غزل شماره ۲۳۵۸
ماییم و دو چشم و جان خیره
بنگر تو به عاشقان خیره
تو چون مه و ما به گرد رویت
سرگشته چو آسمان خیره
عقل است شبان به گرد احوال
فریاد از این شبان خیره
در دیده هزار شمع رخشان
وین دیده چو شمعدان خیره
از شرق به غرب موج نور است
سر میكند از نهان خیره
بیرون ز جهان مرده شاهی است
وز عشق یكی جهان خیره
گویی كه مرا از او نشان ده
خیره چه دهد نشان خیره
از چشم سیه سپید پرخون
كز چشم بود زبان خیره
در روی صلاح دین تو بنگر
تا دریابی بیان خیره
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- چون عشق كند شكرفشانی
- ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی
- دوش چه خوردهای بگو ای بت همچو شكرم
- طوطی جان مست من از شكری چه میشود
- دل چو بدید روی تو چون نظرش به جان بود
نظرات نوشته شده