غزل شماره ۲۱۰۷
جان منی جان منی جان من
آن منی آن منی آن من
شاه منی لایق سودای من
قند منی لایق دندان من
نور منی باش در این چشم من
چشم من و چشمه حیوان من
گل چو تو را دید به سوسن بگفت
سرو من آمد به گلستان من
از دو پراكنده تو چونی بگو
زلف تو حال پریشان من
ای رسن زلف تو پابند من
چاه زنخدان تو زندان من
دست فشان مست كجا می‌روی
پیش من آ ای گل خندان من
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- سلطان منی سلطان منی
- گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من
- بانگ برآمد ز دل و جان من
- دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
- پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من
نظرات نوشته شده
- ناشناس در تاریخ ۱۵ آذر ۱۴۰۲ نوشته
- با روح ادم بازی می کنه حضرت مولانا