زن، زندگی، آزادی
غزلیات عطار نیشابوری
- شماره ١: چون نيست هيچ مردى در عشق يار ما را
- شماره ٢: ز زلفت زنده مى دارد صبا انفاس عيسى را
- شماره ٣: اى به عالم کرده پيدا راز پنهان مرا
- شماره ٤: گفتم اندر محنت و خوارى مرا
- شماره ٥: سوختى جانم چه مى سازى مرا
- شماره ٦: گر سير نشد تو را دل از ما
- شماره ٧: بار دگر شور آوريد اين پير درد آشام را
- شماره ٨: چون شدستى ز من جدا صنما
- شماره ٩: در دلم افتاد آتش ساقيا
- شماره ١٠: در دلم بنشسته اى بيرون ميا
- شماره ١١: اى عجب دردى است دل را بس عجب
- شماره ١٢: روز و شب چون غافلى از روز و شب
- شماره ١٣: برقع از ماه برانداز امشب
- شماره ١٤: چه شاهدى است که با ماست در ميان امشب
- شماره ١٥: سحرگاهى شدم سوى خرابات
- شماره ١٦: تا درين زندان فانى زندگانى باشدت
- شماره ١٧: زهى ماه در مهر سرو بلندت
- شماره ١٨: دم مزن گر همدمى مى بايدت
- شماره ١٩: بعدجوى از نفس سگ گر قرب جان مى بايدت
- شماره ٢٠: اى شکر خوشه چين گفتارت
- شماره ٢١: تا به عمدا ز رخ نقاب انداخت
- شماره ٢٢: عشق جانان همچو شمعم از قدم تا سر بسوخت
- شماره ٢٣: آه هاى آتشينم پرده هاى شب بسوخت
- شماره ٢٤: دولت عاشقان هواى تو است
- شماره ٢٥: دلبرم در حسن طاق افتاده است
- شماره ٢٦: آن نه روى است ماه دو هفته است
- شماره ٢٧: تا کى از صومعه خمار کجاست
- شماره ٢٨: چون ز مرغ سحر فغان برخاست
- شماره ٢٩: دوش کان شمع نيکوان برخاست
- شماره ٣٠: اينت گم گشته دهانى که توراست
- شماره ٣١: چون مرا مجروح کردى گر کنى مرهم رواست
- شماره ٣٢: عاشقى و بى نوايى کار ماست
- شماره ٣٣: اين چه سوداست کز تو در سر ماست
- شماره ٣٤: راه عشق او که اکسير بلاست
- شماره ٣٥: طرقوا يا عاشقان کين منزل جانان ماست
- شماره ٣٦: تا آفتاب روى تو مشکين نقاب بست
- شماره ٣٧: تو را در ره خراباتى خراب است
- شماره ٣٨: چون به اصل اصل در پيوسته بى تو جان توست
- شماره ٣٩: عزيزا هر دو عالم سايه توست
- شماره ٤٠: عقل مست لعل جان افزاى توست
- شماره ٤١: قبله ذرات عالم روى توست
- شماره ٤٢: آنکه چندين نقش ازو برخاسته است
- شماره ٤٣: بيا که قبله ما گوشه خرابات است
- شماره ٤٤: نداى غيب به جان تو مى رسد پيوست
- شماره ٤٥: لعل گلرنگت شکربار آمدست
- شماره ٤٦: چون کنم معشوق عيار آمدست
- شماره ٤٧: تا که عشق تو حاصل افتادست
- شماره ٤٨: اين گره کز تو بر دل افتادست
- شماره ٤٩: مرا در عشق او کارى فتادست
- شماره ٥٠: ندانم تا چه کارم اوفتادست
- شماره ٥١: مفشان سر زلف خويش سرمست
- شماره ٥٢: عزم آن دارم که امشب نيم مست
- شماره ٥٣: دلى کز عشق جانان دردمند است
- شماره ٥٤: پى آن گير کاين ره پيش بردست
- شماره ٥٥: زان پيش که بودها نبودست
- شماره ٥٦: ره عشاق راهى بى کنار است
- شماره ٥٧: آتش عشق تو در جان خوشتر است
- شماره ٥٨: لعلت از شهد و شکر نيکوتر است
- شماره ٥٩: آن دهان نيست که تنگ شکر است
- شماره ٦٠: عشق را گوهر ز کانى ديگر است
- شماره ٦١: ذره اى اندوه تو از هر دو عالم خوشتر است
- شماره ٦٢: مرکب لنگ است و راه دور است
- شماره ٦٣: اگر تو عاشقى معشوق دور است
- شماره ٦٤: چه رخساره که از بدر منير است
- شماره ٦٥: هر که را ذره اى ازين سوز است
- شماره ٦٦: روى تو شمع آفتاب بس است
- شماره ٦٧: شمع رويت ختم زيبايى بس است
- شماره ٦٨: وشاقى اعجمى با دشنه در دست
- شماره ٦٩: نيم شبى سيم برم نيم مست
- شماره ٧٠: دوش ناگه آمد و در جان نشست
- شماره ٧١: در سرم از عشقت اين سودا خوش است
- شماره ٧٢: چشم خوشش مست نيست ليک چو مستان خوش است
- شماره ٧٣: حسن تو رونق جهان بشکست
- شماره ٧٤: در دلم تا برق عشق او بجست
- شماره ٧٥: سر عشقت مشکلى بس مشکل است
- شماره ٧٦: ره ميخانه و مسجد کدام است
- شماره ٧٧: تا در تو خيال خاص و عام است
- شماره ٧٨: غم بسى دارم چه جاى صد غم است
- شماره ٧٩: درج لعلت دلگشاى مردم است
- شماره ٨٠: خاصيت عشقت که برون از دو جهان است
- شماره ٨١: هر شور وشرى که در جهان است
- شماره ٨٢: تا چشم برندوزى از هرچه در جهان است
- شماره ٨٣: عشق تو قلاوز جهان است
- شماره ٨٤: تا عشق تودر ميان جان است
- شماره ٨٥: جهانى جان چو پروانه از آن است
- شماره ٨٦: همه عالم خروش و جوش از آن است
- شماره ٨٧: رهى کان ره نهان اندر نهان است
- شماره ٨٨: چون دلبر من سبز خط و پسته دهان است
- شماره ٨٩: کم شدن در کم شدن دين من است
- شماره ٩٠: عشق تو ز اختيار بيرون است
- شماره ٩١: عشق جمال جانان درياى آتشين است
- شماره ٩٢: شير در کار عشق مسکين است
- شماره ٩٣: بت ترساى من مست شبانه است
- شماره ٩٤: هر که درين ديرخانه مرد يگانه است
- شماره ٩٥: اى به وصفت گمشده هرجان که هست
- شماره ٩٦: خراباتى است پر رندان سرمست
- شماره ٩٧: شادى به روزگار شناسندگان مست
- شماره ٩٨: بى تو از صد شاديم يک غم به است
- شماره ٩٩: نور ايمان از بياض روى اوست
- شماره ١٠٠: شمع رويت را دلم پروانه اى است
- شماره ١٠١: گر جمله تويى همه جهان چيست
- شماره ١٠٢: اى دلشده دلرباى من کيست
- شماره ١٠٣: در عشق قرار بى قرارى است
- شماره ١٠٤: طريق عشق جانا بى بلا نيست
- شماره ١٠٥: سخن عشق جز اشارت نيست
- شماره ١٠٦: عشق را اندر دو عالم هيچ پذرفتار نيست
- شماره ١٠٧: هر که درين درد گرفتار نيست
- شماره ١٠٨: دل بگسل از جهان که جهان پايدار نيست
- شماره ١٠٩: از تو کارم همچو زر بايست نيست
- شماره ١١٠: اى دل ز جان در آى که جانان پديد نيست
- شماره ١١١: از قوت مستيم ز هستيم خبر نيست
- شماره ١١٢: دل خون شد از توام خبر نيست
- شماره ١١٣: در ره عشاق نام و ننگ نيست
- شماره ١١٤: طمع وصل تو مجالم نيست
- شماره ١١٥: آفتاب رخ تو پنهان نيست
- شماره ١١٦: سرو چون قد خرامان تو نيست
- شماره ١١٧: هر دلى کز عشق تو آگاه نيست
- شماره ١١٨: کيست که از عشق تو پرده او پاره نيست
- شماره ١١٩: در ده خبر است اين که ز مه ده خبرى نيست
- شماره ١٢٠: عشق جز بخشش خدايى نيست
- شماره ١٢١: آيينه تو سياه رويى است
- شماره ١٢٢: زهى زيبا جمالى اين چه روى است
- شماره ١٢٣: هر ديده که بر تو يک نظر داشت
- شماره ١٢٤: تاب روى تو آفتاب نداشت
- شماره ١٢٥: درد دل من از حد و اندازه درگذشت
- شماره ١٢٦: در عشق تو عقل سرنگون گشت
- شماره ١٢٧: اى دلم مست چشمه نوشت
- شماره ١٢٨: تا دل من راه جانان بازيافت
- شماره ١٢٩: تا گل از ابر آب حيوان يافت
- شماره ١٣٠: تا دل ز کمال تو نشان يافت
- شماره ١٣١: دل کمال از لعل ميگون تو يافت
- شماره ١٣٢: پيشگاه عشق را پيشان که يافت
- شماره ١٣٣: خاک کويت هر دو عالم در نيافت
- شماره ١٣٤: بس که دل تشنه سوخت وز لبت آبى نيافت
- شماره ١٣٥: هر دل که ز عشق بى نشان رفت
- شماره ١٣٦: دوش جان دزديده از دل راه جانان برگرفت
- شماره ١٣٧: آتش سوداى تو عالم جان در گرفت
- شماره ١٣٨: گر نبودى در جهان امکان گفت
- شماره ١٣٩: اى زلف تو دام و دانه خالت
- شماره ١٤٠: اى آفتاب طفلى در سايه جمالت
- شماره ١٤١: اى بى نشان محض نشان از که جويمت
- شماره ١٤٢: اى چو چشم سوزن عيسى دهانت
- شماره ١٤٣: اى مشک خطا خط سياهت
- شماره ١٤٤: اى آفتاب سرکش يک ذره خاک پايت
- شماره ١٤٥: اى پرتو وجودت در عقل بى نهايت
- شماره ١٤٦: رطل گران ده صبوح زانکه رسيده است صبح
- شماره ١٤٧: صبح دم زد ساقيا هين الصبوح
- شماره ١٤٨: کشتى عمر ما کنار افتاد
- شماره ١٤٩: عکس روى تو بر نگين افتاد
- شماره ١٥٠: گر هندوى زلفت ز درازى به ره افتاد
- شماره ١٥١: چون نظر بر روى جانان اوفتاد
- شماره ١٥٢: چون لعل توام هزار جان داد
- شماره ١٥٣: شرح لب لعلت به زبان مى نتوان داد
- شماره ١٥٤: پير ما بار دگر روى به خمار نهاد
- شماره ١٥٥: عشق تو پرده، صد هزار نهاد
- شماره ١٥٦: هرچه دارم در ميان خواهم نهاد
- شماره ١٥٧: دلم قوت کار مى برنتابد
- شماره ١٥٨: دلم در عشق تو جان برنتابد
- شماره ١٥٩: دل ز هواى تو يک زمان نشکيبد
- شماره ١٦٠: هر آن دردى که دلدارم فرستد
- شماره ١٦١: هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد
- شماره ١٦٢: گر پرده ز خورشيد جمال تو برافتد
- شماره ١٦٣: نه به کويم گذرت مى افتد
- شماره ١٦٤: در زير بار عشقت هر توسنى چه سنجد
- شماره ١٦٥: مرا با عشق تو جان درنگنجد
- شماره ١٦٦: حديث عشق در دفتر نگنجد
- شماره ١٦٧: جانا حديث حسنت در داستان نگنجد
- شماره ١٦٨: جانا شعاع رويت در جسم و جان نگنجد
- شماره ١٦٩: اسرار تو در زبان نمى گنجد
- شماره ١٧٠: تا زلف تو همچو مار مى پيچد
- شماره ١٧١: هر دل که ز خويشتن فنا گردد
- شماره ١٧٢: بودى که ز خود نبود گردد
- شماره ١٧٣: گر نکوييت بيشتر گردد
- شماره ١٧٤: دلى کز عشق او ديوانه گردد
- شماره ١٧٥: اگر دردت دواى جان نگردد
- شماره ١٧٦: قد تو به آزادى بر سرو چمن خندد
- شماره ١٧٧: عاشق تو جان مختصر که پسندد
- شماره ١٧٨: خطش مشک از زنخدان مى برآرد
- شماره ١٧٩: خطى کان سرو بالا مى درآرد
- شماره ١٨٠: صبح بر شب شتاب مى آرد
- شماره ١٨١: دل درد تو يادگار دارد
- شماره ١٨٢: سر زلف تو بوى گلزار دارد
- شماره ١٨٣: فرو رفتم به دريايى که نه پاى و نه سر دارد
- شماره ١٨٤: هر که بر روى او نظر دارد
- شماره ١٨٥: لب تو مردمى ديده دارد
- شماره ١٨٦: بر در حق هر که کار و بار ندارد
- شماره ١٨٧: زين درد کسى خبر ندارد
- شماره ١٨٨: دلى کز عشق جانان جان ندارد
- شماره ١٨٩: اگر درمان کنم امکان ندارد
- شماره ١٩٠: بار دگر پير ما رخت به خمار برد
- شماره ١٩١: آتش عشق آب کارم برد
- شماره ١٩٢: عشق تو به سينه تاختن برد
- شماره ١٩٣: نام وصلش به زبان نتوان برد
- شماره ١٩٤: درد من از عشق تو درمان نبرد
- شماره ١٩٥: هرچه نشان کنى تويي، راه نشان نمى برد
- شماره ١٩٦: دم عيسى است که با باد سحر مى گذرد
- شماره ١٩٧: از کمان ابروش چون تير مژگان بگذرد
- شماره ١٩٨: هر دل که وصال تو طلب کرد
- شماره ١٩٩: چون شراب عشق در دل کار کرد
- شماره ٢٠٠: بس نظر تيز که تقدير کرد
- شماره ٢٠١: تا دوست بر دلم در عالم فراز کرد
- شماره ٢٠٢: عشق تو مست جاودانم کرد
- شماره ٢٠٣: دست با تو در کمر خواهيم کرد
- شماره ٢٠٤: پشت بر روى جهان خواهيم کرد
- شماره ٢٠٥: ترسا بچه اى ناگه قصد دل و جانم کرد
- شماره ٢٠٦: زلف تو مرا بند دل و غارت جان کرد
- شماره ٢٠٧: هر که را عشق تو سرگردان کرد
- شماره ٢٠٨: عزم خرابات بى قنا نتوان کرد
- شماره ٢٠٩: روى در زير زلف پنهان کرد
- شماره ٢١٠: بى لعل لبت وصف شکر مى نتوان کرد
- شماره ٢١١: چون باد صبا سوى چمن تاختن آورد
- شماره ٢١٢: خطت خورشيد را در دامن آورد
- شماره ٢١٣: زين دم عيسى که هر ساعت سحر مى آورد
- شماره ٢١٤: چو طوطى خط او پر بر آورد
- شماره ٢١٥: لوح چو سيمت خطى چو قير بر آورد
- شماره ٢١٦: چو جان و دل ز مى عشق دوش جوش بر آورد
- شماره ٢١٧: دل دست به کافرى بر آورد
- شماره ٢١٨: خطى سبز از زنخدان مى بر آورد
- شماره ٢١٩: زنده عشق تو آب زندگانى کى خورد
- شماره ٢٢٠: درد من هيچ دوا نپذيرد
- شماره ٢٢١: چون زلف بيقرارش بر رخ قرار گيرد
- شماره ٢٢٢: چو به خنده لب گشايى دو جهان شکر بگيرد
- شماره ٢٢٣: چون پرده ز روى ماه برگيرد
- شماره ٢٢٤: چو قفل لعل بر درج گهر زد
- شماره ٢٢٥: دست در دامن جان خواهم زد
- شماره ٢٢٦: عشق آمد و آتشى به دل در زد
- شماره ٢٢٧: دل به سوداى تو جان در بازد
- شماره ٢٢٨: ترسا بچه مستم گر پرده براندازد
- شماره ٢٢٩: گر از گره زلفت جانم کمرى سازد
- شماره ٢٣٠: گر آه کنم زبان بسوزد
- شماره ٢٣١: مرا سوداى تو جان مى بسوزد
- شماره ٢٣٢: اگر ز پيش جمالت نقاب برخيزد
- شماره ٢٣٣: گرچه ز تو هر روزم صد فتنه دگر خيزد
- شماره ٢٣٤: هر روز غم عشقت بر ما حشر انگيزد
- شماره ٢٣٥: دل براى تو ز جان برخيزد
- شماره ٢٣٦: اگر ز زلف توام حلقه اى به گوش رسد
- شماره ٢٣٧: بوى زلف يار آمد يارم اينک مى رسد
- شماره ٢٣٨: هم بلاى تو به جان بى قراران مى رسد
- شماره ٢٣٩: جان در مقام عشق به جانان نمى رسد
- شماره ٢٤٠: در صفت عشق تو شرح و بيان نمى رسد
- شماره ٢٤١: از سر زلف دلکشت بوى به ما نمى رسد
- شماره ٢٤٢: مرد ره عشق تو از دامن تر ترسد
- شماره ٢٤٣: ذوق وصلت به هيچ جان نرسد
- شماره ٢٤٤: شکن زلف چو زنار بتم پيدا شد
- شماره ٢٤٥: اى به خود زنده مرده بايد شد
- شماره ٢٤٦: پير ما وقت سحر بيدار شد
- شماره ٢٤٧: قصه عشق تو چون بسيار شد
- شماره ٢٤٨: يک شرر از عين عشق دوش پديدار شد
- شماره ٢٤٩: در راه تو هر که راهبر شد
- شماره ٢٥٠: چو خورشيد جمالت جلوه گر شد
- شماره ٢٥١: برقع از خورشيد رويش دور شد
- شماره ٢٥٢: بار دگر پير ما مفلس و قلاش شد
- شماره ٢٥٣: بيچاره دلم در سر آن زلف به خم شد
- شماره ٢٥٤: چون عشق تو داعى عدم شد
- شماره ٢٥٥: گر در صف دين داران دين دار نخواهم شد
- شماره ٢٥٦: هر که در باديه عشق تو سرگردان شد
- شماره ٢٥٧: هر که در راه حقيقت از حقيقت بى نشان شد
- شماره ٢٥٨: جهان از باد نوروزى جوان شد
- شماره ٢٥٩: در راه عشق هر دل کو خصم خويشتن شد
- شماره ٢٦٠: تا نور او ديدم دو کون از چشم من افتاده شد
- شماره ٢٦١: پير ما از صومعه بگريخت در ميخانه شد
- شماره ٢٦٢: تا دل لايعقلم ديوانه شد
- شماره ٢٦٣: کسى کز حقيقت خبردار باشد
- شماره ٢٦٤: چه دانستم که اين درياى بى پايان چنين باشد
- شماره ٢٦٥: حديث فقر را محرم نباشد
- شماره ٢٦٦: عشقت ايمان و جان به ما بخشد
- شماره ٢٦٧: هر زمانم عشق ماهى در کشاکش مى کشد
- شماره ٢٦٨: هر زمان عشق تو در کارم کشد
- شماره ٢٦٩: قوت بار عشق تو مرکب جان نمى کشد
- شماره ٢٧٠: نور روى تو را نظر نکشد
- شماره ٢٧١: نه دل چو غمت آمد از خويشتن انديشد
- شماره ٢٧٢: در قعر جان مستم دردى پديد آمد
- شماره ٢٧٣: در عشق به سر نخواهم آمد
- شماره ٢٧٤: کارم از عشق تو به جان آمد
- شماره ٢٧٥: ره عشاق بى ما و من آمد
- شماره ٢٧٦: لعل تو به جان فزايى آمد
- شماره ٢٧٧: دى پير من از کوى خرابات برآمد
- شماره ٢٧٨: نقد قدم از مخزن اسرار برآمد، چون گنج عيان شد
- شماره ٢٧٩: عشق تو ز سقسين و ز بلغار برآمد
- شماره ٢٨٠: سرمست به بوستان برآمد
- شماره ٢٨١: چو ترک سيم برم صبحدم ز خواب درآمد
- شماره ٢٨٢: نگارم دوش شوريده درآمد
- شماره ٢٨٣: مستغرقى که از خود هرگز به سر نيامد
- شماره ٢٨٤: دلا ديدى که جانانم نيامد
- شماره ٢٨٥: عاشقان زنده دل به نام تو اند
- شماره ٢٨٦: آنها که در هواى تو جان ها بداده اند
- شماره ٢٨٧: آنها که پاى در ره تقوى نهاده اند
- شماره ٢٨٨: عاشقان از خويشتن بيگانه اند
- شماره ٢٨٩: پيش رفتن را چو پيشان بسته اند
- شماره ٢٩٠: ز لعلت زکاتى شکر مى ستاند
- شماره ٢٩١: نه قدر وصال تو هر مختصرى داند
- شماره ٢٩٢: دلى کز عشق تو جان برفشاند
- شماره ٢٩٣: روى تو کافتاب را ماند
- شماره ٢٩٤: عقل در عشق تو سرگردان بماند
- شماره ٢٩٥: دلم بى عشق تو يک دم نماند
- شماره ٢٩٦: گرد ره تو کعبه و خمار نماند
- شماره ٢٩٧: آن را که غمت به خويش خواند
- شماره ٢٩٨: چون تتق از روى آن شمع جهان برداشتند
- شماره ٢٩٩: چون سيمبران روى به گلزار نهادند
- شماره ٣٠٠: عاشقانى کز نسيم دوست جان مى پرورند
- شماره ٣٠١: از مى عشق نيستى هر که خروش مى زند
- شماره ٣٠٢: چون لبش درج گهر باز کند
- شماره ٣٠٣: هر که درين دايره دوران کند
- شماره ٣٠٤: آفتاب رخ آشکاره کند
- شماره ٣٠٥: هر زمانى زلف را بندى کند
- شماره ٣٠٦: دل ز ميان جان و دل قصد هوات مى کند
- شماره ٣٠٧: هر که عزم عشق رويش مى کند
- شماره ٣٠٨: عشق توام داغ چنان مى کند
- شماره ٣٠٩: زلف شبرنگش شبيخون مى کند
- شماره ٣١٠: گر فلک ديده بر آن چهره زيبا فکند
- شماره ٣١١: چو تاب در سر آن زلف دلستان فکند
- شماره ٣١٢: دل نظر بر روى آن شمع جهان مى افکند
- شماره ٣١٣: سر مستى ما مردم هشيار ندانند
- شماره ٣١٤: عاشقان چون به هوش باز آيند
- شماره ٣١٥: اصحاب صدق چون قدم اندر صفا زنند
- شماره ٣١٦: آنها که در حقيقت اسرار مى روند
- شماره ٣١٧: دل ز جان برگير تا راهت دهند
- شماره ٣١٨: قومى که در فنا به دل يکدگر زيند
- شماره ٣١٩: هر که سرگردان اين سودا بود
- شماره ٣٢٠: شبى کز زلف تو عالم چو شب بود
- شماره ٣٢١: آن را که ز وصل او خبر بود
- شماره ٣٢٢: عشق بى درد ناتمام بود
- شماره ٣٢٣: آنچه نقد سينه مردان بود
- شماره ٣٢٤: عشق را پير و جوان يکسان بود
- شماره ٣٢٥: آنرا که ز وصل او نشان بود
- شماره ٣٢٦: هر که را با لب تو پيمان بود
- شماره ٣٢٧: هر که را انديشه درمان بود
- شماره ٣٢٨: زلف تو که فتنه جهان بود
- شماره ٣٢٩: هر که را ذره اى وجود بود
- شماره ٣٣٠: هر که را در عشق تو کارى بود
- شماره ٣٣١: مرد يک موى تو فلک نبود
- شماره ٣٣٢: چو در غم تو جز جان چيزى دگرم نبود
- شماره ٣٣٣: کسى کو خويش بيند بنده نبود
- شماره ٣٣٤: با لب لعلت سخن در جان رود
- شماره ٣٣٥: دل به اميد وصل تو باد به دست مى رود
- شماره ٣٣٦: تا سر زلف تو درهم مى رود
- شماره ٣٣٧: چه سازى سراى و چه گويى سرود
- شماره ٣٣٨: گر نسيم يوسفم پيدا شود
- شماره ٣٣٩: هر گدايى مرد سلطان کى شود
- شماره ٣٤٠: چون تو جانان منى جان بى تو خرم کى شود
- شماره ٣٤١: هر که صيد چون تو دلدارى شود
- شماره ٣٤٢: يک حاجتم ز وصل ميسر نمى شود
- شماره ٣٤٣: اى کوى توام مقصد و اى روى تو مقصود
- شماره ٣٤٤: هرچه در هر دو جهان جانان نمود
- شماره ٣٤٥: رهبان دير را سبب عاشقى چه بود
- شماره ٣٤٦: گر دلبرم به يک شکر از لب زبان دهد
- شماره ٣٤٧: برق عشق از آتش و از خون جهد
- شماره ٣٤٨: زلف را چون به قصد تاب دهد
- شماره ٣٤٩: يک شکر زان لب به صد جان مى دهد
- شماره ٣٥٠: هر که را ذوق دين پديد آيد
- شماره ٣٥١: يا دست به زير سنگم آيد
- شماره ٣٥٢: عشق تو به جان دريغم آيد
- شماره ٣٥٣: سر زلف دلستانت به شکن دريغم آيد
- شماره ٣٥٤: هر که را دانه نار تو به دندان آيد
- شماره ٣٥٥: يک ذره نور رويت گر ز آسمان برآيد
- شماره ٣٥٦: چو از جيبش مه تابان برآيد
- شماره ٣٥٧: چو نقاب برگشائى مه آن جهان برآيد
- شماره ٣٥٨: گر نه از خاک درت باد صبا مى آيد
- شماره ٣٥٩: دلبرم رخ گشاده مى آيد
- شماره ٣٦٠: صبح از پرده به در مى آيد
- شماره ٣٦١: آن ماه براى کس نمى آيد
- شماره ٣٦٢: آن روى به جز قمر که آرايد
- شماره ٣٦٣: تشنه را از سراب چگشايد
- شماره ٣٦٤: دو جهان بى توام نمى بايد
- شماره ٣٦٥: گر رخ او ذره اى جمال نمايد
- شماره ٣٦٦: رخت را ماه نايب مى نمايد
- شماره ٣٦٧: نه يار هرکسى را رخسار مى نمايد
- شماره ٣٦٨: سر زلف تو پر خون مى نمايد
- شماره ٣٦٩: رخ ز زير نقاب بنمايد
- شماره ٣٧٠: کسى کو هرچه ديد از چشم جان ديد
- شماره ٣٧١: قطره گم گردان چو دريا شد پديد
- شماره ٣٧٢: برکنارى شو ز هر نقشى که آن آيد پديد
- شماره ٣٧٣: تا که گشت اين خيال خانه پديد
- شماره ٣٧٤: واقعه عشق را نيست نشانى پديد
- شماره ٣٧٥: تا خطت آمد به شبرنگى پديد
- شماره ٣٧٦: در ره عشق تو پايان کس نديد
- شماره ٣٧٧: هنگام صبوح آمد اى هم نفسان خيزيد
- شماره ٣٧٨: دل چه خواهى کرد چون دلبر رسيد
- شماره ٣٧٩: درد کو تا در دوا خواهم رسيد
- شماره ٣٨٠: عقل را در رهت قدم برسيد
- شماره ٣٨١: دوش آمد و ز مسجدم اندر کران کشيد
- شماره ٣٨٢: دلم دردى که دارد با که گويد
- شماره ٣٨٣: الا اى زاهدان دين دلى بيدار بنماييد
- شماره ٣٨٤: قدم درنه اگر مردى درين کار
- شماره ٣٨٥: ميى درده که در ده نيست هشيار
- شماره ٣٨٦: اگر خورشيد خواهى سايه بگذار
- شماره ٣٨٧: از پس پرده دل دوش بديدم رخ يار
- شماره ٣٨٨: درآمد دوش ترکم مست و هشيار
- شماره ٣٨٩: بردار صراحيى ز خمار
- شماره ٣٩٠: اى عشق تو کيمياى اسرار
- شماره ٣٩١: در عشق تو گم شدم به يکبار
- شماره ٣٩٢: اشک ريز آمدم چو ابر بهار
- شماره ٣٩٣: عشق آبم برد گو آبم ببر
- شماره ٣٩٤: اى در درون جانم و جان از تو بى خبر
- شماره ٣٩٥: اى تو را با هر دلى کارى دگر
- شماره ٣٩٦: پير ما مى رفت هنگام سحر
- شماره ٣٩٧: آتش عشق تو دلم، کرد کباب اى پسر
- شماره ٣٩٨: نيست مرا به هيچ رو، بى تو قرار اى پسر
- شماره ٣٩٩: جان به لب آوردم اى جان درنگر
- شماره ٤٠٠: گر ز سر عشق او دارى خبر
- شماره ٤٠١: باد شمال مى وزد، طره ياسمن نگر
- شماره ٤٠٢: ساقيا گه جام ده گه جام خور
- شماره ٤٠٣: چو پيشه تو شيوه و ناز است چه تدبير
- شماره ٤٠٤: گرفتم عشق روى تو ز سر باز
- شماره ٤٠٥: عشق تو مرا ستد ز من باز
- شماره ٤٠٦: اى دل ز دلبران جهانت گزيده باز
- شماره ٤٠٧: هر که زو داد يک نشانى باز
- شماره ٤٠٨: هر که سر رشته تو يابد باز
- شماره ٤٠٩: اى روى تو شمع پرده راز
- شماره ٤١٠: اى شيوه تو کرشمه و ناز
- شماره ٤١١: ذره اى دوستى آن دمساز
- شماره ٤١٢: جان ز مشک زلف دلم چون جگر مسوز
- شماره ٤١٣: عمر رفت و تو منى دارى هنوز
- شماره ٤١٤: چند جويى در جهان يارى ز کس
- شماره ٤١٥: آفتاب عاشقان روى تو بس
- شماره ٤١٦: در عشق روى او ز حدوث و قدم مپرس
- شماره ٤١٧: دوش آمد و گفت از آن ما باش
- شماره ٤١٨: اى دل اگر عاشقى در پى دلدار باش
- شماره ٤١٩: غيرت آمد بر دلم زد دور باش
- شماره ٤٢٠: گر مرد رهى ز رهروان باش
- شماره ٤٢١: در عشق تو من توام تو من باش
- شماره ٤٢٢: منم اندر قلندرى شده فاش
- شماره ٤٢٣: دستم نرسد به زلف چون شستش
- شماره ٤٢٤: بيچاره دلم که نرگس مستش
- شماره ٤٢٥: اگر دلم ببرد يار دلبرى رسدش
- شماره ٤٢٦: آنکه سر دارد کلاهت نرسدش
- شماره ٤٢٧: عشق آن باشد که غايت نبودش
- شماره ٤٢٨: عاشقى نه دل نه دين مى بايدش
- شماره ٤٢٩: چون دربسته است درج ناپديدش
- شماره ٤٣٠: بنمود رخ از پرده، دل گشت گرفتارش
- شماره ٤٣١: اى پير مناجاتى رختت به قلندر کش
- شماره ٤٣٢: درکش سر زلف دلستانش
- شماره ٤٣٣: هر مرد که نيست امتحانش
- شماره ٤٣٤: اى ز عشقت اين دل ديوانه خوش
- شماره ٤٣٥: مى شد سر زلف در زمين کش
- شماره ٤٣٦: آخر اى صوفى مرقع پوش
- شماره ٤٣٧: ترسا بچه شکر لبم دوش
- شماره ٤٣٨: مست شدم تا به خرابات دوش
- شماره ٤٣٩: دلى کامد ز عشق دوست در جوش
- شماره ٤٤٠: اى دل ز جفاى يار منديش
- شماره ٤٤١: دلا در سر عشق از سر مينديش
- شماره ٤٤٢: هر که هست اندر پى بهبود خويش
- شماره ٤٤٣: اى از همه بيش و از همه پيش
- شماره ٤٤٤: هر روز که جلوه مى کند رويش
- شماره ٤٤٥: ز دست رفت مرا بى تو روزگار دريغ
- شماره ٤٤٦: اى لب تو نگين خاتم عشق
- شماره ٤٤٧: خاصگان محرم سلطان عشق
- شماره ٤٤٨: هر که دايم نيست ناپرواى عشق
- شماره ٤٤٩: عقل کجا پى برد شيوه سوداى عشق
- شماره ٤٥٠: اى عشق تو با وجود هم تنگ
- شماره ٤٥١: اى عقل گرفته از رخت فال
- شماره ٤٥٢: صورت نبندد اى صنم، بى زلف تو آرام دل
- شماره ٤٥٣: زهى در کوى عشقت مسکن دل
- شماره ٤٥٤: اى زلف تو شبى خوش وانگه به روز حاصل
- شماره ٤٥٥: عشق جانى داد و بستد والسلام
- شماره ٤٥٦: صبح رخ از پرده نمود اى غلام
- شماره ٤٥٧: گشت جهان همچو نگار اى غلام
- شماره ٤٥٨: خورد بر شب صبحدم شام اى غلام
- شماره ٤٥٩: صبح بر افراخت علم اى غلام
- شماره ٤٦٠: صبح برانداخت نقاب اى غلام
- شماره ٤٦١: عاشق لعل شکربار توام
- شماره ٤٦٢: شيفته حلقه گوش توام
- شماره ٤٦٣: خط مکش در وفا کزآن توام
- شماره ٤٦٤: فتنه زلف دلرباى توام
- شماره ٤٦٥: در خطت تا دل به جان در بسته ام
- شماره ٤٦٦: تا ديده ام رخ تو کم جان گرفته ام
- شماره ٤٦٧: از مى عشق تو مست افتاده ام
- شماره ٤٦٨: کار بر خود سخت مشکل کرده ام
- شماره ٤٦٩: من شراب از ساغر جان خورده ام
- شماره ٤٧٠: بى دل و بى قرارى مانده ام
- شماره ٤٧١: بيشتر عمر چنان بوده ام
- شماره ٤٧٢: روى تو در حسن چنان ديده ام
- شماره ٤٧٣: از بس که روز و شب غم بر غم کشيده ام
- شماره ٤٧٤: اى برده به آب روى آبم
- شماره ٤٧٥: نه از وصل تو نشان مى يابم
- شماره ٤٧٦: از عشق تو من به دير بنشستم
- شماره ٤٧٧: تو بلندى عظيم و من پستم
- شماره ٤٧٨: درآمد دوش ترک نيم مستم
- شماره ٤٧٩: ساقيا توبه شکستم، جرعه اى مى ده به دستم
- شماره ٤٨٠: دى در صف اوباش زمانى بنشستم
- شماره ٤٨١: مرا قلاش مى خوانند، هستم
- شماره ٤٨٢: از مى عشق تو چنان مستم
- شماره ٤٨٣: عزم عشق دلستانى داشتم
- شماره ٤٨٤: دوش چشم خود ز خون درياى گوهر يافتم
- شماره ٤٨٥: آنچه من در عشق جانان يافتم
- شماره ٤٨٦: دوش، چون گردون کنار خويش پر خون يافتم
- شماره ٤٨٧: دوش درون صومعه، دير مغانه يافتم
- شماره ٤٨٨: دوش دل را در بلايى يافتم
- شماره ٤٨٩: يک غمت را هزار جان گفتم
- شماره ٤٩٠: درياب که رخت برنهادم
- شماره ٤٩١: بر درد تو دل از آن نهادم
- شماره ٤٩٢: اى عشق تو پيشواى دردم
- شماره ٤٩٣: منم آن گبر ديرينه که بتخانه بنا کردم
- شماره ٤٩٤: تا روى تو قبله نظر کردم
- شماره ٤٩٥: هر شبى عشقت جگر مى سوزدم
- شماره ٤٩٦: گم شدم در خود نمى دانم کجا پيدا شدم
- شماره ٤٩٧: در سفر عشق چنان گم شدم
- شماره ٤٩٨: اى عشق بى نشان ز تو من بى نشان شدم
- شماره ٤٩٩: تا ز سر عشق سرگردان شدم
- شماره ٥٠٠: تا جمال تو بديدم مست و مدهوش آمدم
- شماره ٥٠١: دوش از وثاق دلبرى سرمست بيرون آمدم
- شماره ٥٠٢: رفتم به زير پرده و بيرون نيامدم
- شماره ٥٠٣: تو مى دانى که در کار تو چون مضطر فرو ماندم
- شماره ٥٠٤: تا بر رخ تو نظر فکندم
- شماره ٥٠٥: تا عشق تو را به جان ربودم
- شماره ٥٠٦: تا عشق تو سوخت همچو عودم
- شماره ٥٠٧: سواد خط تو چون نافع نظر ديدم
- شماره ٥٠٨: عشق بالاى کفر و دين ديدم
- شماره ٥٠٩: دريغا کانچه جستم آن نديدم
- شماره ٥١٠: تا چشم باز کردم نور رخ تو ديدم
- شماره ٥١١: آن در که بسته بايد تا چند باز دارم
- شماره ٥١٢: من با تو هزار کار دارم
- شماره ٥١٣: ازين کارى که من دارم نه جان دارم نه تن دارم
- شماره ٥١٤: تا عشق تو در ميان جان دارم
- شماره ٥١٥: مسلمانان من آن گبرم که دين را خوار مى دارم
- شماره ٥١٦: جانا مرا چه سوزى چون بال و پر ندارم
- شماره ٥١٧: دل رفت وز جان خبر ندارم
- شماره ٥١٨: فرياد کز غم تو فريادرس ندارم
- شماره ٥١٩: سر مويى سر عالم ندارم
- شماره ٥٢٠: بى تو زمانى سر زمانه ندارم
- شماره ٥٢١: چه سازم که سوى تو راهى ندارم
- شماره ٥٢٢: اگر عشقت به جاى جان ندارم
- شماره ٥٢٣: تا نرگست به دشنه چون شمع کشت زارم
- شماره ٥٢٤: نظرى به کار من کن که ز دست رفت کارم
- شماره ٥٢٥: اگر برشمارم غم بيشمارم
- شماره ٥٢٦: بى تو نيست آرامم کز جهان تو را دارم
- شماره ٥٢٧: پشتا پشت است با تو کارم
- شماره ٥٢٨: چون من ز همه عالم ترسا بچه اى دارم
- شماره ٥٢٩: ترسا بچه اى کشيد در کارم
- شماره ٥٣٠: ترک قلندر من دوش درآمد از درم
- شماره ٥٣١: گنج دزديده ز جايى پى برم
- شماره ٥٣٢: خبرت هست که خون شد جگرم
- شماره ٥٣٣: گر بوى يک شکن ز سر زلف دلبرم
- شماره ٥٣٤: گر از ميان آتش دل دم برآورم
- شماره ٥٣٥: تير عشقت بر دل و جان مى خورم
- شماره ٥٣٦: روزى که عتاب يار درگيرم
- شماره ٥٣٧: زير بار ستمت مى ميرم
- شماره ٥٣٨: کار چو از دست من برفت چه سازم
- شماره ٥٣٩: با اين دل بى خبر چه سازم
- شماره ٥٤٠: از بس که چو شمع از غم تو زار بسوزم
- شماره ٥٤١: بى لبت از آب حيوان مى بسم
- شماره ٥٤٢: هرگاه که مست آن لقا باشم
- شماره ٥٤٣: دامن دل از تو در خون مى کشم
- شماره ٥٤٤: دل و جانم ببرد جان و دلم
- شماره ٥٤٥: اى عشق تو قبله قبولم
- شماره ٥٤٦: کجايى ساقيا مى ده مدامم
- شماره ٥٤٧: خويش را چند ز انديشه به سر گردانم
- شماره ٥٤٨: اى جان و جهان رويت پيدا نکنى دانم
- شماره ٥٤٩: هرگز دل پر خون را خرم نکنى دانم
- شماره ٥٥٠: درد دل را دوا نمى دانم
- شماره ٥٥١: من پاى همى ز سر نمى دانم
- شماره ٥٥٢: بجز غم خوردن عشقت غمى ديگر نمى دانم
- شماره ٥٥٣: کجا بودم کجا رفتم کجاام من نمى دانم
- شماره ٥٥٤: زلف و رخت از شام و سحر باز ندانم
- شماره ٥٥٥: من اين دانم که مويى مى ندانم
- شماره ٥٥٦: چو خود را پاک دامن مى ندانم
- شماره ٥٥٧: از عشق در اندرون جانم
- شماره ٥٥٨: چون نام تو بر زبان برانم
- شماره ٥٥٩: گر در سر عشق رفت جانم
- شماره ٥٦٠: از در جان درآى تا جانم
- شماره ٥٦١: ز تو گر يک نظر آيد به جانم
- شماره ٥٦٢: ازين دريا که غرق اوست جانم
- شماره ٥٦٣: درين نشيمن خاکى بدين صفت که منم
- شماره ٥٦٤: دست مى ندهد که بى تو دم زنم
- شماره ٥٦٥: چون ندارم سر يک موى خبر زانچه منم
- شماره ٥٦٦: زهره ندارم که سلامت کنم
- شماره ٥٦٧: دل ز عشقت بى خبر شد چون کنم
- شماره ٥٦٨: قصه عشق تو از بر چون کنم
- شماره ٥٦٩: دل ندارم، صبر بى دل چون کنم
- شماره ٥٧٠: رفت وجودم به عدم چون کنم
- شماره ٥٧١: دل ز دستم رفت و جان هم، بى دل و جان چون کنم
- شماره ٥٧٢: آه گر من زعشق آه کنم
- شماره ٥٧٣: بى رخت در جهان نظر چکنم
- شماره ٥٧٤: چاره نيست از توام چه چاره کنم
- شماره ٥٧٥: هر زمان بى خود هوايى مى کنم
- شماره ٥٧٦: اين دل پر درد را چندان که درمان مى کنم
- شماره ٥٧٧: محلم نيست که خورشيد جمالت بينم
- شماره ٥٧٨: چشم از پى آن دارم تا روى تو مى بينم
- شماره ٥٧٩: دردا که ز يک همدم آثار نمى بينم
- شماره ٥٨٠: به دريايى در اوفتادم که پايانش نمى بينم
- شماره ٥٨١: در درد عشق يک دل بيدار مى نبينم
- شماره ٥٨٢: اى برده به زلف کفر و دينم
- شماره ٥٨٣: در ره او بى سر و پا مى روم
- شماره ٥٨٤: هر شبى وقت سحر در کوى جانان مى روم
- شماره ٥٨٥: ما هرچه آن ماست ز ره بر گرفته ايم
- شماره ٥٨٦: ما به عهد حسن تو ترک دل و جان گفته ايم
- شماره ٥٨٧: باده ناخورده مست آمده ايم
- شماره ٥٨٨: ما مى از کاس سعادت خورده ايم
- شماره ٥٨٩: دست در عشقت ز جان افشانده ايم
- شماره ٥٩٠: ما ز عشقت آتشين دل مانده ايم
- شماره ٥٩١: در چه طلسم است که ما مانده ايم
- شماره ٥٩٢: ما رند و مقامر و مباحى ايم
- شماره ٥٩٣: ما درد فروش هر خراباتيم
- شماره ٥٩٤: گرچه در عشق تو جان درباختيم
- شماره ٥٩٥: هرچه همه عمر همى ساختيم
- شماره ٥٩٦: بس که جان در خاک اين در سوختيم
- شماره ٥٩٧: تا به دام عشق او آويختيم
- شماره ٥٩٨: تا به عشق تو قدم برداشتيم
- شماره ٥٩٩: تا با غم عشق آشنا گشتيم
- شماره ٦٠٠: ما ترک مقامات و کرامات گرفتيم
- شماره ٦٠١: ما بار دگر گوشه خمار گرفتيم
- شماره ٦٠٢: هر آن نقشى که بر صحرا نهاديم
- شماره ٦٠٣: تا ما ره عشق تو سپرديم
- شماره ٦٠٤: تا دردى درد او چشيديم
- شماره ٦٠٥: ما ز خرابات عشق مست الست آمديم
- شماره ٦٠٦: چه مقصود ار چه بسيارى دويديم
- شماره ٦٠٧: دردا که درين باديه بسيار دويديم
- شماره ٦٠٨: تا ما سر ننگ و نام داريم
- شماره ٦٠٩: ما ننگ وجود روزگاريم
- شماره ٦١٠: ما مرد کليسيا و زناريم
- شماره ٦١١: چون زلف تاب دهد آن ترک لشکريم
- شماره ٦١٢: ما در غمت به شادى جان باز ننگريم
- شماره ٦١٣: من نميرم زانکه بى جان مى زيم
- شماره ٦١٤: اى صدف لعل تو حقه در يتيم
- شماره ٦١٥: بر هرچه که دل نهاده باشيم
- شماره ٦١٦: بيا تا رند هر جايى بباشيم
- شماره ٦١٧: ساقيا خيز که تا رخت به خمار کشيم
- شماره ٦١٨: اکنون که نشانه ملاميم
- شماره ٦١٩: بيار آن جام مى تا جان فشانيم
- شماره ٦٢٠: ما گبر قديم نامسلمانيم
- شماره ٦٢١: گاه لاف از آشنايى مى زنيم
- شماره ٦٢٢: وقت آن آمد که ما آن ماه را مهمان کنيم
- شماره ٦٢٣: ما ره ز قبله سوى خرابات مى کنيم
- شماره ٦٢٤: ما چو بى ماييم از ما ايمنيم
- شماره ٦٢٥: گر مردى خويشتن ببينيم
- شماره ٦٢٦: اى جان ز جهان کجات جويم
- شماره ٦٢٧: نشستى در دل من چونت جويم
- شماره ٦٢٨: در عشق همى بلا همى جويم
- شماره ٦٢٩: چون قصه زلف تو دراز است چگويم
- شماره ٦٣٠: چون نيايد سر عشقت در بيان
- شماره ٦٣١: اى روى تو شمع بت پرستان
- شماره ٦٣٢: اى گرفته حسن تو هر دو جهان
- شماره ٦٣٣: اى نهان از ديده و در دل عيان
- شماره ٦٣٤: قصد کرد از سرکشى يارم به جان
- شماره ٦٣٥: اى روى تو شمع تاج داران
- شماره ٦٣٦: اى جگرگوشه جگرخواران
- شماره ٦٣٧: اى به روى تو عالمى نگران
- شماره ٦٣٨: اى روى تو شمع پاکبازان
- شماره ٦٣٩: اى ياد تو کار کاردانان
- شماره ٦٤٠: نيست آسان عشق جانان باختن
- شماره ٦٤١: نيست ره عشق را برگ و نوا ساختن
- شماره ٦٤٢: کافرى است از عشق دل برداشتن
- شماره ٦٤٣: بندگى چيست به فرمان رفتن
- شماره ٦٤٤: عاشقى چيست ترک جان گفتن
- شماره ٦٤٥: کفر است ز بى نشان نشان دادن
- شماره ٦٤٦: با تو سرى در ميان خواهد بدن
- شماره ٦٤٧: دل ز عشق تو خون توان کردن
- شماره ٦٤٨: عشق را بى خويشتن بايد شدن
- شماره ٦٤٩: عشق چيست از خويش بيرون آمدن
- شماره ٦٥٠: کارى است قوى ز خود بريدن
- شماره ٦٥١: آتشى در جمله آفاق زن
- شماره ٦٥٢: خال مشکين بر آفتاب مزن
- شماره ٦٥٣: گر سر اين کار دارى کار کن
- شماره ٦٥٤: گر مرد نام و ننگى از کوى ما گذر کن
- شماره ٦٥٥: خيز و از مى آتشى در ما فکن
- شماره ٦٥٦: اى پسر اين رخ به آفتاب درافکن
- شماره ٦٥٧: چو دريا شور در جانم ميفکن
- شماره ٦٥٨: زلف به انگشت پريشان مکن
- شماره ٦٥٩: بيم است که صد آه برآرم ز جگر من
- شماره ٦٦٠: باز آمده اى از آن جهانم من
- شماره ٦٦١: ترسا بچه اى ناگه چون ديد عيان من
- شماره ٦٦٢: لعل تو داغى نهاد بر دل بريان من
- شماره ٦٦٣: در رهت حيران شدم اى جان من
- شماره ٦٦٤: عشق تو در جان من اى جان من
- شماره ٦٦٥: چند باشم در انتظار تو من
- شماره ٦٦٦: در دل دارم جهانى بى تو من
- شماره ٦٦٧: گر با تو بگويم غم افزون شده من
- شماره ٦٦٨: اى دل و جان زندگانى من
- شماره ٦٦٩: ميل درکش روى آن دلبر ببين
- شماره ٦٧٠: بار ديگر روى زيبايى ببين
- شماره ٦٧١: اى روى تو آفتاب کونين
- شماره ٦٧٢: هر که جان درباخت بر ديدار او
- شماره ٦٧٣: اى چو گويى گشته در ميدان او
- شماره ٦٧٤: اى صبا گر بگذرى بر زلف مشک افشان او
- شماره ٦٧٥: اى صبا برگرد امشب گرد سر تاپاى او
- شماره ٦٧٦: اى سراسيمه مه از رخسار تو
- شماره ٦٧٧: ماييم دل بريده ز پيوند و ناز تو
- شماره ٦٧٨: تا دل ز دست بيفتاد از تو
- شماره ٦٧٩: اى مرا زندگى جان از تو
- شماره ٦٨٠: هر زمان شورى دگر دارم ز تو
- شماره ٦٨١: اى خرد را زندگى جان ز تو
- شماره ٦٨٢: مى روم بر خاک دل پر خون ز تو
- شماره ٦٨٣: برخاست شورى در جهان از زلف شورانگيز تو
- شماره ٦٨٤: اى جلوه گر عالم، طاوس جمال تو
- شماره ٦٨٥: اى دل و جان کاملان، گم شده در کمال تو
- شماره ٦٨٦: اى غذاى جان مستم نام تو
- شماره ٦٨٧: اى جگر گوشه جانم غم تو
- شماره ٦٨٨: اى غنچه غلام خنده تو
- شماره ٦٨٩: آنچه با من مى کند سوداى تو
- شماره ٦٩٠: اى دلم مستغرق سوداى تو
- شماره ٦٩١: اى دل مبتلاى من شيفته هواى تو
- شماره ٦٩٢: چون نيست کسى مرا به جاى تو
- شماره ٦٩٣: اى سيه گر سپيد کارى تو
- شماره ٦٩٤: گر چنين سنگدل بمانى تو
- شماره ٦٩٥: دلا چون کس نخواهد ماند دايم هم نمانى تو
- شماره ٦٩٦: اى جهانى پشت گرم از روى تو
- شماره ٦٩٧: اى خم چرخ از خم ابروى تو
- شماره ٦٩٨: اى دو عالم پرتوى از روى تو
- شماره ٦٩٩: اى دو عالم يک فروغ از روى تو
- شماره ٧٠٠: جانا بسوخت جان من از آرزوى تو
- شماره ٧٠١: ذره اى ناديده گنج روى تو
- شماره ٧٠٢: اى مرقع پوش در خمار شو
- شماره ٧٠٣: اى دل به ميان جان فرو شو
- شماره ٧٠٤: در کنج اعتکاف دلى بردبار کو
- شماره ٧٠٥: دوش درآمد ز درم صبحگاه
- شماره ٧٠٦: شب را ز تيغ صبحدم خون است عمدا ريخته
- شماره ٧٠٧: صد قلزم سيماب بين بر طارم زر ريخته
- شماره ٧٠٨: اى آتش سوداى تو دود از جهان انگيخته
- شماره ٧٠٩: اى چشم بد را برقعى بر روى ماه آويخته
- شماره ٧١٠: اى لبت حقه گهر بسته
- شماره ٧١١: اى ذره اى از نور تو بر عرش اعظم تافته
- شماره ٧١٢: اى روى همچو ماهت يک پرده بر گرفته
- شماره ٧١٣: اى دل اندر عشق، دل در يار ده
- شماره ٧١٤: ساقيا گر پخته اى مى خام ده
- شماره ٧١٥: سر پا برهنگانيم اندر جهان فتاده
- شماره ٧١٦: دوش آمد زلف تاب داده
- شماره ٧١٧: جانا منم ز مستى سر در جهان نهاده
- شماره ٧١٨: اى اشتياق رويت از چشم خواب برده
- شماره ٧١٩: ترسا بچه اى ديدم زنار کمر کرده
- شماره ٧٢٠: اى يک کرشمه تو صد خون حلال کرده
- شماره ٧٢١: اى ز سوداى تو دل شيدا شده
- شماره ٧٢٢: اى هر دهان ز ياد لبت پر عسل شده
- شماره ٧٢٣: اى درس عشقت هر شبم تا روز تکرار آمده
- شماره ٧٢٤: اى ز صفات لبت عقل به جان آمده
- شماره ٧٢٥: اى ز شراب غفلت مست و خراب مانده
- شماره ٧٢٦: در راه تو مردانند از خويش نهان مانده
- شماره ٧٢٧: اى جهانى خلق حيران مانده
- شماره ٧٢٨: اى پاى دل ز عشق تو در گل بمانده
- شماره ٧٢٩: منم از عشق سرگردان بمانده
- شماره ٧٣٠: اى زلف تو دام ماه افکنده
- شماره ٧٣١: اى روى تو زهر سو رويى دگر نموده
- شماره ٧٣٢: اى جان ما شرابى از جام تو کشيده
- شماره ٧٣٣: اى گرد قمر خطى کشيده
- شماره ٧٣٤: چون کشته شدم هزار باره
- شماره ٧٣٥: جهان جمله تويى تو در جهان نه
- شماره ٧٣٦: اى شکر با لب تو شيرين نه
- شماره ٧٣٧: اى راه تو بحر بى کرانه
- شماره ۷۳۸: من کيم اندر جهان سرگشته اى
- شماره ۷۳۹: دوش وقت صبح چون دل داده اى
- شماره ۷۴۰: ماه را در مشک پنهان کرده اى
- شماره ۷۴۱: مورچه قيرفام بر قمر آورده اى
- شماره ۷۴۲: اى که ز سوداى عشق بى سر و پا مانده اى
- شماره ۷۴۳: بوى زلفت در جهان افکنده اى
- شماره ۷۴۴: بحرى است عشق و عقل ازو برکناره اى
- شماره ۷۴۵: گر کسى يابد درين کو خانه اى
- شماره ۷۴۶: شعله زد شمع جمال او ز دولتخانه اى
- شماره ۷۴۷: آن را که نيست در دل ازين سر سکينه اى
- شماره ۷۴۸: اى صد هزار عاشقت از فرق تا به پاى
- شماره ۷۴۹: اى از شکنج زلفت هرجا که انقلابى
- شماره ۷۵۰: درآمد از در دل چون خرابى
- شماره ۷۵۱: گر تو نسيمى ز زلف يار نيابى
- شماره ۷۵۲: از من بى خبر چه مى طلبى
- شماره ۷۵۳: جانا دلم ببردى و جانم بسوختى
- شماره ۷۵۴: عشق را گر سرى پديدستى
- شماره ۷۵۵: اگر از نسيم زلفت اثرى به جان فرستى
- شماره ۷۵۶: جانا دلم ببردى در قعر جان نشستى
- شماره ۷۵۷: اى همه راحت روان، سرو روان کيستى
- شماره ۷۵۸: اى آفتاب از ورق رويت آيتى
- شماره ۷۵۹: گر مرد راه عشقى ره پيش بر به مردى
- شماره ۷۶۰: درج ياقوت درفشان کردى
- شماره ۷۶۱: تا تو ز هستى خود زير و زبر نگردى
- شماره ۷۶۲: خطى از غاليه بر غاليه دان آوردى
- شماره ۷۶۳: با خط سرسبز بيرون آمدى
- شماره ۷۶۴: اى لبت ختم کرده دلبندى
- شماره ۷۶۵: اى که با عاشقان نه پيوندى
- شماره ۷۶۶: گر مرد اين حديثى زنار کفر بندى
- شماره ۷۶۷: اى کاش درد عشقت درمان پذير بودى
- شماره ۷۶۸: گر يار چنين سرکش و عيار نبودى
- شماره ۷۶۹: گر از همه عاشقان وفا ديدى
- شماره ۷۷۰: اى آنکه هيچ جايى آرام جان نديدى
- شماره ۷۷۱: الصلا اى دل اگر در عشق او اقرار دارى
- شماره ۷۷۲: جانا دهنى چو پسته دارى
- شماره ۷۷۳: هم تن مويم از آن ميان که ندارى
- شماره ۷۷۴: تورا گر نيست با من هيچ کارى
- شماره ۷۷۵: تو را تا سر بود برجا کجا دارى کله دارى
- شماره ۷۷۶: پروانه شبى ز بى قرارى
- شماره ۷۷۷: اى بوس تو اصل هر شمارى
- شماره ۷۷۸: درآمد دوش دلدارم به يارى
- شماره ۷۷۹: ترسا بچه اى شنگى زين نادره دلدارى
- شماره ۷۸۰: دوش سرمست به وقت سحرى
- شماره ۷۸۱: گاهيم به لطف مى نوازى
- شماره ۷۸۲: چه عجب کسى تو جانا که ندانمت چه چيزى
- شماره ۷۸۳: گر مرد اين حديثى زين باده مست باشى
- شماره ۷۸۴: تا تو خود را خوارتر از جمله عالم نباشى
- شماره ۷۸۵: هر دمم مست به بازار کشى
- شماره ۷۸۶: چون خط شبرنگ بر گلگون کشى
- شماره ۷۸۷: هر دمم در امتحان چندى کشى
- شماره ۷۸۸: گرد مه خط معنبر مى کشى
- شماره ۷۸۹: در ده مى عشق يک دم اى ساقى
- شماره ۷۹۰: جانا ز فراق تو اين محنت جان تا کى
- شماره ۷۹۱: گر يک شکر از لعلت در کار کنى حالى
- شماره ۷۹۲: ماييم ز عالم معالى
- شماره ۷۹۳: دى ز دير آمد برون سنگين دلى
- شماره ۷۹۴: دست نمى دهد مرا بى تو نفس زدن دمى
- شماره ۷۹۵: گر من اندر عشق مرد کارمى
- شماره ۷۹۶: اى جان جان جانم تو جان جان جانى
- شماره ۷۹۷: هزاران جان سزد در هر زمانى
- شماره ۷۹۸: زلف را تاب داد چندانى
- شماره ۷۹۹: اى در ميان جانم وز جان من نهانى
- شماره ۸۰۰: اى روى تو فتنه جهانى
- شماره ۸۰۱: اى هرشکنى از سر زلف تو جهانى
- شماره ۸۰۲: اى يک کرشمه تو غارتگر جهانى
- شماره ۸۰۳: اى حسن تو آب زندگانى
- شماره ۸۰۴: دردى است درين دلم نهانى
- شماره ۸۰۵: ترسا بچه لولى همچون بت روحانى
- شماره ۸۰۶: اى ساقى از آن قدح که دانى
- شماره ۸۰۷: به هر کويى مرا تا کى دوانى
- شماره ۸۰۸: خاک کوى توام تو مى دانى
- شماره ۸۰۹: کجايى اى دل و جانم مگر که در دل و جانى
- شماره ۸۱۰: ز سگان کويت اى جان که دهد مرا نشانى
- شماره ۸۱۱: اى هجر تو وصل جاودانى
- شماره ۸۱۲: بس نادره جهانى اى جان و زندگانى
- شماره ۸۱۳: چاره کار من آن زمان که توانى
- شماره ۸۱۴: ترسا بچه اى به دلستانى
- شماره ۸۱۵: گفتم بخرم غمت به جانى
- شماره ۸۱۶: اى گشته نهان از همه از بس که عيانى
- شماره ۸۱۷: خال مشکين بر گلستان مى زنى
- شماره ۸۱۸: هر زمان لاف وفايى مى زنى
- شماره ۸۱۹: خواجه تا چند حساب زر و دينار کنى
- شماره ۸۲۰: گر نقاب از جمال باز کنى
- شماره ۸۲۱: اى دل اندر عشق غوغا چون کنى
- شماره ۸۲۲: گه به دندان در عدن شکنى
- شماره ۸۲۳: هر نفسى شور عشق در دو جهان افکنى
- شماره ۸۲۴: هر شبم سرمست در کوى افکنى
- شماره ۸۲۵: در همه شهر خبر شد که تو معشوق منى
- شماره ۸۲۶: به سر زلف دلرباى منى
- شماره ۸۲۷: نگر تا اى دل بيچاره چونى
- شماره ۸۲۸: تا در سر زلف تاب بينى
- شماره ۸۲۹: به وادييى که درو گوى راه سر بينى
- شماره ۸۳۰: هر روز ز دلتنگى جايى دگرم بينى
- شماره ۸۳۱: چون لبت به پسته اندر صفت گهر نبينى
- شماره ۸۳۲: هرچه هست اوست و هرچه اوست توى
- شماره ۸۳۳: اى لب گلگونت جام خسروى
- شماره ۸۳۴: گر تو خلوتخانه توحيد را محرم شوى
- شماره ۸۳۵: سرمست درآمد از سر کوى
- شماره ۸۳۶: نگارى مست لايعقل چو ماهى
- شماره ۸۳۷: جان به لب آورده ام تا از لبم جانى دهى
- شماره ۸۳۸: آفتاب رويت اى سرو سهى
- شماره ۸۳۹: زلف تيره بر رخ روشن نهى
- شماره ۸۴۰: گه به کرشمه دلم ز بر بربايى
- شماره ۸۴۱: اى راه تو را دراز نايى
- شماره ۸۴۲: منم و گوشه اى و سودايى
- شماره ۸۴۳: ز عشقت سوختم اى جان کجايى
- شماره ۸۴۴: از غمت روز و شب به تنهايى
- شماره ۸۴۵: دوش از سر بيهوشى و ز غايت خودرايى
- شماره ۸۴۶: سر برهنه کرده ام به سودايى
- شماره ۸۴۷: ترسا بچه اى ديشب در غايت ترسايى
- شماره ۸۴۸: دلا در راه حق گير آشنايى
- شماره ۸۴۹: ترسا بچه ايم افکند از زهد به ترسايى
- شماره ۸۵۰: رخ تو چگونه ببينم که تو در نظر نيايى
- شماره ۸۵۱: چون روى بود بدان نکويى
- شماره ۸۵۲: اى آفتاب رويت از غايت نکويى