غزل شماره ۴۹۱

جهان و كار جهان سر به سر اگر بادست

چرا ز باد مكافات داد و بیدادست

به باد و بود محمد نگر كه چون باقیست

ز بعد ششصد و پنجاه سخت بنیادست

ز باد بولهب و جنس او نمی‌بینی

كه از برای فضیحت فسانه شان یادست

چنین ثبات و بقا باد را كجا باشد

در این ثبات كه قاف كمتر آحادست

نبود باد دم عیسی و دعای عزیر

عنایت ازلی بد كه نورست ادست

اگر چه باد سخن بگذرد سخن باقیست

اگر چه باد صبا بگذرد چمن شادست

ز بیم باد جهان همچو برگ می‌لرزد

درون باد ندانی كه تیغ پولادست

كهی بود كه بجز باد در جهان نشناخت

كهی كهی نكند ز آنك كه نه فرهادست

تو باخبر نشوی گر كنم بسی فریاد

كه از درون دلم موج‌های فریادست

اگر تو بحر ببینی و موج بر تو زند

یقین شود كه نه بادست ملك آبادست

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.