غزل شماره ۱۵۱۵

چه نزدیك است جان تو به جانم

كه هر چیزی كه اندیشی بدانم

از این نزدیكتر دارم نشانی

بیا نزدیك و بنگر در نشانم

به درویشی بیا اندر میانه

مكن شوخی مگو كاندر میانم

میان خانه‌ات همچون ستونم

ز بامت سرفرو چون ناودانم

منم همراز تو در حشر و در نشر

نه چون یاران دنیا میزبانم

میان بزم تو گردان چو خمرم

گه رزم تو سابق چون سنانم

اگر چون برق مردن پیشه سازم

چو برق خوبی تو بی‌زبانم

همیشه سرخوشم فرقی نباشد

اگر من جان دهم یا جان ستانم

به تو گر جان دهم باشد تجارت

كه بدهی به هر جانی صد جهانم

در این خانه هزاران مرده بیش اند

تو بنشسته كه اینك خان و مانم

یكی كف خاك گوید زلف بودم

یكی كف خاك گوید استخوانم

شوی حیران و ناگه عشق آید

كه پیشم آ كه زنده جاودانم

بكش در بر بر سیمین ما را

كه از خویشت همین دم وارهانم

خمش كن خسروا هم گو ز شیرین

ز شیرینی همی‌سوزد دهانم

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.