غزل شماره ۲۹۷۱
اندر قمارخانه چون آمدی به بازی
كارت شود حقیقت هر چند تو مجازی
با جمله سازواری ای جان به نیك خویی
این جا كه اصل كار است جانا چرا نسازی
گویی كه من شب و روز مرد نمازكارم
چون نیست ای برادر گفتار تو نمازی
با ناكسان تو صحبت زنهار تا نداری
شو همنشین شاهان گر مرد سرفرازی
آخر چرا تو خود را كردی چو پای تابه
چون بر لباس آدم تو بهترین طرازی
بر خر چرا نشینی ای همنشین شاهان
چون هست در ركابت چندین هزار تازی
شیشه دلی كه داری بربا ز سنگ جانان
باری به بزم شاه آ بنگر تو دلنوازی
در جانت دردمد شه از شادیی كه جانت
هم وارهد ز مطرب وز پرده حجازی
سرمست و پای كوبان با جمع ماه رویان
در نور روی آن شه شاهانه می‌گرازی
شاهت همی‌نوازد كای پیشوای خاصان
پیوسته پیش ما باش چون تو امین رازی
گاه از جمال پستی گاه از شراب مستی
گه با قدم قرینی گه با كرشم و نازی
مقصود شمس دین است هم صدر و هم خداوند
وصلم به خدمت او است چون مرغزی و رازی
هر كس كه در دل او باشد هوای تبریز
گردد اگر چه هندو است او گلرخ طرازی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- نمی‌گفتی مرا روزی كه ما را یار غاری تو
- از بهر مرغ خانه چون خانه‌ای بسازی
- امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم
- ای دیده مرا بر در واپس بكشیده سر
- با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا
نظرات نوشته شده