غزل شماره ۲۰۸۰
چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این
بلی ولیك بده اولا شراب گزین
بده به خمس مبارك مرا ششم جامی
بگو بگیر و درآشام خمس با خمسین
غزال خویش به من ده غزل ز من بستان
نمای چهره شعریت و شعر تازه ببین
خمار شعر نگویم خمار من بشكن
بدان میی كه نگنجد در آسمان و زمین
ستیزه روی مرا لطف و دلبری تو كرد
وگر نه سخت ادبناك بودم و مسكین
هزارساله ادب را به یك قدح ببری
خمار عشق تو نگذاشت دیده شرمین
ز سایه تو جهان پر ز لیلی و مجنون
هزار ویسه بسازد هزار گون رامین
وگر نه سایه نمودی جمال وحدت تو
در این جهان نه قران هست آمدی نه قرین
تو آفتابی و جز تو چو سایه تابع توست
گهی رود به شمال و گهی دود به یمین
گهی محیط جهان و گهی به كل فانی
به دست توست مسخر چو مهره تكوین
جمال و حسن تو ساكن چو عشق ما پیچان
جبین هجر تو بی‌چین چو سفره ما پرچین
سكون حسن عجبتر كه بی‌قراری ما
و باز از این دو عجبتر چو سر كنی ز كمین
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ایا خورشید بر گردون سواره
- اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا
- شراب داد خدا مر مرا تو را سركا
- اگر چه لطیفی و زیبالقایی
- مگر دانید با دلبر به حق صحبت و یاری
نظرات نوشته شده