غزل شماره ۲۰۶

ای همه خوبی تو را پس تو كرایی كه را

ای گل در باغ ما پس تو كجایی كجا

سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد

گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا

از كف تو ای قمر باغ دهان پرشكر

وز كف تو بی‌خبر با همه برگ و نوا

سرو اگر سر كشید در قد تو كی رسید

نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را

مرغ اگر خطبه خواند شاخ اگر گل فشاند

سبزه اگر تیز راند هیچ ندارد دوا

شرب گل از ابر بود شرب دل از صبر بود

ابر حریف گیاه صبر حریف صبا

هر طرفی صف زده مردم و دیو و دده

لیك در این میكده پای ندارند پا

هر طرفی‌ام بجو هر چه بخواهی بگو

ره نبری تار مو تا ننمایم هدی

گرم شود روی آب از تپش آفتاب

باز همش آفتاب بركشد اندر علا

بربردش خرد خرد تا كه ندانی چه برد

صاف بدزدد ز درد شعشعه دلربا

زین سخن بوالعجب بستم من هر دو لب

لیك فلك جمله شب می‌زندت الصلا

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

حاجی وزن بیت یکی مونده به اخریه چی جوری و با چه وزنی خونده میشه دمت گرمه اگه بگی

به نظر من داره امام زمان رو میگه چون اگه دقت کنید میگه «ای همه خوبی تورا پس تو کرایی کرا »تویی که همه را خوبیست پس کجای بعدش میگه سوسنبر صد زبان هم از تو به من نشانی نداد گفت برو از من مجوز یا مپرس فقط دعا کن
بعد میگه سرو اگر سر کشید کی به بزرگی و قد تو میرسه
پس مولانا داره به امام زمان «عج» اشاره میکنه

به نظرم درباره خدا و معشوق داره حرف میزنه
تاجایی که من شنیدم مولانا صوفی بوده یکم بعیده راجب امام زمان باشه و مولانا کلن سبکش نمیخوره که درباره امامان شعر بگه اکرم گفته من نشنیدم

اینکه مولانا میگه ازعلی آموز اخلاص عمل ، شیر حق را دان مزه از دغل
یا میگه کجایی ای شهیدان خدایی بلا جویان دشت کربلایی وده هاتاشعر دیگه از مثنوی وغزلیات ، راجع به که هست،

مولانا مومن به شناخت خداست او مومن و شیعه حقیقی علی ابن ابی طالبه به قلب و عمل،ن شیعه ای که از پدر مادر به ارث میرسه، دروغگوست کسی که میگه او صوفیه، هم اون عاشق خدا و علی و اولاد علی بوده و این عشق دو طرفه بوده. این شعرها مشخصه پشتش عشق وصف ناپذیری خوابیده از دل ادم عاشق در میاد این شعرها مشخصه از شیره جونش داره در میاد.عاشق علی و اعمالش بشید تا شاید مستعد عشق پروردگار بشید.