غزل شماره ۴۱۸

سر مپیچان و مجنبان كه كنون نوبت تو است

بستان جام و درآشام كه آن شربت تو است

عدد ذره در این جو هوا عشاقند

طرب و حالت ایشان مدد حالت تو است

همگی پرده و پوشش ز پی باشش تو است

جرس و طبل رحیل از جهت رحلت تو است

هر كه را همت عالی بود و فكر بلند

دانك آن همت عالی اثر همت تو است

فكرتی كان نبود خاسته از طبع و دماغ

نیست در عالم اگر باشد آن فكرت تو است

ای دل خسته ز هجران و ز اسباب دگر

هم از او جوی دوا را كه ولی نعمت تو است

ز آن سوی كمد محنت هم از آن سو است دوا

هم از او شبهه تو است و هم از او حجت تو است

هم خمار از می آید هم از او دفع خمار

هم از او عسرت تو است و هم از او عشرت تو است

بس كه هر مستمعی را هوس و سودایی است

نه همه خلق خدا را صفت و فطرت تو است

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.