غزل شماره ۲۴۸

گوش من منتظر پیام تو را

جان به جان جسته یك سلام تو را

در دلم خون شوق می‌جوشد

منتظر بوی جوش جام تو را

ای ز شیرینی و دلاویزی

دانه حاجت نبوده دام تو را

كرده شاهان نثار تاج و كمر

مر قبای كمین غلام تو را

ز اول عشق من گمان بردم

كه تصور كنم ختام تو را

سلسله‌ام كن به پای اشتر بند

من طمع كی كنم سنام تو را

آنك شیری ز لطف تو خوردست

مرگ بیند یقین فطام تو را

به حق آن زبان كاشف غیب

كه به گوشم رسان پیام تو را

به حق آن سرای دولت بخش

بنمایم ز دور بام تو را

گر سر از سجده تو سود كند

چه زیانست لطف عام تو را

شمس تبریز این دل آشفته

بر جگر بسته است نام تو را

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.