من نیت آن كردم تا باشم سودایی
نیت ز كجا گنجد اندر دل شیدایی
مجنونی من گشته سرمایه صد عاقل
وین تلخی من گشته دریای شكرخایی
زیر شجر طوبی دیدم صنمی خوبی
بس فتنه و آشوبی افكنده ز زیبایی
از من دو جهان شیدا وز من همه سر پیدا
فارغ ز شب و فردا چون باشم فردایی
میگفت كرایم من وقتی كه برآیم من
جان كی فزایم من گفتم دلم افزایی
دریای معانی بین بیقیمت و بیكابین
تبریز ز شمس الدین بیصورت دریایی