غزل شماره ۲۰۳۸

از زنگ لشكر آمد بر قلب لشكرش زن

ای سرفراز مردی مردانه بر سرش زن

چون آتش آر حمله كو هیزم است جمله

از آتش دل خود در خشك و در ترش زن

گر بحر با تو كوشد در كین تو بجوشد

آتش كن آب او را در در و گوهرش زن

هر تیر كز تو پرد هفت آسمان بدرد

ای قاب قوس تیری بر پشت اسپرش زن

هر كس كه بی‌سر آید تو دست بر سرش نه

و آن كس كه باسر آید تو زخم خنجرش زن

جانی كه برفروزد در عشق تو بسوزد

خواهی كه تازه گردد در حوض كوثرش زن

از لعل می فروشت سرمست كن جهان را

بستان ز زهره چنگش بر جام و ساغرش زن

ای شمس حق تبریز هر كس كه منكر آید

از جذب نور ایمان در جان كافرش زن

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.