غزل شماره ۲۳۳۱
ای دلبر بی‌صورت صورتگر ساده
وی ساغر پرفتنه به عشاق بداده
از گفتن اسرار دهان را تو ببسته
و آن در كه نمی‌گویم در سینه گشاده
تا پرده برانداخت جمال تو نهانی
دل در سر ساقی شد و سر در سر باده
صبحی كه همی‌راند خیال تو سواره
جان‌های مقدس عدد ریگ پیاده
و آن‌ها كه به تسبیح بر افلاك بنامند
تسبیح گسستند و گرو كرده سجاده
جان طاقت رخسار تو بی‌پرده ندارد
وز هر چه بگوییم جمال تو زیاده
چون اشتر مست است مرا جان ز پی تو
بر گردن اشتر تن من بسته قلاده
شمس الحق تبریز دلم حامله توست
كی بینم فرزند بر اقبال تو زاده
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- جان آمده در جهان ساده
- ای جان و جهان آخر از روی نكوكاری
- بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود
- آن آتشی كه داری در عشق صاف و ساده
- ای كه به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای
نظرات نوشته شده