هر آن دلها كه بیتو شاد باشد
چو خاشاكی میان باد باشد
چو مرغ خانگی كز اوج پرد
چو شاگردی كه بیاستاد باشد
چه ماند صورتی كز خود تراشی
بدان شاهی كه حوری زاد باشد
چه ماند هیبت شمشیر چوبین
به شمشیری كه از پولاد باشد
تو عهدی كرده چون روح بودی
ولیكن كی تو را آن یاد باشد
اگر منكر شوی من صبر دارم
بدان روزی كه روز داد باشد