غزل شماره ۲۰۵
چند گریزی ز ما چند روی جا به جا
جان تو در دست ماست همچو گلوی عصا
چند بكردی طواف گرد جهان از گزاف
زین رمه پر ز لاف هیچ تو دیدی وفا
روز دو سه‌ای زحیر گرد جهان گشته گیر
همچو سگان مرده گیر گرسنه و بی‌نوا
مرده دل و مرده جو چون پسر مرده شو
از كفن مرده ایست در تن تو آن قبا
زنده ندیدی كه تا مرده نماید تو را
چند كشی در كنار صورت گرمابه را
دامن تو پرسفال پیش تو آن زر و مال
باورم آنگه كنی كه اجل آرد فنا
گویی كه زر كهن من چه كنم بخش كن
من به سما می‌روم نیست زر آن جا روا
جغد نه‌ای بلبلی از چه در این منزلی
باغ و چمن را چه شد سبزه و سرو و صبا
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- هی چه گریزی چندین یك نفس این جا بنشین
- چهره شرمگین تو بستد شرمگان من
- هر دم سلام آرد كاین نامه از فلانست
- بوقلمون چند از انكار تو
- هر شش جهتم ای جان منقوش جمال تو
نظرات نوشته شده
- سارا در تاریخ ۱۱ آبان ۱۴۰۳ نوشته
- سلام. ممنون از شما. کاش می شد تفسیر غزل ها رو هم بذارید.