید بوی آشنایی

می‌نال كه ناله مرهم آمد

بر زخم جراحت جدایی

تا كشف شود ز ناله تو

چیزی ز حقیقت خدایی

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.