غزل شماره ۱۹۷۸

ایها الساقی ادر كأس الحمیا نصف من

ان عشقی مثل خمر ان جسمی مثل دن

مطربا نرمك بزن تا روح بازآید به تن

چون زنی بر نام شمس الدین تبریزی بزن

نام شمس الدین به گوشت بهتر است از جسم و جان

نام شمس الدین چو شمع و جان بنده چون لگن

مطربا بهر خدا تو غیر شمس الدین مگو

بر تن و جان وصف او بنواز تن تن تن تنن

نام شمس الدین چو شمعی همچو پروانه بسوز

پیش آن چوگان نامش گوی جان را درفكن

تا شود این جان تو رقاص سوی آسمان

تا شود این جان پاكت پرده سوز و گام زن

شمس دین و شمس دین و شمس دین می گو و بس

تا ببینی مردگان رقصان شده اندر كفن

مطربا گر چه نیی عاشق مشو از ما ملول

عشق شمس الدین كند مر جانت را چون یاسمن

یك شبی تا روز دف را تو بزن بر نام او

كز جمال یوسفی دف تو شد چون پیرهن

ناگهان آن گلرخم از گلستان سر برزند

پیش آن گل محو گردد گلستان‌های چمن

لاله‌ها دستك زنان و یاسمین رقصان شده

سوسنك مستك شده گوید چه باشد خود سمن

خارها خندان شده بر گل بجسته برتری

سنگ‌ها تابان شده با لعل گوید ما و من

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.