من چو در گور درون خفته همیفرسایم
چو بیایی به زیارت سره بیرون آیم
نفخ صور منی و محشر من پس چه كنم
مرده و زنده بدان جا كه تویی آن جایم
مثل نای جمادیم و خمش بیلب تو
چه نواها زنم آن دم كه دمی در نایم
نی مسكین تو با شكرلب خو كردهست
یاد كن از من مسكین كه تو را می پایم
چون نیابم مه رویت سر خود می بندم
چون نیابم لب نوشت كف خود می خایم