غزل شماره ۷۰۴

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
آن جا كه چو تو نگار باشد
سالوس و حفاظ عار باشد
سالوس و حیل كنار گیرد
چون رحمت بی‌كنار باشد
بوسی به دغا ربودم از تو
ای دوست دغا سه بار باشد
امروز وفا كن آن سوم را
امروز یكی هزار باشد
من جوی و تو آب و بوسه آب
هم بر لب جویبار باشد
از بوسه آب بر لب جوی
اشكوفه و سبزه زار باشد
از سبزه چه كم شود كه سبزه
در دیده خیره خار باشد
موسی ز عصا چرا گریزد
گر بر فرعون مار باشد
بر فرعونان كه نیل خون گشت
بر ممن خوشگوار باشد
هرگز نرمد خلیل ز آتش
گر بر نمرود نار باشد
یعقوب كجا رمد ز یوسف
گر بر پسرانش بار باشد
آن باد بهار جان باغست
بر شوره اگر غبار باشد
زان باغ درخت برگ یابد
اشكوفه بر او سوار باشد
احمد چو تو راست پس ز بوجهل
عشقا سزدت كه عار باشد
این را بر دست و آن بدین مات
كار دنیا قمار باشد
آن كس كه ز بخت خود گریزد
بگریخته شرمسار باشد
هین دام منه به صید خرگوش
تا شیر تو را شكار باشد
ای دل ز عبیر عشق كم گوی
خود بو برد آن كه یار باشد

آتشبختبهاربوسهدوستدیدهرحمتسبزهعشقغبارنگاروفا


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید