غزل شماره ۱۴۰۶
هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم
تا به چه شیوه‌ها تو را من ز خدا بخواستم
تا شوی از سجود من مونس این وجود من
خود بشد این وجود من چون كه تو را بخواستم
در پی آفتاب تو سایه بدم ضیاطلب
پاك چو سایه خوردیم چون كه ضیا بخواستم
آهنیم ز عشق تو خواسته نور آینه
آتش و زخم می خورم چونك صفا بخواستم
سوی تو چون شتافتم جای قدم نیافتم
پاك ز جا ببردیم چون ز تو جا بخواستم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من
- آن دلبر من آمد بر من
- گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من
- سیر نمی‌شوم ز تو ای مه جان فزای من
- تا تو حریف من شدی ای مه دلستان من
نظرات نوشته شده