غزل شماره ۸۳۱
چون لبت به پسته اندر صفت گهر نبينى
چو رخت به پرده اندر تتق قمر نبينى
ز فراق چون منى را چه کشى به درد و خوارى
گه اگر بسى بجويى چو منى دگر نبينى
چه نکوييت فزايد که بد آيد از تو بر من
چه بود اگر به هر دم به دم از بتر نبينى
مکن اى صنم که گر من نفسى ز دل برآرم
ز تف دلم به عالم پس از آن اثر نبينى
ز غم تو جان عطار اگر از جهان برآيد
تو ز بخت و دولت خود پس از آن نظر نبينى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده