غزل شماره ۱۶۸۳

من كه حیران ز ملاقات توام

چون خیالی ز خیالات توام

به مراعات كنی دلجویی

اه كه بی‌دل ز مراعات توام

ذات من نقش صفات خوش توست

من مگر خود صفت ذات توام

گر كرامات ببخشد كرمت

مو به مو لطف و كرامات توام

نقش و اندیشه من از دم توست

گویی الفاظ و عبارات توام

گاه شه بودم و گاهت بنده

این زمان هر دو نیم مات توام

دل زجاج آمد و نورت مصباح

من بی‌دل شده مشكات توام

ای مهندس كه تو را لوحم و خاك

چون رقم محو تو و اثبات توام

چه كنم ذكر كه من ذكر توام

چه كنم رای كه رایات توام

سنریهم شد و فی انفسهم

هم توام خوان كه ز آیات توام

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

آدم وقتی شعرهای مولوی رو میخونه از این دنیا کامل بریده میشه، معلوم نیست چی دارن که