زن، زندگی، آزادی
غزل شماره ۱۴۰۸
تا به كی ای شكر چو تن بی‌دل و جان فغان كنم
چند ز برگ ریز غم زرد شوم خزان كنم
از غم و اندهان من سوخت درون جان من
جمله فروغ آتشین تا به كیش نهان كنم
چند ز دوست دشمنی جان شكنی و تن زنی
چند من شكسته دل نوحه تن به جان كنم
ممن عشقم ای صنم نعره عشق می زنم
همچو اسیركان ز غم تا به كی الامان كنم
چونك خیال تو سحر سوی من آید ای قمر
چون گذرد ز موج خون خاصه كه خون فشان كنم
سنگ شد آب از غمم آه نه سنگ و آهنم
كتش روید از تنم چونك حدیث آن كنم
ای تبریز شمس دین با تو قرین و چون قرین
دور قمر اگر هله با تو یكی قران كنم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- كاری ندارد این جهان تا چند گل كاری كنم
- ای عاشقان ای عاشقان من خاك را گوهر كنم
- گفته‌ای من یار دیگر می كنم
- عاشقی بر من پریشانت كنم
- تا كی به حبس این جهان من خویش زندانی كنم
نظرات نوشته شده