غزل شماره ۲۴۷

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
بانگ تسبیح بشنو از بالا
پس تو هم سبح اسمه الاعلی
گل و سنبل چرد دلت چون یافت
مرغزاری كه اخرج المرعی
یعلم الجهر نقش این آهوست
ناف مشكین او و مایخفی
نفس آهوان او چو رسید
روح را سوی مرغزار هدی
تشنه را كی بود فراموشی
چون سنقرئك فلا تنسی

تسبیحسنبلهوس


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید