غزل شماره ۱۵۶۲

گر ناز تو را به گفت نارم

مهر تو درون سینه دارم

بی‌مهر تو گر گلی ببویم

در حال بسوز همچو خارم

ماننده ماهی ار خموشم

چون موج و چو بحر بی‌قرارم

ای بر لب من نهاده مهری

می كش تو به سوی خود مهارم

مقصود تو چیست من چه دانم

دانم كه من اندر این قطارم

نشخوار غمت زنم چو اشتر

چون اشتر مست كف برآرم

هر چند نهان كنم نگویم

در حضرت عشق آشكارم

ماننده دانه زیر خاكم

موقوف اشارت بهارم

تا بی‌دم خود زنم دمی خوش

تا بی‌سر خود سری بخارم

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.