غزل شماره ۲۷۵۵
غزلستان ::
مولوی ::
دیوان شمس - غزلیات
چون عشق كند شكرفشانی
در جلوه شود مه نهانی
بینی كه شكر كران ندارد
خوش میخوری و همیرسانی
میغلط به هر طرف كه غلطی
بر سبزه سبز بوستانی
گر ز آنك كله نهی وگر نی
شاهنشه جمله خسروانی
آن را بینی كه من نگویم
زیرا كه بگویمت بدانی
چون چشم تو وا كنند ناگه
بر شهر عظیم آن جهانی
ماننده طفل نوبزاده
خیره نگری و خیره مانی
تا چشم بر آن جهان نشیند
چاره نبود از این نشانی
بگریز به نور شمس تبریز
تا كشف شود همه معانی
اشعار مرتبط
نظرات نوشته شده