غزل شماره ۲۲۴۹
به وقت خواب بگیری مرا كه هین برگو
چو اشتهای سماعت بود بگه‌تر گو
چو من ز خواب سر و پای خویش گم كردم
تو گوش من بگشایی كه قصه از سر گو
چو روی روز نهان شد به زیر طره شب
بگیریم كه از آن طره معنبر گو
فتاده آتش خواب اندر این نیستان‌ها
تو آمده كه حدیث لب چو شكر گو
و آنگهی به یكی بار كی شوی قانع
غزل تمام كنم گوییم مكرر گو
بیا بگو چه كنی گر ز خوابناكی خویش
به تو بگوید لالا برو به عنبر گو
از آنچ خورده‌ای و در نشاط آمده‌ای
مرا از آن بخوران و حدیث درخور گو
ز من چو می‌طلبی مطربی مستانه
تو نیز با من بی‌دل ز جام و ساغر گو
من این به طیبت گفتم وگر نه خاك توام
مرا مبارك و قیماز خوان و سنجر گو
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ما به سلیمان خوشیم دیو و پری گو مباش
- چون تو شادی بنده گو غمخوار باش
- گر تو ملولی ای پدر جانب یار من بیا
- مهره‌ای از جان ربودم بی‌دهان و بی‌دهان
- مست توام نه از می و نه از كوكنار
نظرات نوشته شده