یار درآمد ز باغ بیخود و سرمست دوش
توبه كنان توبه را سیل ببردست دوش
عاشق صدسالهام توبه كجا من كجا
توبه صدساله را یار دراشكست دوش
باده خلوت نشین در دل خم مست شد
خلوت و توبه شكست مست برون جست دوش
ولوله در كو فتاد عقل درآمد كه داد
محتسب عقل را دست فروبست دوش