غزل شماره ۱۶۷۷

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
یك دمی خوش چو گلستان كندم
یك دمی همچو زمستان كندم
یك دمم فاضل و استاد كند
یك دمی طفل دبستان كندم
یك دمی سنگ زند بشكندم
یك دمی شاه درستان كندم
یك دمم چشمه خورشید كند
یك دمی جمله شبستان كندم
دامنش را بگرفتم به دو دست
تا ببینم كه چه دستان كندم
دردی درد خوشش را قدحم
گر چه او ساقی مستان كندم
زان ستانم شكر او شب و روز
تا لقب هم شكرستان كندم

بستانخورشیددامندستانساقیقدحمستچشمچشمهگلستان


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید