غزل شماره ۳۱۹

امسی و اصبح بالجوی اتعذب

قلبی علی نار الهوی یتقلب

ان كنت تهجرنی تهذبنی به

انت النهی و بلاك لا اتهذب

ما بال قلبك قد قسی فالی متی

ابكی و مما قد جری اتعتب

مما احب بان اقول فدیتكم

احیی بكم و قتیلكم اتلقب

و اشرتم بالصبر لی متسلیا

ما هكذی عشقوا به لا تحسبوا

ما عشت فی هذا الفراق سویعه

لو لا لقاك كل یوم ارقب

انی اتوب مناجیا و منادیا

فانا المسی بسیدی و المذنب

تبریز جل به شمس دین سیدی

ابكی دما مما جنیت و اشرب

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.