غزل شماره ۱۷۲۱
خوش سوی ما آ دمی ز آنچ كه ما هم خوشیم
آب حیات توایم گر چه به شكل آتشیم
تو جو كبوتربچه زاده این لانه‌ای
گر تو نیایی به خود مات از این سو كشیم
حاضر ما شو كه ما حاضر آن شاهدیم
مست می اش می شویم باده از او می چشیم
تیزروان همچو سیل گر چه چو كه ساكنیم
نعره زنان همچو رعد گر چه چنین خامشیم
جان چو دریا تو راست بر كف خود نه بیا
گر چه كه ما همچو چرخ بی‌گنهی می كشیم
زان سوی این پنج حس نوبت ما پنج كن
كان سوی این شش جهت خسرو این هر ششیم
در پی سرنای عشق تیزدم و دلنواز
كز رگ جان همچو چنگ بهر تو در نالشیم
صحت دعوی عشق مسند و بالش مجو
ما نه چو رنجوركان عاشق آن بالشیم
نور فلك شمس دین مفخر تبریز ما
از رخ آن آفتاب چرخ درون مه وشیم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- یار ما دلدار ما عالم اسرار ما
- زهره عشق هر سحر بر در ما چه می‌كند
- آمد بهار خرم آمد نگار ما
- ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
- ما را سفری فتاد بی‌ما
نظرات نوشته شده