غزل شماره ۳۸۲
دلم دردى که دارد با که گويد
گنه خود کرد تاوان از که جويد
دريغا نيست همدردى موافق
که بر بخت بدم خوش خوش بمويد
مرا گفتى که ترک ما بگفتى
به ترک زندگانى کس بگويد
کسى کز خوان وصلت سير نبود
چرا بايد که دست از تو بشويد
ز صد بارو دلم روى تو بيند
ز صد فرسنگ بوى تو ببويد
گل وصلت فراموشم نگردد
وگر خار از سر گورم برويد
غم درد دل عطار امروز
چه فرمايى بگويد يا نگويد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده