غزل شماره ۸۳۴
از دل رفته نشان میآید
بوی آن جان و جهان میآید
نعره و غلغله آن مستان
آشكارا و نهان میآید
گوهر از هر طرفی میتابد
پای كوبان سوی جان میآید
از در مشعله داران فلك
آتش دل به دهان میآید
جان پروانه میان میبندد
شمع روشن به میان میآید
آفتابی كه ز ما پنهان بود
سوی ما نورفشان میآید
تیر از غیب اگر پران نیست
پس چرا بانگ كمان میآید
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- یا رب این بوی خوش از روضه جان میآید
- از سرو مرا بوی بالای تو میآید
- هر كجا بوی خدا میآید
- یا رب این بوی كه امروز به ما میآید
- چه بویست این چه بویست این مگر آن یار میآید
نظرات نوشته شده