غزل شماره ۲۳۰۱
من سرخوش و تو دلخوش غم بی‌دل و بی‌سر به
دل می‌ده و بر می‌خور از دلبر و دل بر به
عالم همه چون دریا تن چون صدف جویا
جان وصف گهر گویا زین‌ها همه گوهر به
صورت مثل چادر جان رفته به چادر در
بی‌صورت و بی‌پیكر وز هر چه مصور به
تو پرده تن دیدی از سینه بنشنیدی
آن زخمه كه دل می‌زد كان پرده دیگر به
از چهره تو زر می‌زن با چهره زر می‌گو
با زر غم و بی‌زر غم آخر غم با زر به
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- هر دم سلام آرد كاین نامه از فلانست
- با زر غم و بی‌زر غم آخر غم با زر به
- چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
- شرح دهم من كه شب از چه سیه دل بود
- بیاموز از پیمبر كیمیایی
نظرات نوشته شده
- ممد در تاریخ ۴ اردی بهشت ۱۴۰۰ نوشته
- معنی بزارید