غزل شماره ۸۲۶

به سر زلف دلرباى منى

به لب لعل جان فزاى منى

گر ببندد فلک به صد گرهم

تو به مويى گره گشاى منى

به بلاى جهانت دارم دوست

گرچه تو از جهان بلاى منى

هر کست از گزاف مى گويد

که تويى کز جهان سزاى منى

اين همه ترهات مى دانم

من براى تو تو براى منى

گر نمانم من اى صنم روزى

تو که جان منى بجاى منى

جاودان پادشا شود عطار

گر تو گويى که تو گداى منى

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.