غزل شماره ۱۲۸۵

شكست نرخ شكر را بتم به روی ترش

چه باده‌هاست بتم را در آن كدوی ترش

به قاصد او ترشست و به جان شیرینش

كه نیست در همه اجزاش تای موی ترش

هزار خمره سركه عسل شدست از او

كه هست دلبر شیرین دوای خوی ترش

زهای و هوی ترش‌های ماش خنده گرفت

حلاوت عجبی یافت‌های و هوی ترش

ترش چگونه نخندد به زیر لب چو شنید

كه جوی شیر و شكر شد روان به سوی ترش

ربود سیل ویم دوش و خلق نعره زنان

میان جوی عسل چیست آن سبوی ترش

پریر یار مرا جست كان ترش رو كو

خمار نیست چرا بودش آرزوی ترش

شتاب و تیز همی‌رفت كو به كو پی من

چرا كند شكرقند جست و جوی ترش

گرفته طبله حلوا و بنده را جویان

كه تا ز جایزه شیرین كند گلوی ترش

عجب نباشد اگر قصد او فنای منست

همیشه شیرین باشد یقین عدوی ترش

غلط مكن ترشی نی برای دفع توست

ز رشك چون تو شكاریست رنگ و بوی ترش

ز رشك جاه امیرست روترش دربان

ز رشك روی عروس است روی شوی ترش

هزار خانه چو زنبور پرعسل داری

به جان تو كه گذر كن ز گفت و گوی ترش

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.