غزل شماره ۱۶۲۵

دو هزار عهد كردم كه سر جنون نخارم

ز تو درشكست عهدم ز تو باد شد قرارم

ز ره زیاده جویی به طریق خیره رویی

بروم كه كدخدایم غله بدروم بكارم

همه حل و عقد عالم چو به دست غیب آمد

من بوالفضول معجب تو بگو كه بر چه كارم

چو قضا به سخره خواهد كه ز سبلتی بخندد

سگ لنگ را بگوید كه برس بدان شكارم

چو بر اوش رحم آید خبرش كند كه بنشین

بهل اختیار خود را تو به پیش اختیارم

اگرت شكار باید ز منت شكار خوشتر

همه صیدهای جان را به نثار بر تو بارم

نه ز دام من ملالی نه ز جام من وبالی

نه نظیر من جمالی چه غریب و ندره یارم

خمش ار دگر بگویم ز مقالت خوش او

بپرد كبوتر دل سوی اولین مطارم

تبریز و شمس دین شد سبب فروغ اختر

رخ شمس از او منور به فراز سبز طارم

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.